Marta Lempart
Marta Lempart (2022) | |
Data i miejsce urodzenia |
29 sierpnia 1979 |
---|---|
Zawód, zajęcie |
menedżerka, działaczka społeczna i polityczna, prawniczka |
Miejsce zamieszkania | |
Narodowość |
polska |
Rodzice | |
Partnerka |
Natalia Pancewicz |
Marta Mirosława Lempart (ur. 29 sierpnia 1979 w Lwówku Śląskim[1]) – polska działaczka społeczna i polityczna, współorganizatorka czarnego protestu (2016), inicjatorka i jedna z organizatorek Ogólnopolskiego Strajku Kobiet[2][3], który domaga się prawa kobiet do aborcji na życzenie[4][5], działaczka Międzynarodowego Strajku Kobiet, prezeska Fundacji Ogólnopolski Strajk Kobiet[6], jedna z inicjatorek i czołowych organizatorek protestów przeciwko zaostrzeniu przepisów dotyczących aborcji w Polsce (2020). Organizatorka protestów przeciw zmianom w sądownictwie wprowadzonym przez Prawo i Sprawiedliwość, przeciwko wykorzystywaniu seksualnemu dzieci w polskim Kościele katolickim, w obronie praw osób z niepełnosprawnościami[7].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Wykształcenie i praca zawodowa
[edytuj | edytuj kod]Ukończyła wrocławskie III Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza[8]. Z wykształcenia prawniczka[9]. Zdała egzamin urzędniczy w Krajowej Szkole Administracji Publicznej. Kształciła się podyplomowo z zarządzania projektami i uzyskała w tym zakresie certyfikat PRINCE2[10].
W latach 2008–2010 pracowała w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej oraz jako dyrektorka Wydziału Programowania i Realizacji Zadań w Państwowym Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Jest współautorką ustawy o języku migowym i innych przepisów dostosowujących polskie prawo do Konwencji ONZ o prawach osób z niepełnosprawnościami i przepisów UE dotyczących pomocy publicznej na zatrudnianie osób z niepełnosprawnościami[11]. Została wiceprzewodniczącą Towarzystwa Pomocy Głuchoniewidomym[12]. Prowadzi firmę deweloperską[11] Diamond Properties, której jest prezeską[13][14]. Zajmowała się również zawodowo lobbingiem i legislacją w sektorze pozarządowym[9].
W latach 2020–2021 była dziennikarką Halo.Radia, gdzie prowadziła swój cotygodniowy program. Na antenie rozgłośni nadawane były także jej felietony[15].
Działalność społeczna
[edytuj | edytuj kod]Po dojściu w 2015 do władzy Prawa i Sprawiedliwości zaangażowała się w protesty Komitetu Obrony Demokracji[3]. Po wpłynięciu do Sejmu projektu zaostrzającego przepisy antyaborcyjne, 25 września 2016, podczas protestu we Wrocławiu, wezwała Polki do ogólnopolskiego strajku 3 października 2016. Inspiracją do pomysłu strajku był islandzki strajk z 1975[3]. Dzień po ogłoszeniu pomysłu, chęć udziału w proteście wyraziło na Facebooku ponad 60 tys. osób[3]. 3 października 2016 kobiety manifestowały na ulicach 150 miast Polski, co miało przekonać PiS do zamrożenia prac nad projektem. Marta Lempart przewodziła marszowi we Wrocławiu. Na fali protestu narodził się Ogólnopolski Strajk Kobiet (OSK)[16], którego Lempart została twarzą i jedną z liderek[2]. Wraz z OSK w kolejnych latach organizowała zarówno protesty w sprawie praw kobiet, jak i przeciw ukrywaniu pedofilii w Kościele katolickim (pod hasłem #BabyShoesRemember), w obronie niezależności sądownictwa czy przeciw nacjonalistycznym marszom i zgromadzeniom.
Nowo powstały ruch kobiecy został zauważony także poza granicami Polski[17], a inspirowane nim aktywistki z innych krajów także rozpoczęły międzynarodową współpracę[2]. Dzięki temu 8 marca 2017 w ponad 50 krajach odbył się Międzynarodowy Strajk Kobiet, którego jedną z inicjatorek i liderek została Marta Lempart. Rok później strajk odbył się już w ponad 70 krajach[18].
Działalność polityczna
[edytuj | edytuj kod]W listopadzie 2018 roku pojawiła się na konwencji założycielskiej liberalnej partii Teraz! Ryszarda Petru[19].
