Mariusz Skulimowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mariusz Skulimowski
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

15 września 1972
Kielce, Polska

Przebieg służby
Lata służby

od 1991

Siły zbrojne

Siły Zbrojne RP

Jednostki

• WSO im. T. Kościuszki
• 7 bkpow z 25 BKPow
• 10 Opolska Brygada Logistyczna
• PKW w Bośni i Hercegowinie
• PKW Afganistan
• PKW Irak
• PKW Pakistan
• Jednostka Wojskowa GROM
• Jednostka WDiZWS
• Jednostka Wojskowa „Nil”
• 10 Opolska Brygada Logistyczna
• 1 BLog
• SG WP

Stanowiska

• dowódca plutonu rozpoznawczego w Brygadzie Kawalerii Powietrznej
• dowódca kompanii dowodzenia w BKPow
• szef sekcji rozpoznawczej w BKPow
• oficer sekcji operacyjnej brygady
• zastępca dowódcy batalionu dowodzenia
• dowódca batalionu w Brygadzie Logistycznej
• zastępca dowódcy bazy White Eagle PKW w Bośni i Hercegowinie
• dowódca NSE w PKW Afganistan
• dowódca NSE PKW Irak
• dowódca NSE PKW Pakistan
• dowódca zespołu w JW GROM
• dowódca Jednostki Wojskowej „Nil”
• zastępca dowódcy Brygady Logistycznej
• dowódca Brygady Logistycznej
• szef Zarządu Logistyki P4 w Sztabie Generalnym WP

Główne wojny i bitwy

SFOR, Stabilizacja Iraku, NATO Response Force, ISAF

Odznaczenia
Znak Spadochronowy
Wojskowy Krzyż Zasługi z Mieczami Wojskowy Krzyż Zasługi Medal NATO za służbę w Kosowie Brązowa Gwiazda (Stany Zjednoczone) Gwiazda Afganistanu Gwiazda Iraku Medal NATO z klamrą 'PAKISTAN' (za misję usuwania skutków trzęsienia ziemi w Pakistanie) Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal „W służbie Bogu i Ojczyźnie” Medal Pamiątkowy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku
Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Żołnierz RP” I stopnia Odznaka Honorowa Wojsk Specjalnych

Mariusz Skulimowski (ur. 15 września 1972 w Kielcach) – polski dowódca wojskowy; generał brygady Wojska Polskiego, doktor nauk społecznych (2018), dowódca Jednostki Wojskowej „Nil” (2009–2013), dowódca 1 Pomorskiej Brygady Logistycznej (2017–2021), od marca 2021 szef Zarządu Logistyki P4 w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Mariusz Skulimowski urodził się 15 września 1972 r. w Kielcach, pochodzi z Zagnańska[1]. W 1987 ukończył Szkołę Podstawową w Belnie, w gminie Zagnańsk, w powiecie kieleckim. W 1991 ukończył Liceum Zawodowe nr 1 Zespołu Szkół Zawodowych Nr 1 w Skarżysku-Kamiennej[2][3][4].

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej im. Tadeusza Kościuszki (kierunek rozpoznanie) (1995), Wyższej Szkoły Zarządzania i Administracji w Opolu. Ukończył studia podyplomowe w Akademii Obrony Narodowej (AON). Ukończył liczne kursy w kraju i za granicą, m.in.: Wyższy Kurs Specjalistyczny Oficerów Sztabów Oddziałów i Związków Taktycznych (2000), U.S. Army Air Assault Course (2002), Kurs Dowódców Batalionów w AON (2007). W 2018 uzyskał stopień doktora w dziedzinie nauk społecznych na słowackim uniwersytecie[5]. W 2020 ukończył Podyplomowe Studia Polityki Obronnej na Akademii Sztuki Wojennej[6][7].

Przebieg służby wojskowej[edytuj | edytuj kod]

Studia wojskowe rozpoczął 24 września 1991 jako podchorąży Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu[1]. W 1995 został promowany na pierwszy stopień oficerski – podporucznika. Służbę zawodową rozpoczął w październiku 1995 w 7 batalionie kawalerii powietrznej z 25 Brygady Kawalerii Powietrznej w Tomaszowie Mazowieckim, gdzie zajmował kolejno stanowiska: dowódcy plutonu rozpoznawczego, dowódcy kompanii dowodzenia oraz szefa sekcji rozpoznawczej[6][8].

W latach 2002–2007 pełnił służbę na stanowiskach: oficera sekcji operacyjnej brygady, zastępcy dowódcy batalionu dowodzenia, a następnie dowódcy batalionu w 10 Opolskiej Brygady Logistycznej. W okresie tym uczestniczył w misjach i operacjach poza granicami kraju, zajmując stanowiska[9]: zastępcy dowódcy bazy White Eagle PKW Bośnia i Hercegowina[a] (SFOR) (1999), dowódcy Narodowego Elementu Wsparcia (NSE): PKW Afganistan (2002), PKW Irak (2004), PKW Pakistan (2006) podczas operacji „Swift Relief” w ramach V zestawu Sił Odpowiedzi NATO Response Force[6][11].

