Mario Pérez (ur. 1946)

Mario Pérez

Pełne imię i nazwisko	Mario Pérez Guadarrama
Data i miejsce urodzenia	30 grudnia 1946 m. Meksyk
Wzrost	170 cm
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1965–1969 Necaxa ?? (1) 1969–1978 Club América ?? (1) 1978–1979 Tampico 35 (2)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1967–1973 Meksyk 58 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1986–1987 Necaxa 1988–1989 Atlético Yucatán 1993–1994 Luis Ángel Firpo 1997–1999 Alacranes 1999–2000 Tepic 2003–2004 Alacranes 2008–2009 Pioneros Cancún 2009–2012 Guerreros Acapulco 2012 Reynosa FC 2012 Deportivo Oaxaca 2013 Tampico

Mario „Pichojos” Pérez Guadarrama (ur. 30 grudnia 1946 w mieście Meksyk) – meksykański piłkarz występujący na pozycji lewego obrońcy, obecnie trener. Jego ojciec Luis Pérez oraz bracia José Luis Pérez, Carlos Pérez i Rodolfo Pérez również byli piłkarzami.

Kariera klubowa

Pérez jest wychowankiem zespołu Club Necaxa z siedzibą w stołecznym mieście Meksyk, którego piłkarską legendą był jego ojciec Luis. Właśnie po nim odziedziczył popularny przydomek "Pichojos". W meksykańskiej Primera División zadebiutował jako dziewiętnastolatek, w sezonie 1965/1966, podczas którego zanotował jedyne dwa sukcesy z zespołem Necaxy; zdobył wówczas zarówno krajowy puchar – Copa México, jak również superpuchar Meksyku – Campeón de Campeones. W ekipie występował razem ze swoimi trzema braćmi – José Luisem, Carlosem i Rodolfo; w meczu krajowego pucharu z Pumas UNAM w sezonie 1968/1968 wszyscy czterech zagrali w jednej drużynie, ustanawiając światowy rekord. Podczas rozgrywek 1968/1969 zdobył za to swoją pierwszą bramkę w lidze meksykańskiej. Ogółem barwy Necaxy reprezentował przez cztery lata.

W połowie 1968 roku Pérez przeniósł się do innego stołecznego zespołu, Club América. Tam od razu wywalczył sobie pewne miejsce w wyjściowym składzie i w barwach tego klubu spędził zdecydowaną większość swojej kariery. W sezonie 1970/1971 zdobył z Américą swój pierwszy tytuł mistrza Meksyku, a także zajął drugie miejsce w Campeón de Campeones. Rok później, podczas rozgrywek 1971/1972, zanotował z kolei wicemistrzostwo kraju, natomiast w sezonie 1973/1974 po raz drugi triumfował w Copa México, kolejny raz zajmując również drugie miejsce w krajowym superpucharze. Podczas sezonu 1975/1976 osiągnął drugie i zarazem ostatnie w swojej karierze mistrzostwo Meksyku, docierając też do finału pucharu kraju i zdobywając superpuchar. Pierwszy sukces międzynarodowy odniósł za to w 1977 roku, kiedy to triumfował z drużyną prowadzoną przez Raúla Cárdenasa w Pucharze Mistrzów CONCACAF. W 1978 roku zdobył jeszcze Copa Interamericana, sensacyjnie pokonując w trójmeczu słynny argentyński klub Boca Juniors. W Américe grał ogółem przez dziewięć sezonów; przez kibiców i dziennikarzy jest uznawany za jedną z legend klubu i najlepszego lewego obrońcę w jego historii.

W 1978 roku Pérez został ściągnięty przez byłego trenera z Amériki, José Antonio Rocę, do drużyny Tampico Madero FC. Tam spędził kolejny sezon, będąc kluczowym zawodnikiem zespołu, lecz nie zdołał nawiązać do sukcesów odnoszonych uprzednio w barwach Necaxy i Amériki. Owocną piłkarską karierę zakończył w wieku 33 lat. Był opisywany jako dynamiczny, kreatywny i ofensywnie grający boczny defensor, dysponujący świetnymi dośrodkowaniami.

