Marie Reisik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marie Reisik
Ilustracja
Konrad Mägi, Portret Marie Reisik
Data i miejsce urodzenia

6 lutego 1887
Kilingi-Nõmme

Data i miejsce śmierci

1941
Tallinn

Zawód, zajęcie

nauczycielka

Marie Reisik (ur. 6 lutego 1887 w Kilingi-Nõmme, zm. 1941 w Tallinnie) – estońska nauczycielka, działaczka na rzecz praw kobiet i polityk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Marie Tammann uczęszczała do rosyjskiego gimnazjum dla dziewcząt w Parnawie. Jej nauczycielkami były między innymi: Lilli Suburg i estońska poetka narodowa Lydia Koidula. W 1908 roku wyjechała na studia do Paryża, gdzie ukończyła kurs w Alliance française. Po powrocie pracowała jako nauczycielka języka francuskiego w Torma, a od 1910 w Tartu. W 1911 roku wyszła za mąż za prawnika Peetera Reisika[1].

Już w 1907 roku Marie znalazła się w gronie założycielek pierwszej organizacji działającej na rzecz praw kobiet w Estonii Tartu Eesti Naesterahva Selts. W latach 1911–1918 była redaktorem naczelnym „Naesterahwa Töö ja Elu”[1]. 27 maja 1917 roku wzięła udział i została przewodniczącą pierwszego Estońskiego Kongresu Kobiet. Podczas obrad zwracano uwagę na znaczenie edukacji zawodowej, zrównanie wynagrodzeń z mężczyznami. Dyskutowano o społecznych zadaniach kobiet, wychowaniu i edukacji[2]. Jednak w tych latach kobiety skoncentrowały się na działaniach wspomagających uzyskanie przez Estonię niepodległości[3]. Wraz z uzyskaniem niepodległości przez Estonię kobiety uzyskały prawo wyborcze. W 1919 roku Marie została wybrana do Estońskiego Zgromadzenia Ustawodawczego i była tam jedną z 9 kobiet[3]. Do parlamentu była wybierana jeszcze dwukrotnie w 1932 i 1936 roku[4]. W wyborach w 1929 roku otrzymała więcej głosów niż Jaan Tõnisson, lider Estońskiej Partii Ludowej, z której ramienia startowała w wyborach[5].

W 1920 roku podczas II Kongresu powstało Eesti Naisorganisatsioonide Liit (Estońskie Stowarzyszenie Organizacji Kobiecych), które potem przekształciło się w Eesti naisliidu poolt (Estoński Związek Kobiet)[3]. Marie została przewodniczącą tej organizacji. W latach 1926–1932 była założycielką i redaktorką czasopisma Naiste Hääl. Gdy w 1935 roku Związek Kobiet założył Kodumajanduse Instituut, który był trzyletnią wyższą szkołą zawodową, Marie została jego dyrektorką[6]. Po wkroczeniu wojsk radzieckich do Estonii w 1939 roku, Związek Kobiet został zlikwidowany. Marie Reisik zmarła w 1941 roku w tallińskim szpitalu kilka dni po śmierci męża[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Naisterahva Töö ja Elu ja Käsitööleht (1911-1927) – Eesti Naisuurimus- ja Teabekeskus ENUT [online] [dostęp 2020-05-24] (est.).
  2. Naisliikumine esimeses Eesti Vabariigis – mis see oli? [online], Estonian World Review [dostęp 2020-05-24] (est.).
  3. a b c Väljapanekuid Eesti Naisliidu näituselt "Imik ja väikelaps" (1939) [online] [dostęp 2020-05-24].
  4. Evelin Tamm, Eesti ajaloovalged laigud Marie Reisik 130 [online], 9 lutego 2017 [dostęp 2020-05-24].
  5. Evelin Tamm, The very first Estonian feminists – Lilli Suburg and Marie Reisik [online], Estonian World, 8 marca 2017 [dostęp 2020-05-24] (ang.).
  6. Kodumajanduse Instituut uues hoones (1939) - Eesti filmi andmebaas [online], www.efis.ee [dostęp 2020-05-24].
  7. Eesti feministide eelkäija Marie Reisik 130 [online], Sirp [dostęp 2020-05-24] (est.).