Marie-Reine Guindorf
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
feministka, saintsimonistka, dziennikarka |
Marie-Reine Guindorf (ur. 1812, zm. 1837) – francuska feministka, saintsimonistka; współzałożycielka "La Femme libre", pierwszego francuskiego czasopisma feministycznego tworzonego dla kobiet i przez kobiety[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Była córką tokarza Pierre'a Guindorffa, saintsimonisty. Jako młoda krawcowa[2] zainteresowała się rolą kobiet w ruchu saintsimonistów. Została wprowadzona do ruchu i przeszkolona przez Eugénie Niboyet. Aktywnie włączyła się w działania organizacji. Kiedy w 1831 Barthélemy-Prosper Enfantin, jeden z liderów ruchu, na łamach "The Globe" zakazał kobietom działalności w ruchu, oddaliła się od grupy.
W sierpniu 1832, mając 20 lat, wraz z Désirée Véret założyła czasopismo tworzone przez i dla kobiet, podejmujące nie tylko tematy urody, gospodarstwa domowego, ale też polityki i przemysłu[3]. Nazwano je "La Femme libre" ("Wolna kobieta"). Artykuły w czasopiśmie sygnowała własnym imieniem i nazwiskiem, podobnie jak inne autorki odrzucające męskie nazwiska (poślubne)[4]. Pierwszy numer podawał Marie-Reine jako kierowniczkę czasopisma, a Désirée Véret jako założycielkę[5]. Marie-Reine pisała m.in.: Ta publikacja nie jest żadną chimerą, jest ona duchowym przesłaniem na rzecz wolności i organizacji kobiet. (...) Kobiety, które do dzisiaj nie mają żadnej organizacji, nie mogły się nigdy zaangażować dla wielkiej sprawy[4]. (...) Jesteśmy saintsimonistkami i właśnie dlatego cenimy indywidualizm[6]. Na łamach 8-stronicowej gazety przeczytać można było: Nigdy więcej wojny, nigdy więcej narodowej konfrontacji, miłość dla wszystkich. Hasła te wynikały bezpośrednio z niedawnej rewolucji lipcowej. W redakcji pracowały głównie saintsimonistki. Zespół redakcyjny omawiał wspólnie wszystkie artykuły. Publikowano tylko treści przygotowane przez kobiety[4]. Na łamach czasopisma Marie-Reine domagała się wolności w małżeństwie, a przede wszystkim równości kobiet z mężczyznami, co uważała za warunek konieczny prawdziwej wolności[3]. Szeroko omawiała temat nierówności kobiet w pracy. Potępiała za niskie płace kobiet powodujące materialną zależność kobiet od mężczyzn. Walczyła o równość w edukacji. W 1833 domagała się publicznych szkół dla młodych dziewcząt z biednych rodzin. Nie udało się jej zwrócić uwagi polityków, więc zaczęła organizować wieczorne zajęcia dla kobiet[6]. Uczestniczyła w kilku konferencjach zorganizowanych w Paryżu w 1833 i 1834 przez Stowarzyszenie Metod Edukacyjnych. Z czasem została jego członkinią[2].
W międzyczasie do redakcji "La Femme libre" dołączyła m.in. Suzanne Voilquin, która wraz z Marie-Reine kierowała czasopismem[2]. Grupa wspierających wydawnictwo kobiet zrzeszyła się jako "La Femme Nouvelle". Marie-Reine, z czasem coraz bardziej zainteresowana fourieryzmem, ale też mocno zaangażowana w działania na rzecz edukacji, jeszcze przez jakiś czas pisała artykuły do czasopisma[5], ale ostatecznie opuściła redakcję. Suzanne Voilquin kontynuowała prace, ale zmieniła tytuł czasopisma na "La Tribune des femmes"[1]. Gazeta przetrwała do 1834[6].
W dniu 20 września 1834 Marie-Reine poślubiła Constantina Flichiego, młodego sainsimonistę. W 1835 urodziła syna Édouarda[6]. Angażowała się w realizację idei Charlesa Fouriera, planując pierwsze falanstery[2].
W czerwcu 1837 Marie-Reine zaginęła. Jej ciało znaleziono 1 lipca 1837 w Sekwanie przy Pont de Grenelle[7]. Popełniła samobójstwo[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Suzanne Voilquin, Souvenirs d'une fille du peuple, ou La Saint-Simonienne en Égypte, 1834-1836 [online], 21 listopada 2020.
- ↑ a b c d Maria Tamboukou, Sewing, Fighting and Writing: Radical Practices in Work, Politics and Culture, Rowman & Littlefield, 9 listopada 2015, ISBN 978-1-78348-246-7 [dostęp 2021-11-21] (ang.).
- ↑ a b Marie-Reine Guindorf, le journalisme au féminin [online], Aventurieux, 14 czerwca 2019 [dostęp 2021-11-21] (fr.).
- ↑ a b c Marian B. Michalik, Maria Żmigrodzka, Kronika kobiet, wyd. 1, Warszawa: Wydawn. "Kronika", 1993, ISBN 83-900331-5-1, OCLC 49931249 [dostęp 2021-11-21].
- ↑ a b Claire G. Moses, French Feminism in the 19th Century: French Diplomacy in the Age of Revolution, 1719-1787, SUNY Press, ISBN 978-1-4384-1374-7 [dostęp 2021-11-21] (ang.).
- ↑ a b c d e Notice revue et complétée par Laurence Dupérier, GUINDORF Marie-Reine, épouse FLICHY [online], 15 listopada 2021 [dostęp 2021-11-21].
- ↑ Michèle Riot-Sarcey, La démocratie à l'épreuve des femmes: trois figures critiques du pouvoir, 1830–1848, Paris 2002.