Marian Słoniński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marian Słoniński
Ilustracja
pułkownik dyplomowany kawalerii pułkownik dyplomowany kawalerii
Data i miejsce urodzenia

17 lipca 1891
Ląd

Data i miejsce śmierci

21 kwietnia 1936
Poznań

Przebieg służby
Lata służby

1914–1932

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

Oficerski Trybunał Orzekający

Stanowiska

członek trybunału

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Komandor Orderu Świętego Sawy (Serbia) Kawaler Orderu Leopolda (Belgia) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Marian Aleksander Wincenty Słoniński (ur. 17 lipca 1891 w Lądzie, zm. 21 kwietnia 1936 w Poznaniu) – pułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego, uczestnik I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 17 lipca 1891 w rodzinie Stefana i Stanisławy z Szeniców[1]. Absolwent gimnazjum w Warszawie i wydziału prawa na Uniwersytecie w Odessie. W 1914 powołany do armii rosyjskiej, gdzie służył w 4 pułku dragonów. Od 1917 w szeregach kawalerii I Korpusu Polskiego. Po kapitulacji Korpusu w maju 1918 wrócił do kraju. W listopadzie 1918 w Sosnowcu zawiązał szwadron kawalerii włączony następnie do 3 pułku ułanów. Z pułkiem tym brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej na stanowisku dowódcy 4. szwadronu. 15 lipca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[2].

Szczególnie odznaczył się 20 sierpnia 1920 w walce pod Czeremchą, podczas której „zaatakował nieprzyjaciela w sile dwóch kompanii, pomimo zaciętego oporu wróg został rozbity i rozproszony. Za niezwykłe męstwo, odwagę i umiejętności prowadzenia szarży odznaczony Orderem Virtuti Militari”[1].

14 listopada 1921 został odkomenderowany do Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie, w charakterze słuchacza dwuletniego kursu. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 40. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii), a jego oddziałem macierzystym był nadal 3 puł.[3] 1 października 1923, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Generalnego Inspektoratu Jazdy w Warszawie[4]. Od 25 lipca do 15 września 1924 był odkomenderowany z Generalnego Inspektoratu Kawalerii do Dowództwa 1 Dywizji Kawalerii w Białymstoku na stanowiska szefa sztabu[5]. Z dniem 10 września 1924 został przydzielony do Dowództwa 3 Dywizji Kawalerii w Poznaniu na stanowisko szefa sztabu[6][7]. 1 grudnia tego roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 8. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[8]. Z dniem 1 lipca 1927 został przeniesiony do 1 pułku ułanów w Augustowie na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy pułku[9][10]. 1 stycznia 1929 został mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1929 i 2. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[11]. Po awansie został zatwierdzony na stanowisku dowódcy pułku[12]. We wrześniu 1930 został przeniesiony do Departamentu Kawalerii MSWojsk. na stanowisko zastępcy szefa departamentu[13][14]. W marcu 1932 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji szefa Biura Personalnego MSWojsk. z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego[15][16]. Z dniem 1 września 1932 został mianowany członkiem Oficerskiego Trybunału Orzekającego[17][1].

Zmarł 21 kwietnia 1936 w Poznaniu[18]. Trzy dni później został pochowany na cmentarzu wojskowym Garnizonowym w Poznaniu (kwatera 5-270)[19][20].

Marian Słoniński od 9 listopada 1926[21] był żonaty z Bożeną, z którą miał dwoje dzieci[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h Polak (red.) 1991 ↓, s. 136.
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 28 lipca 1920 roku, s. 646.
  3. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 156, jako Marian Aleksander Słonimski.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 63 z 27 września 1923 roku, s. 586, jako Marian Słonimski.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 5 sierpnia 1924 roku, s. 429.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 96 z 20 września 1924 roku, s. 535.
  7. ↑ Lista oficerów SG 1925 ↓, s. 8.
  8. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 732.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 146.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 290, 338.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 stycznia 1929 roku, s. 1.
  12. ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 14, 69.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 298.
  14. ↑ Lista oficerów dyplomowanych 1931 ↓, s. 16.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 222.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 140, 432.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 407.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 11 listopada 1936 roku, s. 32.
  19. ↑ Plan Poznania - Cmentarze [online], www.poznan.pl [dostęp 2021-09-06].
  20. ↑ Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 111, s. 4, 1936-04-23. Warszawa. 
  21. ↑ Marian Wincenty Aleksander Słoniński [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-09-06].
  22. ↑ Dobrzyński 1929 ↓, s. 47.
  23. ↑ M.P. z 1932 r. nr 109, poz. 142 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  24. ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 140.
  25. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
  26. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 19 z 12 grudnia 1929 r., s. 361.
  27. ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 14.
  28. ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 290.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marian_Słoniński&oldid=73188149”