W wyborach samorządowych 2018 roku OSK zainicjował akcję #DziewczynyDoWyborów, której zadaniem było zachęcanie do kandydowania i wspieranie kandydatek na różne szczeble samorządowej władzy. Cel stanowiło zwiększenie udziału i roli kobiet w lokalnych strukturach samorządowych[20]. Sama Marta Lempart została kandydatką na prezydenta Wrocławia komitetu „Wrocław dla Wszystkich”, który składał się z działaczy lokalnych organizacji społecznych oraz Partii Razem. W wyborach 21 października 2018 zdobyła 6046 głosów (2,34%), zajmując 6. miejsce spośród 10. kandydatów na urząd prezydencki[21][22].
W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2019 roku startowała z listy partii Wiosna z 6. miejsca w okręgu nr 12. Zdobyła 6061 głosów, co było 4. wynikiem komitetu w okręgu nr 12[23][24].
W działalności publicznej i w kampaniach wyborczych Lempart podkreśla sprawy równościowe kobiet, osób LGBT+ oraz osób z niepełnosprawnościami[7][25].
W lutym 2021 roku w wyniku zaangażowania Marty Lempart w protesty przeciwko ograniczaniu prawa do aborcji w Polsce Prokuratura Okręgowa w Warszawie postawiła jej trzy zarzuty: sprowadzenia niebezpieczeństwa dla życia i zdrowia wielu osób, znieważenia policjantów i pochwalenia przestępstw (niszczenia fasad kościołów i zakłócanie nabożeństw)[26][27].
Kontrowersje
[edytuj | edytuj kod]Wobec Marty Lempart pojawiło się wiele krytycznych głosów ze strony osób wspierających Czarne Protesty oraz OSK, przede wszystkim ze strony środowisk lewicowych. Zarzucały one aktywistce m.in. brak zrozumienia faktycznych problemów kobiet w Polsce, zawłaszczenie OSK dla własnego interesu, brak szacunku wobec osób o niższym statusie społecznym[28][29], ignorowanie faktycznej pracy innych aktywistek na rzecz OSK[30][31], angażowanie w kierowanie strajkiem osób zupełnie niezwiązanych z walką na rzecz praw kobiet[32][33][34] czy podejmowanie próby przekształcenia strajku w protesty opozycyjne związane ze środowiskiem Koalicji Obywatelskiej i Komitetu Obrony Demokracji[35][36][37][38].
10 października 2022, przed rosyjską ambasadą w Warszawie, odbył się protest przeciwko rosyjskiej agresji na Ukrainę. W wydarzeniu wzięły udział setki osób, w tym również politycy i aktywiści, którzy udzielali przemówień. Jedną z osób przemawiających była Marta Lempart, która skrytykowała mieszkających w Europie Rosjan za to, że nie wychodzą na antywojenne i antyputinowskie protesty[39]. Kiedy z tłumu odpowiedział jej mężczyzna trzymający biało-niebiesko-białą flagę – m.in. symbol Rosjan sprzeciwiających się inwazji Rosji na Ukrainę – Marta Lempart wykrzyczała w jego stronę, aby „wypierdalał”. Młody Rosjanin, ze względów bezpieczeństwa, miał być eskortowany poza protest przez policję. Reakcja aktywistki spotkała się z ostrą krytyką wielu środowisk oraz mediów[40][41][42][43]. Z dezaprobatą spotkały się również inne wypowiedzi Marty Lempart, m.in. o braku współczucia wobec Rosjan uciekających przed reżimem Władimira Putina[44][45][46][47].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Jest córką Lidii Lempart – terapeutki mowy, damy Orderu Uśmiechu[48].
Jest lesbijką[49]. Związana z trenerką wokalną Natalią Pancewicz[50].
Wyniki wyborcze
[edytuj | edytuj kod]Wybory | Komitet wyborczy | Organ | Okręg | Wynik | |
---|---|---|---|---|---|
2018 | KWW Wrocław dla Wszystkich | Prezydent miasta Wrocławia | – | 6 046 (2,34%) [22] | |
2019 | KW Wiosna Roberta Biedronia | Parlament Europejski IX kadencji | nr 12 | 6 061 (0,46%) [23] |
Nagrody i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- Nagrody imienne
- Pierwsze miejsce w plebiscycie Najbardziej wpływowe kobiety Dolnego Śląska Gazety Wrocławskiej (2013)[51],
- Nominacja do nagrody Superbohaterki „Wysokich Obcasów” (2017)[52],
- Nagroda Fundacji Polcul im. J. Bonieckiego „za działalność w dziedzinie ruchów prodemokratycznych, a w szczególności za pomysł i organizację Ogólnopolskiego Strajku Kobiet OSR” (2018)[53],
- Wyróżnienie na liście „Kobiety Roku 2020” Forbes Women wraz z Klementyną Suchanow za działalność w Ogólnopolskim Strajku Kobiet (2020)[54],
- Zwycięstwo w plebiscycie Superbohaterki magazynu „Wysokich Obcasów” (2021)[55][56][57].
