Marta Lipińska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marta Lipińska-Englert
Ilustracja
Marta Lipińska w roli Alicji w Odwrocie W. Nicholsona w reżyserii M. Englerta
Data i miejsce urodzenia

14 maja 1940
Borysław

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Maciej Englert

Lata aktywności

od 1960

Zespół artystyczny
Teatr Współczesny w Warszawie
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Marta Lipińska-Englert (ur. 14 maja 1940 w Borysławiu) – polska aktorka teatralna, radiowa, filmowa i telewizyjna.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła Liceum Ogólnokształcące im. Królowej Jadwigi w Warszawie[1]. W 1962 została absolwentką Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie[2]. Po ukończeniu studiów otrzymała angaż w Teatrze Współczesnym w Warszawie, gdzie zadebiutowała 22 lutego 1963 rolą Iriny w spektaklu Trzy siostry Czechowa w reżyserii Erwina Axera[2]. Za występ w tej sztuce otrzymała nagrodę dla młodych aktorów na Festiwalu Sztuk Rosyjskich i Radzieckich w Katowicach[2]. W latach 1991–1993 występowała także w warszawskim Teatrze Scena Prezentacje.

Podczas studiów rozpoczęła współpracę z Polskim Radiem. Najpierw występowała jako tytułowa bohaterka cyklicznej audycji Ewa i księżyc[2]. W latach 1973–2002 występowała jako naiwna pani Eliza, beznadziejnie zakochana w panu Sułku (Krzysztof Kowalewski), w cyklu słuchowisk Jacka Janczarskiego Kocham pana, panie Sułku emitowanym w Programie III Polskiego Radia[2].

Jeszcze jako studentka szkoły teatralnej debiutowała w filmie rolą nieszczęśliwej ofiary pseudolekarza i hochsztaplerki udającej medium u Stanisława Różewicza w Głosie z tamtego świata (1962)[2]. Później raz jeszcze pojawiła się u Różewicza, tym razem w filmie Piekło i niebo (1966). Dwukrotnie wystąpiła w filmach Tadeusza Konwickiego: Salto (1965) w roli intrygującej Heleny i Dolina Issy (1982) jako Tekla Dilbinowa z Surkontów. Szerokiej widowni stała się znana z ról w filmach i serialach będących adaptacjami dzieł literackich; wystąpiła m.in. jako pani Helena Stawska w serialu Lalka (1977) oraz jako znerwicowana, ale pełna wyższych aspiracji żona właściciela majątku ziemskiego w serialu i filmie kinowym Nad Niemnem (1986). Telewizyjną popularność zdobyła również dzięki rolom serialowym: Zofii, złośliwej teściowej Karola Krawczyka w sitcomie Polsatu Miodowe lata (1998–2003) oraz Michałowej, gospodyni księdza na plebanii w Wilkowyjach w serialu komediowym TVP Ranczo (2006–2009, 2011–2016)[2]. Wystąpiła także jako matka Judyty w filmach na podstawie powieści Katarzyny Grocholi: Nigdy w życiu! (2004) i Ja wam pokażę! (2005).

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Pierwszym mężem aktorki był operator filmowy Krzysztof Winiewicz[3]. Jej drugim mężem, od 1968 roku, jest aktor i reżyser teatralny Maciej Englert. Mają córkę Annę, kostiumografkę, absolwentkę Akademii Sztuk Pięknych oraz syna Michała, który został operatorem filmowym.

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • 1963: FSRiR w Katowicach – nagroda dla młodych aktorów za rolę Iriny w Trzech siostrach Czechowa, reż. Erwin Axer
  • 1965: Złoty Kwiatek – nagroda studentów PW dla najlepszej aktorki roku
  • 1967: Złoty Ekran za role: tytułową w Tani Aleksieja Arbuzowa i Wiery w Miesiącu na wsi Iwana Turgieniewa w Teatrze TV
  • 1968: Nagroda Komitetu ds. PRiTV za osiągnięcia aktorskie w sztukach autorów rosyjskich i radzieckich prezentowanych przez Teatr TV
  • 1969: Srebrna Maska – nagroda w plebiscycie czytelników „Expressu Wieczornego”
  • 1969: IV miejsce w rankingu najlepszych aktorów teatru telewizyjnego „Panoramy Północy”
  • 1970: Srebrna Maska – nagroda w plebiscycie czytelników „Expressu Wieczornego”
  • 1987: Nagroda Prezydenta M. St. Warszawy za rolę Żony w sztuce Marka Koterskiego Życie wewnętrzne w reżyserii autora
  • 1993: XXXII Rzeszowskie Spotkania Teatralne – Nagroda Publiczności za rolę Matki Laurencji w sztuce Hughe'a Whitmore’a Najlepsi z przyjaciół w reżyserii Macieja Englerta
  • 1995: Nagroda Publiczności Festiwalu Sztuk Przyjemnych w Łodzi dla Najlepszej Aktorki za rolę Dotty Otley w sztuce Michael Frayna Czego nie widać, w reżyserii Macieja Englerta
  • 2001: nominacja do Feliksów Warszawskich za rolę Alicji w Odwrocie Williama Nicholsona za sezon 2000/2001 w kategorii za najlepszą pierwszoplanową rolę kobiecą
  • 2001: XL Rzeszowskie Spotkania Teatralne – nagroda w plebiscycie publiczności za najlepszą rolę kobiecą (Alicja w Odwrocie Williama Nicholsona, w reż. Macieja Englerta
  • 2002: Nagroda Publiczności VIII Festiwalu Sztuk Przyjemnych w Łodzi dla Najlepszej Aktorki za rolę Alicji w sztuce Williama Nicholsona Odwrót w reżyserii Macieja Englerta
  • 2004: Promenada Gwiazd w Międzyzdrojach – odciśnięcie dłoni
  • 2004: Nagroda Publiczności dla Najlepszej Aktorki na Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych w Łodzi za rolę Betty w Namiętnej kobiecie Kay Mellor w reż. Macieja Englerta
  • 2005: Wielki Splendor[5] – nagroda za wybitne role w Teatrze Polskiego Radia

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. https://www.polskieradio.pl/8/380/artykul/257594,emilia-znad-niemna-eliza-od-pana-sulka
  2. a b c d e f g https://film.dziennik.pl/news/artykuly/8482822,marta-lipinska-wywiad-jubileusz.html
  3. Tygodnik Życie na Gorąco nr 43, 22 października 2015, s. 35
  4. Męczeństwo Piotra Oheya [online], Ninateka, obsada, 21 lutego 2016 [dostęp 2018-05-03] (pol.).
  5. Wielki Splendor - nagrody Teatru Polskiego Radia wręczone. prsa.pl, 2008-12-01. [dostęp 2010-12-06].
  6. M.P. z 2002 r. nr 50, poz. 722.
  7. Glorie Artis dla aktorów. mkidn.gov.pl, 15 lutego 2010. [dostęp 2010-02-17]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]