Kariera reprezentacyjna

W 1967 roku Pérez znalazł się w składzie olimpijskiej reprezentacji Meksyku na Igrzyska Panamerykańskie w Winnipeg, gdzie jego drużyna wywalczyła złoty medal i triumfowała w męskim turnieju piłkarskim. W 1968 roku został powołany przez szkoleniowca Ignacio Trellesa na Igrzyska Olimpijskie w Meksyku. Tam pełnił rolę kluczowego gracza swojej kadry narodowej i rozegrał w niej wszystkie sześć spotkań od pierwszej do ostatniej minuty, nie wpisując się na listę strzelców. Jego reprezentacja, będąca wówczas gospodarzem turnieju, zdołała dotrzeć aż do półfinału, lecz następnie przegrała w meczu o trzecie miejsce, nie zdobywając żadnego medalu.

W 1967 roku Pérez znalazł się w ogłoszonym przez Trellesa składzie na Mistrzostwa CONCACAF, podczas których 6 marca w wygranym 4:0 meczu z Nikaraguą zadebiutował w pierwszej reprezentacji Meksyku. Na tym turnieju wystąpił jeszcze trzykrotnie, zaś jego drużyna zajęła ostatecznie drugie miejsce w rozgrywkach. 26 marca 1968, w wygranym 4:0 sparingu z Japonią, strzelił swojego pierwszego i zarazem jedynego gola w kadrze narodowej. W 1970 roku został awaryjnie powołany przez selekcjonera Raúla Cárdenasa na Mistrzostwa Świata w Meksyku, w miejsce kontuzjowanego Ignacio Jáureguiego. Tam był podstawowym defensorem swojej reprezentacji, występując od pierwszej do ostatniej minuty we wszystkich czterech spotkaniach; w fazie grupowej z ZSRR (0:0), Salwadorem (4:0) i Belgią (1:0), a także w ćwierćfinale z Włochami (1:4). Meksykanie, pełniący wówczas rolę gospodarzy, po raz pierwszy w historii na mistrzostwach świata zdołali wyjść z grupy, w której zajęli drugie miejsce, lecz odpadli z mundialu zaraz potem, w ćwierćfinale. Później występował już wyłącznie w meczach towarzyskich, a ogółem swój bilans reprezentacyjny zamknął na 58 rozegranych konfrontacjach.

Kariera trenerska

Bezpośrednio po zakończeniu kariery piłkarskiej Pérez rozpoczął pracę w roli szkoleniowca, powracając do swojego byłego zespołu Club América, tym razem jako asystent. W latach 1979–1986 współpracował w nim z José Antonio Rocą, Carlosem Reinoso i Miguelem Ángelem Lópezem, zdobywając dwa mistrzostwa Meksyku – w rozgrywkach 1984/1985 i Prode '85. Samodzielną pracę jako trener rozpoczął w połowie 1986 roku w swojej macierzystej drużynie Club Necaxa. Stołeczną ekipę prowadził przez cały następny sezon, nie odnosząc jednak żadnych sukcesów i po zakończeniu rozgrywek został zastąpiony przez Cayetano Ré. Nigdy więcej nie poprowadził już klubu w pierwszej lidze meksykańskiej. Jego kolejnym przystankiem w roli szkoleniowca była nowo powstała drugoligowa ekipa Atlético Yucatán z miasta Mérida. W sezonie 1988/1989 doprowadził ją do finału rozgrywek Segunda División, lecz jego zawodnicy przegrali wówczas w trójmeczu z Potros Neza, nie awansując do pierwszej ligi.

Po odejściu z ekipy Yucatán Pérez pozostał we wschodniej części kraju, przez trzy i pół roku trenując w niższych ligach meksykańskich kilka klubów z miasta Cancún. Zanotował również roczny pobyt w Salwadorze, będąc szkoleniowcem jednego z tamtejszych czołowych klubów, CD Luis Ángel Firpo. Niedługo potem powrócił do ojczyzny, obejmując funkcję trenera trzecioligowego klubu Alacranes de Durango, z którym na koniec rozgrywek 1998/1999 wywalczył awans do drugiej ligi meksykańskiej, po zwycięstwie zarówno w jesiennym sezonie Invierno, jak i w wiosennym Verano. W późniejszym czasie przez wiele lat prowadził mniej znaczące drużyny z drugiej i trzeciej ligi, takie jak Deportivo Tepic, Jaguares de Tabasco, Brujos de San Francisco del Rincón, Pioneros de Cancún, Guerreros de Acapulco, Reynosa FC, Deportivo Oaxaca i Tampico Madero FC.

Bibliografia

• Mario Pérez (ur. 1946) w bazie National Football Teams (ang.)
• Mario Pérez, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-26] .
• Statystyki na MedioTiempo (hiszp.)