- Nagrody dla Ogólnopolskiego Strajku Kobiet
- European Citizenship Award (2017)[58],
- Człowiek Roku „Gazety Wyborczej” (2017)[59],
- Nagroda Radia Tok FM im. Anny Laszuk (2017)[60],
- Nagroda Wrocławia (2021)[61][62].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Klaudia Woźniak , Marta Lempart - wiek, rodzina, życie prywatne liderki Strajku Kobiet [online], depesza.fm [dostęp 2024-01-06] .
- ↑ a b c Aleksandra Suława: Transparenty zamiast goździków. Interia Kobieta, 2017. [dostęp 2019-08-03].
- ↑ a b c d Anita Karwowska, Waldemar Paś: Marta Lempart: A dlaczego ma się nie udać?. Wysokie Obcasy, 2018. [dostęp 2019-08-03].
- ↑ Strajk Kobiet: Chcemy legalnej aborcji na życzenie [online], wpolityce.pl [dostęp 2020-10-30] .
- ↑ Strajk Kobiet zebrał postulaty demonstrujących: „Chcemy dymisji rządu” [online], oko.press [dostęp 2020-10-30] .
- ↑ https://rejestr.io/krs/784372/fundacja-ogolnopolski-strajk-kobiet.
- ↑ a b Magdalena Karst-Adamczyk: Marta Lempart o matkach protestujących w Sejmie: Niewidzialne, nie pasują do Polski dla młodych, zdrowych i bogatych. Wysokie Obcasy, 2018. [dostęp 2019-08-03].
- ↑ Marta Lempart: Dzięki mojemu poloniście do dziś wszystko rozpisuję w punktach [online], wyborcza.pl [dostęp 2020-10-27] (pol.).
- ↑ a b Marta Lempart [online], Rzecznik Praw Obywatelskich, 12 listopada 2018 [dostęp 2019-08-10] (pol.).
- ↑ Marta Lempart. wnp.pl. [dostęp 2019-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-10-17)].
- ↑ a b Alfabet Buntu – Marta Lempart [online], Archiwum Osiatyńskiego [dostęp 2019-08-10] (pol.).
- ↑ Magdalena Kozioł: 13 bohaterów demonstracji we Wrocławiu. To im Frasyniuk przekazał pałeczkę. wroclaw.wyborcza.pl, 26 lipca 2017. [dostęp 2019-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 października 2019)].
- ↑ https://rejestr.io/krs/405442/diamond-properties.
- ↑ Barbara Kielczyk , Prezeska Diamond Properties najbardziej wpływową Dolnoślązaczką [online], Deweloperzy.info [dostęp 2021-12-03] (pol.).
- ↑ Opublikowane przez Halo.Radio , Lempart – Strona 3 – Halo.Radio [online] [dostęp 2021-01-14] (pol.).
- ↑ O nas. Ogólnopolski Strajk Kobiet, 2017. [dostęp 2019-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 sierpnia 2019)].
- ↑ Irma Allen: Solidarity according to Polish women in 2017. Eurozine, 2017. [dostęp 2019-08-03]. (ang.).
- ↑ Międzynarodowy Strajk Kobiet 8 Marca. Ogólnopolski Strajk Kobiet, 2017. [dostęp 2019-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 sierpnia 2019)].
- ↑ Liderzy partii Teraz! wymieniają jej postulaty [online], Onet Wiadomości, 9 grudnia 2018 [dostęp 2020-11-10] (pol.).
- ↑ #DziewczynyDoWyborów. Ogólnopolski Strajk Kobiet, 2018. [dostęp 2019-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 sierpnia 2019)].
- ↑ Wybory samorządowe 2018. wybory2018.pkw.gov.pl, 2018. [dostęp 2019-08-03].
- ↑ a b Wybory samorządowe 2018 [online], wybory2018.pkw.gov.pl [dostęp 2021-04-09] .