W 2007 rozpoczął służbę w strukturach Wojsk Specjalnych, gdzie był szefem sekcji, a następnie dowódcą zespołu w Jednostce Wojskowej GROM. W marcu 2009 został wyznaczony na stanowisko dowódcy Jednostki Wsparcia Dowodzenia i Zabezpieczenia Wojsk Specjalnych im. gen. bryg. Augusta Emila Fieldorfa „Nila”, której 18 marca 2011 zmieniono nazwę na Jednostka Wojskowa „Nil”[12]. 2 maja 2012 z okazji Dnia Flagi Rzeczypospolitej Polskiej na placu Zamkowym prezydent RP Bronisław Komorowski wręczył mu flagę państwową jako dowódcy wyróżnionej Jednostki Wojskowej „Nil”[13]. 3 stycznia 2013 w obecności dowódcy Wojsk Specjalnych gen. bryg. Piotra Patalonga przekazał dowodzenie Jednostką Wojskową „Nil”[14].

7 stycznia 2013 został skierowany do Opola, gdzie objął funkcję zastępcy dowódcy 10 Brygady Logistycznej[15]. W okresie tym uczestniczył w misji jako zastępca dowódcy XV zmiany PKW ISAF w Afganistanie (2014). W dniach 11–15.05.2015 był kierownikiem ćwiczenia podczas szkolenia poligonowego w przygotowaniu jednostek Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych do objęcia dyżuru w składzie Grupy Bojowej Unii Europejskiej V4[16]. Z dniem 21 listopada 2016 objął pełnienie obowiązków 10 Opolskiej Brygady Logistycznej, które przyjął od płka Adama Słodczyka[17][18].

14 kwietnia 2017 objął obowiązki dowódcy 1 Pomorskiej Brygady Logistycznej w Bydgoszczy[6]. W dniach 4–15 czerwca 2018 uczestniczył w Słowacji wraz z grupą żołnierzy 1 Pomorskiej Brygady Logistycznej w międzynarodowym ćwiczeniu Wielonarodowego Dowództwa Połączonej Grupy Wsparcia Logistycznego (Joint Logistic Support Group – JLSG), które zorganizowano w Akademii Sił Zbrojnych w Liptowskim Mikułaszu w zakresie sojuszniczej struktury powołanej do kierowania i koordynacji logistyki w czasie działań bojowych w ramach wielonarodowej połączonej operacji wojskowej[19]. 23 marca 2021 w Warszawie minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak wręczył mu nominacje na stanowisko w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego[20].

26 marca 2021 w Bydgoszczy przekazał dowodzenie brygadą dla swojego zastępcy płk Radosława Dłutkowskiego[21]. Z dniem 1 kwietnia 2021 objął stanowisko szefa Zarządu Logistyki P4 w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego[5][7]. We wrześniu 2021 w wieku 49 lat obchodził 30 lecie służby wojskowej w Wojsku Polskim[1]. 10 listopada 2022 prezydent RP Andrzeja Dudy mianował go na stopień generała brygady[22].

Awanse[edytuj | edytuj kod]

(...)

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Mariusz Skulimowski
Ukończył w 1995 WSO im. T. Kościuszki
Był dowódcą JW Nil (2009–2013)

W ponad 30 letniej służbie wojskowej był wyróżniany i odznaczany:

Garnizony w przebiegu służby[edytuj | edytuj kod]

Od 2021 garnizon Warszawa, w SG WP

W ponad 30 letniej służbie wojskowej był w następujących garnizonach:

  1. Wrocław (1991–1995) ↘
  2. Tomaszów Mazowiecki (1995–2002) ↘
  3. Opole (2002–2007) ↘
  4. Warszawa (2007–2009) → Kraków (2009–2013)↘
  5. Opole (2013–2017) → Bydgoszcz (2017–2021) ↘
  6. Warszawa (2021–)

