Marino Faliero, Doge of Venice

Marino Faliero, Doge of Venice – tragedia angielskiego romantyka George’a Gordona Byrona, opublikowana w 1821 w jednym tomie z poematem The Prophecy of Dante. Utwór opowiada historię weneckiego doży Marina Faliero, który został skazany na śmierć i stracony przez ścięcie 17 kwietnia 1355^[1] za organizowanie buntu przeciwko arystokracji. Utwór składa się z pięciu aktów i jest napisany wierszem białym (blank verse).

True; but there still is something given to guess.

Which a shrewd gleaner and quick eyjs would catch at;

A whisper, or a murmur, or an air

More or less solemn spread o’’er the tribunal.

The Forty are but men — most worthy men.

And wise, and just, and cautious — this I grant —

And secret as the grave to which they doom

The guilty ; but with all this, in their aspects —

At least in some, the juniors of the number —

A searching eye, an eye hke yours, Vincenzo,

Would read the sentence ere it was pronounced.