Marszał Wasilewski

Marszał Wasilewski
(Маршал Василевский)
	; Marszał Wasilewski, 1986
Klasa	niszczyciel rakietowy
Typ	Udałoj
Projekt	1155 (Friegat)
Oznaczenie NATO	Udaloy
	Historia
Stocznia	im. A.A. Żdanowa, Leningrad
Położenie stępki	22 kwietnia 1979
Wodowanie	29 grudnia 1981
	MW ZSRR
Nazwa	Marszał Wasilewski
Wejście do służby	8 grudnia 1983
	MW Rosji
Wejście do służby	1991
Wycofanie ze służby	2004
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 6930 t; pełna: 7570 t
Długość	163,5 m
Szerokość	19 m
Zanurzenie	5,2 m
	Napęd
	COGAG: 2 turbiny gazowe marszowe (18 000 KM), 2 turbiny gazowe mocy szczytowej (45 000 KM), 2 śruby
Prędkość	29 węzłów
Zasięg	5000 mil morskich przy 14 węzłach
	Uzbrojenie
	• 2 działa uniwersalne 100 mm (2×I); • 4 działka plot 30 mm AK-630M (4×I); • 8 wyrzutni rakietotorped Rastrub-B (2×IV); • 2 miotacze rbg RBU-6000 (2×XII)
Wyrzutnie torpedowe	8 wt 533 mm (2×IV), 8 torped pop
	Wyposażenie
	radar Friegat-MA, stacja hydrolokacyjna Polinom
	Wyposażenie lotnicze
	2 śmigłowce Ka-27PŁ
Załoga	220 (29 oficerów)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Marszał Wasilewski (ros. Маршал Василевский) – radziecki, następnie rosyjski niszczyciel rakietowy, trzeci okręt projektu 1155 (typu Udałoj, ozn. NATO Udaloy), klasyfikowany oficjalnie jako duży okręt przeciwpodwodny. Służył we Flocie Północnej, pozostawał w służbie od 1983 do 2004 roku.

Budowa i opis techniczny[edytuj | edytuj kod]

Główny artykuł: Niszczyciele rakietowe projektu 1155.

„Marszał Wasilewski” był trzecim zbudowanym okrętem projektu 1155 (Friegat)^[1], znanego też od pierwszego okrętu, oraz na zachodzie, jako typ Udałoj (Udaloy)^[2]. Okręt został wciągnięty na listę floty 20 lutego 1978 roku^[2], otrzymując nazwę na cześć marszałka Aleksandra Wasilewskiego (1895–1977). Stępkę położono 22 kwietnia 1979 roku w stoczni im. A.A. Żdanowa w Leningradzie (numer budowy 732), okręt został zwodowany 29 grudnia 1981 roku, zaś do służby wszedł 8 grudnia 1983 roku^[2].

Okręty projektu 1155 były klasyfikowane jako duże okręty przeciwpodwodne (ros. bolszoj protiwołodocznyj korabl, BPK)^[1], niemniej na zachodzie powszechnie uznawane są za niszczyciele^[3]. Ich zasadniczym przeznaczeniem było zwalczanie okrętów podwodnych, w tym celu ich główne uzbrojenie stanowiło osiem wyrzutni rakietotorped Rastrub-B z ośmioma pociskami i osiem wyrzutni torped kalibru 533 mm przeciw okrętom podwodnym^[1]. Ich możliwości w zakresie zwalczania okrętów podwodnych rozszerzały dwa śmigłowce pokładowe Ka-27PŁ^[1]. Uzbrojenie przeciwpodwodne uzupełniały dwa dwunastoprowadnicowe miotacze rakietowych bomb głębinowych RBU-6000. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiły dwa pojedyncze działa uniwersalne kalibru 100 mm AK-100 na dziobie oraz dwa zestawy artyleryjskie obrony bezpośredniej w postaci dwóch par sześciolufowych naprowadzanych radarowo działek 30 mm AK-630M (łącznie cztery działka)^[1]. Uzbrojenie rakietowe według projektu składało się z dwóch kompleksów pocisków rakietowych bliskiego zasięgu Kinżał, każdy w składzie czterech bębnowych wyrzutni pionowych, po jednym na dziobie i na rufie. Z powodu opóźnień dostaw, pierwsze okręty projektu 1155 nie otrzymały jednak całego przewidzianego projektem wyposażenia i „Marszał Wasilewski” nie otrzymał do końca służby wyrzutni rakiet Kinżał i ich stacji naprowadzania^[4].

