Marian Kielec

Marian Kielec

Data i miejsce urodzenia	6 marca 1942 Kimpulung Mołdawski
Wzrost	173 cm
Pozycja	środkowy napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub LZS Wielgowo 1957–1959 Pogoń Szczecin
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1959–1971 Pogoń Szczecin 283 (113) 1979 Pogoń Szczecin 1 (0) W sumie: 284 (113)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole Polska U-19 Polska U-21 1962 Polska 1 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna Polonia Hamilton

Marian Kielec (ur. 6 marca 1942 w Kimpulungu Mołdawskim) – piłkarz, napastnik, zawodnik Pogoni Szczecin, król strzelców polskiej ekstraklasy w sezonie 1962/1963; w życiu prywatnym teść Leszka Wolskiego. Z powodu ciemnej karnacji skóry zyskał przydomek Czarna Perła z Wielgowa, będący parafrazą pseudonimu portugalskiego gracza Eusébio zwanego Czarną Perłą z Mozambiku, do którego, ze względu na styl gry, często był porównywany.

Życiorys

Urodził się w Rumunii, gdzie jego rodzina żyła na emigracji. Po wojnie przeprowadzili się do Wielgowa, które w 1954 roku włączono w granice Szczecina. Jako chłopiec zaczął grać w miejscowym LZS Wielgowo, gdzie został wypatrzony przez trenerów Pogoni. W wieku trzynastu lat przeniósł się do klubu z Pogodna.

W pierwszym zespole Pogoni zadebiutował jeszcze jako junior 2 maja 1959, w meczu przeciwko Ruchowi Chorzów. Kilka tygodni później (24 maja) zdobył swoją pierwszą bramkę w seniorskiej karierze (w 67 minucie meczu przeciwko Polonii Bytom zakończonym remisem 1:1). Już w następnym meczu, 7 czerwca udało mu się strzelić hat-tricka w wyjazdowym spotkaniu z Cracovią (gole w 3, 17 i 89 minucie; mecz zakończył się zwycięstwem Pogoni 5:3). Jeszcze w swoim debiutanckim sezonie, 15 listopada 1959 udało mu się powtórzyć ten wyczyn w wyjazdowym meczu przeciw Legii Warszawa (gole w 43, 44 i 82 minucie; mecz zakończył się zwycięstwem Pogoni 4:0).

W sezonie 1962/1963 został królem strzelców z 18 bramkami na koncie. Po raz trzeci i zarazem ostatni w karierze trzy bramki w jednym meczu udało się Kielcowi strzelić 5 września 1965 roku w meczu wyjazdowym przeciw Stali Mielec (gole w 11, 19 i 21 minucie; mecz zakończony zwycięstwem Pogoni 5:3).

Piłkarz przez lata był kapitanem Pogoni. Znany był z twardych zasad. Karierę piłkarską przerwał 24 maja 1971 po meczu przeciwko Górnikowi Zabrze. Powodem tej decyzji był fakt, iż trener nie widział dla niego miejsca w kadrze meczowej. W 1979 rozegrał jeszcze dwa mecze w Pogoni. Rozpoczął pracę w Polskiej Żegludze Morskiej, gdzie pracował do 1985 roku. W międzyczasie, w 1979 roku wznowił karierę by pomóc mającej problemy drużynie. Rozegrał wówczas tylko jeden mecz przeciwko mieleckiej Stali. W sumie, w barwach Pogoni wystąpił w 218 meczach I ligi (81 goli), 64 meczach II ligi (32 bramki), 17 meczach Pucharu Polski (7 bramek) oraz 5 meczach Pucharu Intertoto. Do dziś może się poszczycić mianem najskuteczniejszego piłkarza Pogoni w historii (ex-aequo z Robertem Dymkowskim). W plebiscytach wielokrotnie był uznawany za jednego z najlepszych piłkarzy w historii klubu.

W 1985 roku wyjechał do Kanady. Przez cztery lata prowadził zespół Polonii Hamilton. Do dziś odwiedza Szczecin, gdzie pojawia się na meczach Oldboyów Pogoni.

Reprezentacja Polski

Występował w reprezentacjach juniorów, młodzieżowych oraz seniorów (1 mecz).

l.p.	Data	Miejsce	Rywal	Wynik	Rozgrywki	Grał
1.	11.10.1962	Warszawa, Polska	Maroko	1:1	towarzyski	do 45'

Bibliografia

• FlorianF. Krygier FlorianF., 50 lat piłki nożnej w MKS Pogoń Szczecin 1948-1998, Szczecin: Morski Klub Sportowy „Pogoń”, 1999, ISBN 83-910750-0-1 .brak strony (książka)
• Sylwetka piłkarza
• Życiorys piłkarza
• Janusz R. Błaszczyk, 65 lat Pogoni Szczecin 1948-2013, ISBN 978-83-938949-0-1