Marina Bersano Begey

Marina Bersano Begey
Państwo działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	29 września 1907 ; Casale Monferrato
Data śmierci	21 października 1992
	Doktor nauk
	Specjalność: filologia polska
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	1931 – polonistyka ; Uniwersytet Turyński
	Nauczycielka akademicka
uczelnia	Uniwersytet Turyński
	Odznaczenia

Marina Bersano Begey (ur. 29 września 1907 w Casale Monferrato, zm. 21 października 1992) – włoska polonistka, córka Marii Bersano Begey, wnuczka Attilia Begey.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiowała na Uniwersytecie Jagiellońskim. Następnie, w 1931, uzyskała doktorat z polonistyki na uniwersytecie w Turynie na podstawie rozprawy Rzym w twórczości Krasińskiego (znaczenie Rzymu w twórczości romantyków polskich). Współpracowała z matką, Marią Bersano Begey, nad antologią współczesnej liryki polskiej (od Jana Kasprowicza do Jana Lechonia, Jerzego Lieberta i Juliana Tuwima). Pod koniec 1936 uzyskała venia legendi z polonistyki na Uniwersytecie Rzymskim. W latach 1935–1939 i 1964–1974 była profesorką polskiej literatury na turyńskim uniwersytecie. Później objęła kierownictwo w Instytucie Kultury Polskiej w Turynie. Do 1972 była dyrektorką Biblioteki Królewskiej.

W 1979 otrzymała nagrodę Polskiego Ośrodka SEC.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (7 czerwca 1947)^[1]
Srebrny Wawrzyn Akademicki (5 listopada 1938)^[2]
Odznaka honorowa „Zasłużony dla kultury polskiej” (1975)

Niektóre prace[edytuj | edytuj kod]

1953 – Storia della letteratura polacca (historia literatury polskiej po włosku)
1965 – Le piu belle pagine della letteratura polacca

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ M.P. z 1947 r. nr 95, poz. 630 „za zasługi w dziedzinie współpracy kulturalnej polsko-włoskiej”.
↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 607 „za szerzenie zamiłowania do literatury polskiej za granicą”.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Artykuł o Marinie Bersano Begey (wł.)

[1] M.P. z 1947 r. nr 95, poz. 630 „za zasługi w dziedzinie współpracy kulturalnej polsko-włoskiej”.

[2] M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 607 „za szerzenie zamiłowania do literatury polskiej za granicą”.

[1]

[2]