Marszałek nadworny litewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Marszałek nadworny litewski (łac. mareschalus curiae) – urząd centralny I Rzeczypospolitej.

Historia urzędu[edytuj | edytuj kod]

Powstał za panowania Władysława Jagiełły, gdy dotychczasowy marszałek nadworny wielkiego księcia litewskiego został marszałkiem wielkim litewskim. Wtedy to, gdy kompetencje marszałka wielkiego uległy poszerzeniu dano mu do pomocy marszałka nadwornego.

Zakres kompetencji urzędu[edytuj | edytuj kod]

Był zastępca marszałka wielkiego litewskiego i mógł działać samodzielnie tylko pod jego nieobecność. Do jego zwykłych kompetencji należał nadzór nad dworem wielkoksiążęcym. Jako jeden z 10 ministrów Rzeczypospolitej wchodził do Senatu.

Wchodził w skład generalnego sądu kapturowego[1].

Lista marszałków nadwornych litewskich[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Oskar Kanecki, Sądy kapturowe Wielkiego Księstwa Litewskiego (1572–1764), Sopot 2020, s. 141.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]