Marian Tomicki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marian Tomicki
podpułkownik dyplomowany piechoty podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

8 grudnia 1896
Ocieka

Data i miejsce śmierci

4 marca 1946
Gdańsk

Przebieg służby
Lata służby

od 1914

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

Oddział IV SG

Stanowiska

kierownik referatu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Komandor Orderu Leopolda II (Belgia)
Nagrobek Mariana Tomickiego

Marian Konstanty Karol Tomicki (ur. 8 grudnia 1896[1] w Ociece, zm. 4 marca 1946 w Gdańsku) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 8 grudnia 1896 w Ociece[2]. Był uczniem Gimnazjum II w Rzeszowie, maturę zdał w roku szkolnym 1914/1915 w Gimnazjum Wyższym w Wadowicach[3].

21 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich[4]. Służył jako kapral w 3. kompanii VI baonu 1 Pułku Piechoty[4]. W listopadzie 1915 został ranny na froncie wołyńskim[5]. 29 maja 1917 był odnotowany w 5. kompanii II baonu 1 pp[4].

9 grudnia 1919 został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z byłych Legionów, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika z dniem 1 grudnia 1919 i przydziałem do 17 Pułku Piechoty[6]. Awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[7][8]. Był oficerem 17 pp w Rzeszowie[9][10]. Następnie został awansowany na stopień majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928[11]. Pozostając żołnierzem tej jednostki w 1928 służył w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie[12]. Z dniem 5 stycznia został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1930/1932[13][14]. Z dniem 1 listopada 1932, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej w Warszawie na stanowisko dowódcy batalionu[15]. W czerwcu 1934 został przeniesiony do 16 Pomorskiej Dywizji Piechoty w Grudziądzu na stanowisko szefa sztabu[16]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 24. lokatą w korpusie oficerów piechoty[17]. Latem 1936 został przeniesiony do Oddziału IV Sztabu Głównego na stanowisko kierownika referatu etapowego[18]. Wiosną 1938 zachorował na gruźlicę i praktycznie nie wykonywał obowiązków służbowych[18]. W czasie kampanii wrześniowej 1939 pełnił służbę w Oddziale IV Sztabu Naczelnego Wodza na stanowisku referenta w Wydziale Etapowym. Razem z personelem Oddziału IV Sztabu NW został ewakuowany do Rumunii[19].

Był żonaty z Kazimierą Marią z Janickich (1903–1931), miał córkę Marię Alicję po mężu Wilkoszewską (1928–2011)[20][21].

Zmarł 4 marca 1946 w Gdańsku[20]. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A 8-7-13)[21].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 338, tu 8 września 1896.
  2. ↑ Marian Tomicki. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-09-29].
  3. ↑ Michał Siwiec-Cielebon, Wolności siew. Absolwenci i uczniowie c. i k. Gimnazjum Wyższego w Wadowicach do 1918 r. jako kadra przyszłych sił zbrojnych Odrodzonej Rzeczypospolitej „Wadoviana. Przegląd historyczno-kulturalny” (21), 2018, s. 92-145, ISSN 1505-0181.
  4. ↑ a b c Żołnierze Niepodległości ↓.
  5. ↑ V Lista strat 1916 ↓, s. 18.
  6. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 98 z 28 grudnia 1919 roku, poz. 4166.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 415.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 359.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 173.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 164.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 183.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 125.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 6.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 32, 799.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 405.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 257.
  17. ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 338.
  18. ↑ a b Pajączkowski-Dydyński 1940 ↓, s. 49.
  19. ↑ Pajączkowski-Dydyński 1940 ↓, s. 57.
  20. ↑ a b c d e Marian Tomicki. Nekrolog. „Dziennik Baltycki”. Nr 74, s. 5, 16 marca 1946. 
  21. ↑ a b Marian Tomicki. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2020-09-29].
  22. ↑ M.P. z 1931 r. nr 179, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  23. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 9 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  24. ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 32.
  25. ↑ M.P. z 1928 r. nr 178, poz. 387 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marian_Tomicki&oldid=68303564”