- ↑ a b Wybory do Parlamentu Europejskiego 2019 [online], pe2019.pkw.gov.pl [dostęp 2021-04-09] (pol.).
- ↑ Wybory do Parlamentu Europejskiego 2019. pkw.gov.pl, 2019. [dostęp 2019-08-03].
- ↑ Marta Lempart: Co zrobić, aby wygrać protest w Sejmie – piszą Hamer i Lempart. Gazeta Wyborcza, 2018. [dostęp 2019-08-03].
- ↑ Prokurator postawił zarzuty Marcie Lempart. Grozi jej do 8 lat więzienia [online], wyborcza.pl [dostęp 2021-03-28] (pol.).
- ↑ Prokuratura postawiła zarzuty Marcie Lempart [online], www.rp.pl [dostęp 2021-03-28] (pol.).
- ↑ Marceli Sommer , Aborcja politycznie bezpłodna [OPINIA] [online], www.gazetaprawna.pl, 17 listopada 2020 [dostęp 2023-04-23] (pol.).
- ↑ Awantura pod biurem PiS. Lempart w ogniu krytyki [WIDEO] [online], wPunkt, 27 listopada 2021 [dostęp 2023-04-25] (pol.).
- ↑ Łukasz Grzegorczyk , Chodziły na protesty, dziś mają żal do Strajku Kobiet. "To jak splunięcie nam w twarz" [online], naTemat.pl [dostęp 2023-04-23] (pol.).
- ↑ Agata Sucharska , Ikonowicz krytykuje zachowanie Lempart wobec Lewicy. Padły bardzo mocne słowa [online], naTemat.pl [dostęp 2023-04-23] (pol.).
- ↑ Redakcja, Śpiewak dla "WTV": Lempart to kolejna przedstawicielka establishmentu, bojąca się demokracji [online], wPunkt, 5 lutego 2021 [dostęp 2023-04-23] (pol.).
- ↑ Agnieszka Żądło , Wyjście z bagna czy parodia rewolucji? Nowy etap strajku kobiet [online], Newsweek, 2 listopada 2020 [dostęp 2023-04-23] (pol.).
- ↑ Lempart obraża posłankę Lewicy i zarzuca jej kradzież. Do sporu włączył się Hołownia [online], Wprost, 8 stycznia 2021 [dostęp 2023-04-23] (pol.).
- ↑ Jakub Maciejewski , W rok po „Strajku Kobiet” plany Lempart okazały się fiaskiem [online], wpolityce.pl [dostęp 2023-04-23] (pol.).
- ↑ Elżbieta Korolczuk i inni red., Bunt kobiet. Czarne Protesty i Strajki Kobiet, Europejskie Centrum Solidarności, 2019 (Raport), ISBN 978-83-62853-98-4 (pol.).
- ↑ Jakub Bodziony , Filip Rudnik , OSK to nowy KOD. Na własne życzenie [online], Kultura Liberalna, 8 lutego 2021 [dostęp 2023-04-25] (pol.).
- ↑ Dawid Krawczyk , Strajk Kobiet pisze do posłów i posłanek opozycji z żądaniami. Lewica odpowiada [online], KrytykaPolityczna.pl, 30 kwietnia 2021 [dostęp 2023-04-25] (pol.).
- ↑ Pod ambasadą rosji w Warszawie ludzie domagali się uznania federacji rosyjskiej za kraj terrorystyczny [online], www.ukrinform.pl [dostęp 2023-04-23] (pol.).
- ↑ Aleksander Sławiński , To jemu Marta Lempart kazała "wyp...dalać". Rosjanin przedstawia swoją wersję wydarzeń [online], warszawa.wyborcza.pl [dostęp 2023-04-23] (pol.).
- ↑ Dorota Kalinowska-Bartosewicz , To jemu Marta Lempart kazała "wypier...ać". Za tydzień wyjeżdża do Rosji. "Na czas nieokreślony" [online], TOK FM [dostęp 2023-04-23] (pol.).
- ↑ Paulina Siegień , Polak już wie: Ruskie to chuje, a najgorsi z nich są ci dobrzy [online], KrytykaPolityczna.pl, 20 października 2022 [dostęp 2023-04-23] (pol.).
- ↑ Konstanty Gebert , Marta Lempart, Rosjanie, ironia historii i godność [online], Kultura Liberalna, 19 października 2022 [dostęp 2023-04-23] (pol.).
- ↑ Agata Maciejewska , Czarny tydzień dla polskiego feminizmu. Rant. [online], Dziewuchy Dziewuchom, 17 października 2022 [dostęp 2023-04-23] (pol.).
