Mariano Rampolla del Tindaro

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Mariano Rampolla del Tindaro
Kardynał prezbiter
Mariano Rampolla del Tindaro
Herb Mariano Rampolla del Tindaro
Kraj działania  Włochy
Data i miejsce urodzenia 17 sierpnia 1843
Polizzi
Data i miejsce śmierci 17 grudnia 1913
Rzym
Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania 2 czerwca 1887 – 20 lipca 1903
Sekretarz Świętego Oficjum
Okres sprawowania 30 grudnia 1908 – 17 grudnia 1913
Wyznanie katolickie
Kościół rzymskokatolicki
Prezbiterat 1866
Nominacja biskupia 1 grudnia 1882
Sakra biskupia 8 grudnia 1882
Kreacja kardynalska 14 marca 1887
Leon XIII
Kościół tytularny Santa Ceciliae trans Tiberim
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Mariano Rampolla del Tindaro (ur. 17 sierpnia 1843 w Polizzi na Sycylii, zm. 16 grudnia 1913 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, arystokrata (hrabia), kardynał, urzędnik Kurii rzymskiej.

Święcenia kapłańskie otrzymał w 1866 roku w Rzymie. W 1887 został mianowany przez papieża Leona XIII sekretarzem stanu Stolicy Apostolskiej, którym był do 1903 roku. Wymieniany jako faworyt na tron papieski. Rampolla próbował wkraść się w łaski Rosji i Niemiec, obiecując wcześniej władzom carskim, że w razie wyboru na papieża wprowadzi język rosyjski zamiast polskiego do kościołów katolickich na terenach zaboru rosyjskiego. Podczas konklawe w 1903 nie został wybrany z powodu zgłoszonego przez polskiego kardynała Jana Puzynę z Krakowa weta w imieniu cesarza Austrii Franciszka Józefa.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

p • d • e
Sekretarze Świętego Oficjum
Wielcy Inkwizytorzy
Antonio Michele Ghisleri (1558–1566) • Scipione Rebiba (1573–1577) • Giacomo Savelli (1577–1587)
Kardynałowie sekretarze
Giulio Antonio Santori (1586–1602) • Camillo Borghese (1602–1605) • Pompeio Arrigoni (1605–1612) • Giovanni Garzia Millini (1612–1629) • Antonio Marcello Barberini (1629–1633) • Francesco Barberini (1633–1679) • Cesare Facchinetti (1679–1683) • Alderano Cibo (1683–1700) • Galeazzo Marescotti (1700–1713) • Fabrizio Spada (1713–1717) • Nicolò Acciaioli (1717–1719) • Francesco del Giudice (1719–1725) • Fabrizio Paolucci (1725–1726) • Pietro Ottoboni (1726–1740) • Tommaso Ruffo (1740–1753) • Neri Maria Corsini (1753–1770) • Giovanni Francesco Stoppani (1770–1774) • Luigi Maria Torregiani (1775–1777) • Carlo Rezzonico (1777–1799) • Leonardo Antonelli (1800–1811) • Giulio Maria della Somaglia (1814–1830) • Bartolomeo Pacca (1830–1844) • Vincenzo Macchi (1844–1860) • Costantino Patrizi Naro (1860–1876) • Prospero Caterini (1876–1881) • Antonio Maria Panebianco (1882–1883) • Luigi Maria Bilio (1883–1884) • Raffaele Monaco La Valletta (1884–1896) • Lucido Maria Parocchi (1896–1903) • Serafino Vannutelli (1903–1908) • Mariano Rampolla del Tindaro (1908–1913) • Domenico Ferrata (1914) • Rafael Merry del Val y Zulueta (1914–1930) • Donato Raffaele Sbarretti (1930–1939) • Francesco Marchetti Selvaggiani (1939–1951) • Giuseppe Pizzardo (1951–1959) • Alfredo Ottaviani (1959–1965)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mariano_Rampolla_del_Tindaro&oldid=52571883”