Marian Mikołajczyk (chemik)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marian Mikołajczyk
Data i miejsce urodzenia

7 grudnia 1937
Kłodawa

profesor nauk chemicznych
Specjalność: chemia organiczna
Alma Mater

Politechnika Łódzka

Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych Polskiej Akademii Nauk

Okres zatrudn.

1972-2007

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Marian Mikołajczyk (ur. 7 grudnia 1937 w Kłodawie[1]) – polski uczony, profesor nauk chemicznych, dyrektor Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych PAN (1991-2007), członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1959 ukończył studia na Politechnice Łódzkiej, w latach 1960–1963 pracował na macierzystej uczelni, jako asystent w Instytucie Chemii Organicznej[1]. W 1963 obronił pracę doktorską[1]. W latach 1963–1967 pracował w Zakładzie Syntezy Organicznej PAN w Łodzi jako adiunkt[1]. W 1967 otrzymał na Politechnice Łódzkiej stopień doktora habilitowanego[1]. W latach 1967–1972 pracował w Instytucie Chemii Organicznej PAN w Łodzi jako docent, od 1972 w nowo powstałym Centrum Badań Molekularnych i Makromolekularnych PAN (CBMiM), gdzie w latach 1972–2000 kierował Zakładem Organicznych Związków Siarki, w latach 1973–1987 Środowiskowym Laboratorium Technik Stroboskopowych, od 1984 do 1990 był wicedyrektorem, a w latach 1991–2007 dyrektorem CBMiM, równocześnie w latach 2001–2007 kierował Zakładem Chemii Heteroorganicznej[1][2]. W latach 1968-1969 jako stypendysta Towarzystwa Maxa Plancka, pracował w Instytucie Medycyny Doświadczalnej w Getyndze[3]. W 1974 został profesorem nadzwyczajnym, w 1982 profesorem zwyczajnym[1].

W latach 1981–1983 był zastępcą sekretarza naukowego Wydziału III Nauk Matematycznych, Fizycznych i Chemicznych PAN, w 1991 został członkiem korespondentem, w 2002 członkiem rzeczywistym PAN. W latach 1993–1997 był sekretarzem naukowym, a w latach 1999–2006 dyrektorem Oddziału PAN w Łodzi[1][2]. Pełniąc obowiązki prezesa Oddziału PAN w Łodzi doprowadził do utworzenia Centrum Biologii Medycznej PAN[3].

W 1990 został członkiem Niemieckiej Akademii Przyrodników Leopoldina[1]. Jest także członkiem Polskiego Towarzystwa Chemicznego (od 1963) i Niemieckiego Towarzystwa Chemicznego (od 2000)[1][2]. Członek międzynarodowej komisji ds. niszczenia broni chemicznej[3].

W latach 1975–2006 był członkiem Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów[4].

Jest autorem ponad 440 prac i 23 patentów z zakresu chemii i stereochemii związków fosforo- i siarkoorganicznych[1][2].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. Tom III. M-R, wyd. OPI, Warszawa 2000, s. 342.
  2. ↑ a b c d e f g prof. dr hab. Marian Mikołajczyk. cbmm.lodz.pl. [dostęp 2019-05-18]. (pol.).
  3. ↑ a b c d Nagrody Miasta Łodzi. Biuletyn Informacji Publicznej Urzędu Miasta Łodzi (bip.uml.lodz.pl). [dostęp 2022-09-07].
  4. ↑ Członkowie Polskiej Akademii Nauk: Wydział III Nauk Ścisłych i Nauk o Ziemi. Członkowie krajowi rzeczywiści: Mikołajczyk Marian. ptchem.pl. [dostęp 2019-05-18]. (pol.).
  5. ↑ a b Laureaci Medali i Nagród PTChem. ptchem.pl. [dostęp 2019-05-18]. (pol.).
  6. ↑ M.P. z 1997 r. nr 12, poz. 103.
  7. ↑ Marie Sklodowska-Curie – Wilhelm Klemm-Vorlesung.
  8. ↑ M.P. z 2002 r. nr 57, poz. 778.
  9. ↑ Doktorzy honoris causa PŁ w latach 2001–2005.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marian_Mikołajczyk_(chemik)&oldid=71991459”