Okręty wyposażone były w odpowiednie środki obserwacji technicznej, w tym kompleks hydrolokacyjny Polinom z antenami w gruszce dziobowej, podkilową i holowaną^[1]. „Marszał Wasilewski” był pierwszym okrętem, który otrzymał przewidzianą projektem stację radiolokacyjną Friegat-MA na maszcie rufowym, lecz nie otrzymał stacji wykrywania celów niskolecących Podkat na maszcie dziobowym. Nie otrzymał również wyrzutni celów pozornych PK-10, a jedynie dwie PK-2^[5].

Napęd stanowią dwa zespoły turbin gazowych M9 w systemie COGAG, napędzające po jednej śrubie. Każdy składa się z turbiny marszowej D090 o mocy 9000 KM) i turbiny mocy szczytowej DT59 o mocy 22 500; łączna moc napędu wynosi 63 000 KM^[1]. Prędkość maksymalna wynosi 29 węzłów, a ekonomiczna 18 węzłów^[6].

Służba[edytuj | edytuj kod]

„Marszał Wasilewski” od 18 stycznia 1984 roku wchodził w skład Floty Północnej ZSRR, a następnie Rosji^[2].

Według niepotwierdzonych informacji, ostatni raz wychodził w morze w kwietniu 1997 roku, po czym następnie pozostawał w bazie w Siewieromorsku w stanie niesprawnym z uwagi na konieczność remontu maszynowni.

W 2004 roku został wycofany z czynnej służby i przeznaczony do złomowania^[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Apalkow 2005 ↓, s. 56-57.
↑ ^a ^b ^c ^d Bierieżnoj 1995 ↓, s. 18.
↑ Vego 1986 ↓, s. 34.
↑ Apalkow 2005 ↓, s. 56–59.
↑ Apalkow 2005 ↓, s. 56-59.
↑ Apalkow 2005 ↓, s. 53.
↑ Apalkow 2005 ↓, s. 61.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Jurij Apalkow: Korabli WMF SSSR. Tom III. Protiwołodocznyje korabli. Czast 1. Bolszyje protiwołodocznyje i storożewyje korabli. Sankt Petersburg: Galeja Print, 2005. ISBN 5-8172-0094-5. (ros.).
Siergiej Bierieżnoj: Sowietskij WMF 1945-1995. Kriejsiera, bolszyje protiwołodocznyje korabli, esmincy (СОВЕТСКИЙ ВМФ 1945-1995. Крейсера, большие противолодочные корабли, эсминцы). 1995, seria: Morskaja Kollekcyja. Nr 1/1995. (ros.).
Milan Vego: Soviet Navy Today. Londyn: Arms & Armour Press, 1986, seria: Warships Illustrated. No.6. ISBN 0-85368-763-3. (ang.).

[CITEREFApalkow200556-57-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Apalkow 2005 ↓, s. 56-57.

[CITEREFBierieżnoj199518-2] Bierieżnoj 1995 ↓, s. 18.

[CITEREFVego198634-3] Vego 1986 ↓, s. 34.

[CITEREFApalkow200556–59-4] Apalkow 2005 ↓, s. 56–59.

[CITEREFApalkow200556-59-5] Apalkow 2005 ↓, s. 56-59.

[CITEREFApalkow200553-6] Apalkow 2005 ↓, s. 53.

[CITEREFApalkow200561-7] Apalkow 2005 ↓, s. 61.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

projektu 1155 (Udaloy)	„Udałoj” „Wiceadmirał Kułakow” „Marszał Wasilewski” „Admirał Zacharow” „Admirał Spiridonow” „Admirał Tribuc” „Marszał Szaposznikow” „Siewieromorsk” (ex „Simferopol”) „Admirał Lewczenko” „Admirał Winogradow” „Admirał Charłamow” „Admirał Pantielejew”
projektu 1155.1 (Udaloy II)	„Admirał Czabanienko”