- ↑ Lempart vs. rosyjscy opozycjoniści? Jest list otwarty! [online], wpolityce.pl [dostęp 2023-04-23] (pol.).
- ↑ Szacunek dla rosyjskich dysydentów [online], Obywatele.News, 12 października 2022 [dostęp 2023-04-23] (pol.).
- ↑ Anastasiia Sergeeva , „Wypierdalaj” czy „Nigdy nie będziesz szła sama”? List otwarty do Marty Lempart [online], freerussia.eu, 14 października 2022 [dostęp 2023-04-23] (pol.).
- ↑ Wyborcza.pl [online], wroclaw.wyborcza.pl [dostęp 2020-10-27] .
- ↑ Marta Lempart: LGBT+ to ja. I nie zniknę. Gazeta Wyborcza, 24 lipca 2019. [dostęp 2020-09-29].
- ↑ Marta Lempart partnerka. Kim jest i jak wygląda dziewczyna Marty Lempart? Szokująca fryzura! [ZDJĘCIA]. se.pl, 2020-11-19. [dostęp 2020-12-20].
- ↑ Bogumiła Nehrebecka , Janusz Wójtowicz , Najbardziej wpływowe kobiety Dolnego Śląska (GALA FINAŁOWA, ZDJĘCIA) [online], Gazeta Wrocławska, 8 marca 2013 [dostęp 2020-10-27] (pol.).
- ↑ Dorota Wodecka , Marta Lempart: Sprawiam wrażenie silnej. Ale czy silnych należy przewracać i skakać po nich, by sprawdzić, czy przeżyją? [online], www.wysokieobcasy.pl, 8 lipca 2017 [dostęp 2019-08-10] .
- ↑ Lista laureatów od 1990. Fundacj1 Polcul im. Jerzego Bonieckiego, 2019. [dostęp 2019-08-03].
- ↑ Kobiety Roku 2020 Forbes Women. „Forbes Women Polska”, grudzień 2019.
- ↑ jk: Marta Lempart z tytułem „Superbohaterki Wysokich Obcasów”. wirtualnemedia.pl, 2021-05-25. [dostęp 2021-06-03].
- ↑ Katarzyna Seiler: Lempart, Traczyk-Stawska i Rudzińska-Bluszcz nagrodzone w plebiscycie Superbohaterka WO. Relacja z gali. wysokieobcasy.pl, 2021-05-24. [dostęp 2021-06-03].
- ↑ Anna J. Dudek: Marta Lempart, Superbohaterka „WO”: Nie odpalam świecy dymnej do śniadania. wysokieobcasy.pl, 2021-05-24. [dostęp 2021-06-03].
- ↑ European Citizenship Awards: this year’s laureates are…. European Civic Forum, 2017. [dostęp 2019-08-03].
- ↑ Strajk Kobiet laureatkami nagrody Człowieka Roku Gazety Wyborczej!. Ogólnopolski Strajk Kobiet, 2017. [dostęp 2019-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 sierpnia 2019)].
- ↑ 2016 – Czarny Protest/Ogólnopolski Strajk Kobiet. Nagroda Radia TOK FM im. Anny Laszuk, 2017. [dostęp 2019-08-03].
- ↑ Lempart z Nagrodą Wrocławia. Jacek Sutryk wygwizdany przez protestujących: To skandal, że nagroda trafiła do takiej osoby [online], wpolityce.pl, 24 czerwca 2021 [dostęp 2024-03-15] [zarchiwizowane z adresu 2024-03-15] (pol.).
- ↑ Nagrody Wrocławia - Zasłużeni dla Wrocławia - Biuletyn Informacji Publicznej Urzędu Miejskiego Wrocławia [online], bip.um.wroc.pl [dostęp 2023-04-14] .
- Absolwenci Liceum Ogólnokształcącego nr III im. Adama Mickiewicza we Wrocławiu
- Absolwenci wydziałów prawa w Polsce
- Działacze społeczni i kulturalni związani z Wrocławiem
- Dziennikarze Halo.Radio
- Ludzie urodzeni w Lwówku Śląskim
- Polscy działacze na rzecz LGBT
- Polscy prawnicy
- Polscy przedsiębiorcy XXI wieku
- Polskie feministki i feminiści
- Urodzeni w 1979
- Urzędnicy Ministerstwa Pracy III Rzeczypospolitej
- Polscy działacze pro-choice