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dowódca ppłk Tadeusz Sapierzyński[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Generał z naszego regionu. Mariusz Skulimowski otrzymał awans w Pałacu Prezydenckim. kielce.tvp.pl. [dostęp 2022-11-11].
  2. ↑ Szkoły Podstawowe. zagnansk.pl. [dostęp 2022-11-14].
  3. ↑ Warsztat Terapii Zajęciowej w Belnie, Belno 143 (Była Szkoła Podstawowa w Belnie 143). wtzbelno.jimdofree.com. [dostęp 2022-11-14].
  4. ↑ Zespół Szkół Zawodowych Nr1. zsz1-skarzysko.internetdsl.pl. [dostęp 2022-11-14].
  5. ↑ a b c Ludzie Wojsk Specjalnych – Mariusz Skulimowski. silentheroes.pl. [dostęp 2022-11-11].
  6. ↑ a b c d Gałecki 2018 ↓, s. 95.
  7. ↑ a b c Awanse generalskie na Święto Niepodległości. polska-zbrojna.pl. [dostęp 2022-11-11].
  8. ↑ Bieniek i Mazur 2016 ↓, s. 144.
  9. ↑ Bieniek i Mazur 2016 ↓, s. 75.
  10. ↑ Grzegorz Ciechanowski: Polskie kontyngenty wojskowe.... s. 266–267.
  11. ↑ a b Komorowski 2007 ↓, s. 61.
  12. ↑ Jasiński 2011 ↓, s. 297.
  13. ↑ Jasiński 2013 ↓, s. 80.
  14. ↑ Jasiński 2014 ↓, s. 6.
  15. ↑ Jasiński 2014 ↓, s. 8.
  16. ↑ Jasiński 2016 ↓, s. 72.
  17. ↑ Awans dowódcy logistyków. Pułkownik Adam Słodczyk odchodzi do Warszawy. opole.wyborcza.pl. [dostęp 2022-11-12].
  18. ↑ Nowy dowódca pomorskich logistyków. 1blog.wp.mil.pl. [dostęp 2022-11-12].
  19. ↑ Jakuboszczak 2019 ↓, s. 92.
  20. ↑ Anna Dąb-Kostrzewska (red.) 2022 ↓, s. 42.
  21. ↑ Anna Dąb-Kostrzewska (red.) 2022 ↓, s. 43.
  22. ↑ Awanse generalskie i admiralskie w Siłach Zbrojnych RP. prezydent.pl. [dostęp 2022-11-10].
  23. ↑ M.P. z 2011 r. nr 64, poz. 642
  24. ↑ M.P. z 2022 r. poz. 145
  25. ↑ POST. PREZ. RP NR 264/12 z dnia 21.06.2012
  26. ↑ POST. PREZ. RP NR 233/10 z dnia 27.08.2010
  27. ↑ POST. PREZ. RP NR 593 z dnia 17.12.2014
  28. ↑ DEC. MON NR 247 z dnia 03.08.2005
  29. ↑ DEC. MON NR 845 z dnia 07.08.2007
  30. ↑ DEC. MON NR 2176 z dnia 03.08.2018
  31. ↑ DEC. MON NR 3016 z dnia 30.10.2018
  32. ↑ ROZKAZ NR 8 z dnia 03.03.2020 WYD. Dowódca JW. 5352
  33. ↑ ROZKAZ NR 17 z dnia 30.04.2021 WYD. Dowódca JW. 5352
  34. ↑ DEKRET NR L.DZ. 1602/CD/2018 z dnia 05.02.2019 WYD. Biskup Polowy WP
  35. ↑ Święto Niepodległości. powiatglubczycki.pl. [dostęp 2022-11-13].
  36. ↑ Szef MON uhonorował dowódcę brygady logistycznej i jego zastępcę. opole.wyborcza.pl. [dostęp 2022-11-10].
  37. ↑ DEC NR 8/PRES/DK z dnia 27.07.2016
  38. ↑ Rz 178/SG/P1 z dn. 05.10.2022

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Anna Dąb-Kostrzewska (red.), Kronika Wojska Polskiego 2021, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2022, 42; 43, ISSN 1734-2317.
  • Piotr Jakuboszczak (red.), Kronika Wojska Polskiego 2018, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2019, s. 92, ISSN 1734-2317.
  • Artur Gałecki (red.), Kronika Wojska Polskiego 2017, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2018, s. 95, ISSN 1734-2317.
  • Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2015, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2016, s. 72, ISSN 1734-2317.
  • Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2013, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2014, 6; 8, ISSN 1734-2317.
  • Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2012, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2013, s. 234, ISSN 1734-2317.
  • Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2010, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2011, s. 297, ISSN 1734-2317.
  • Krzysztof Komorowski (red.), Kronika Wojska Polskiego 2006, Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2007, s. 61, ISSN 1734-2317.
  • Grzegorz Ciechanowski: Polskie kontyngenty wojskowe w operacjach pokojowych 1990–1999. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2010. ISBN 978-83-7611-531-3.
  • Mieczysław Bieniek, Sławomir Mazur: Wojska specjalne Rzeczypospolitej Polskiej. Kraków: Oficyna Wydawnicza AFM KAAFM, 2016. ISBN 978-83-65208-70-5.
  • Oficjalna strona Sztabu Generalnego Wojska Polskiego
  • Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 2011, 2022

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mariusz_Skulimowski&oldid=73274011”