Martin Fritz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Martin Fritz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 października 1994
Austria

Klub

WSV Murau

Debiut w PŚ

20.01 2013, Seefeld (47. miejsce - Gundersen)

Pierwsze punkty w PŚ

28.02 2014, Lahti
(26. miejsce - Gundersen)

Rekord życiowy

189,0 m na Letalnicy w Planicy (16 marca 2016)[1]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Mistrzostwa świata
brąz Planica 2023 Sztafeta
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Val di Fiemme 2014 Sztafeta
brąz Val di Fiemme 2014 Sprint
Puchar Kontynentalny
1. miejsce
2015/2016
1. miejsce
2016/2017
2. miejsce
2017/2018
Letnie Grand Prix
srebro 2. miejsce
2017
brąz 3. miejsce
2018

Martin Fritz (ur. 24 października 1994) – austriacki dwuboista klasyczny, brązowy medalista mistrzostw świata, dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów, dwukrotny zdobywca Pucharu Kontynentalnego.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawił się 19 grudnia 2009 roku w Seefeld, gdzie w zawodach Alpen Cup zajął 50. miejsce w zawodach metodą Gundersena na normalnej skoczni. Na początku 2012 roku, 18 lutego w Kranju zadebiutował w Pucharze Kontynentalnym zajmując siódme miejsce w sztafecie. W lutym 2014 roku wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Val di Fiemme, gdzie wraz z kolegami z reprezentacji wygrał w sztafecie, a w sprincie wywalczył brązowy medal.

W Pucharze Świata zadebiutował 20 stycznia 2013 roku w Seefeld, zajmując 47. pozycję w Gundersenie na normalnej skoczni. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 28 lutego 2014 roku w Lahti, zajmując 26. miejsce w Gundersenie na dużym obiekcie.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie [edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
12. 9 lutego 2022 Zhangjiakou Gundersen HS106/10 km 25:07,7 +1:45,7 Niemcy Vinzenz Geiger
4. 17 lutego 2022 Zhangjiakou Sztafeta HS140/4x5 km[2] 50:45,1 +59,6  Norwegia

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
15. 28 lutego 2019 Austria Seefeld in Tirol Gundersen HS109/10 km 25:01,3 +1:21,5 Norwegia Jarl Magnus Riiber
21. 26 lutego 2021 Niemcy Oberstdorf Gundersen HS106/10 km 23:01,2 +1:47,8 Norwegia Jarl Magnus Riiber
14. 25 lutego 2023 Słowenia Planica Gundersen HS102/10 km 24:36,3 +50,8 Norwegia Jarl Magnus Riiber
3. 1 marca 2023 Słowenia Planica Sztafeta HS138/4x5 km[3] 47:20,4 +9,3  Norwegia
17. 4 marca 2023 Słowenia Planica Gundersen HS138/10 km 23:42,6 +2:50,5 Norwegia Jarl Magnus Riiber

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
10. 30 stycznia 2014 Włochy Val di Fiemme Gundersen HS106/10 km 29:47,1 +1:52,7 Austria Philipp Orter
3. 1 lutego 2014 Włochy Val di Fiemme Gundersen HS106/5 km 13:44,2 +1,8 Austria Philipp Orter
1. 2 lutego 2014 Włochy Val di Fiemme Sztafeta HS106/4x5 km[4] 53:57,6 – –

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 5 stycznia 2019 Estonia Otepää Gundersen HS97/10 km 23:18,1 3. +5,0 Norwegia Jarl Magnus Riiber

Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 6 marca 2015 Rosja Czajkowski Gundersen HS140/10 km bd. 3. bd. Austria Fabian Steindl
2. 7 marca 2015 Rosja Czajkowski Gundersen HS140/10 km bd. 2. bd. Austria Harald Lemmerer
3. 10 stycznia 2016 Norwegia Høydalsmo Gundersen HS94/10 km bd. 2. bd. Austria Franz-Josef Rehrl
4. 15 stycznia 2016 Finlandia Ruka Gundersen HS142/10 km bd. 3. bd. Finlandia Ilkka Herola
5. 5 marca 2016 Francja Chaux-Neuve Gundersen HS118/10 km bd. 3. bd. Austria Franz-Josef Rehrl
6. 6 marca 2016 Francja Chaux-Neuve Gundersen HS118/10 km bd. 1. - -
7. 12 marca 2016 Niemcy Klingenthal Gundersen HS140/10 km bd. 3. bd. Norwegia Espen Andersen
8. 8 stycznia 2017 Norwegia Høydalsmo Gundersen HS94/10 km bd. 3. bd. Francja Hugo Buffard
9. 14 stycznia 2017 Finlandia Ruka Gundersen HS142/10 km bd. 2. bd. Austria Lukas Greiderer
10. 15 stycznia 2017 Finlandia Ruka Gundersen HS142/10 km bd. 3. bd. Norwegia Sindre Ure Søtvik
11. 22 stycznia 2017 Estonia Otepää Gundersen HS100/10 km bd. 1. - -
12. 10 marca 2017 Rosja Niżny Tagił Gundersen HS100/10 km bd. 2. bd. Austria Harald Lemmerer
13. 13 stycznia 2018 Finlandia Ruka Start masowy HS142/10 km bd. 2. bd Norwegia Sindre Ure Søtvik
14. 14 stycznia 2018 Finlandia Ruka Gundersen HS142/10 km bd. 2. bd. Austria Thomas Jöbstl
15. 21 stycznia 2018 Norwegia Rena Gundersen HS111/10 km bd. 2. bd. Austria Dominik Terzer
16. 3 lutego 2018 Słowenia Planica Gundersen HS139/10 km bd. 3. bd. Stany Zjednoczone Bryan Fletcher
17. 4 lutego 2018 Słowenia Planica Gundersen HS139/10 km bd. 2. bd. Stany Zjednoczone Bryan Fletcher

Letnie Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium w zawodach indywidualnych[edytuj | edytuj kod]

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 1 października 2017 Słowenia Planica Gundersen HS139/10 km 23:42,2 3. +3,1 Norwegia Magnus Moan
2. 22 września 2018 Słowenia Planica Gundersen HS140/10 km 25:53,6 2. +33,0 Austria Mario Seidl
3. 5 września 2021 Austria Villach Gundersen HS98/10 km 22:00,5 3. +0,9 Austria Mario Seidl
4. 3 września 2022 Austria Tschagguns Gundersen HS108/10 km 22:13,6 3. +6,8 Norwegia Jens Lurås Oftebro

Miejsca na podium w zawodach drużynowych[edytuj | edytuj kod]

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 27 sierpnia 2022 Niemcy Oberwiesenthal Sztafeta mieszana HS105/4x5 km[11] 36:55,6 3. +1:38,2  Niemcy

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2022-03-24].
  2. ↑ Skład drużyny: Franz-Josef Rehrl, Johannes Lamparter, Lukas Greiderer, Martin Fritz
  3. ↑ Skład drużyny: Martin Fritz, Lukas Greiderer, Stefan Rettenegger, Johannes Lamparter
  4. ↑ Skład drużyny: Bernhard Flaschberger, Martin Fritz, Fabian Steindl, Philipp Orter
  5. ↑ Zgodnie z regulaminem LGP 2017 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.
  6. ↑ Zgodnie z regulaminem LGP 2018 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.
  7. ↑ Zgodnie z regulaminem LGP 2019 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.
  8. ↑ Zgodnie z regulaminem LGP 2021 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.
  9. ↑ Zgodnie z regulaminem LGP 2022 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.
  10. ↑ Zgodnie z regulaminem LGP 2023 do końcowej klasyfikacji zaliczani byli tylko zawodnicy, którzy wystartowali we wszystkich zawodach. W nawiasie podano lokatę zawodnika nie uwzględniając tej reguły.
  11. ↑ Skład drużyny: Philipp Orter, Lisa Hirner, Annalena Slamik, Martin Fritz.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Martin_Fritz&oldid=73172304”