Martin Schulz

Martin Schulz
Data i miejsce urodzenia	20 grudnia 1955 ; Hehlrath
	Przewodniczący Socjaldemokratycznej Partii Niemiec
Okres	od 19 marca 2017; do 13 lutego 2018
Przynależność polityczna	Socjaldemokratyczna Partia Niemiec
Poprzednik	Sigmar Gabriel
Następca	Olaf Scholz (p.o.)
	Przewodniczący Parlamentu Europejskiego
Okres	od 1 lipca 2014; do 17 stycznia 2017
Przynależność polityczna	Partia Europejskich Socjalistów
Poprzednik	Gianni Pittella (p.o.)
Następca	Antonio Tajani
	Przewodniczący Parlamentu Europejskiego
Okres	od 17 stycznia 2012; do 18 czerwca 2014
Przynależność polityczna	Partia Europejskich Socjalistów
Poprzednik	Jerzy Buzek
Następca	Gianni Pittella (p.o.)
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Giorgio Napolitano i Martin Schulz (2014)

Martin Schulz (ur. 20 grudnia 1955 w Hehlrath) – niemiecki polityk, poseł do Parlamentu Europejskiego IV, V, VI, VII i VIII kadencji, w latach 2004–2012 oraz w 2014 przewodniczący frakcji socjalistów w Parlamencie Europejskim, w latach 2012–2014 oraz 2014–2017 przewodniczący Parlamentu Europejskiego, w latach 2017–2018 przewodniczący Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD), przewodniczący Fundacji im. Friedricha Eberta.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Martin Schulz urodził się w 1955 w miejscowości Hehlrath (przekształconej później w dzielnicę Eschweiler) jako najmłodsze z pięciorga dzieci Alberta i Clary Schulzów^[1]. W latach 1966–1974 uczył się w szkole średniej Heilig-Geist-Gymnasium w Würselen. W 1974 przerwał naukę w szkole z tzw. małą maturą (mittlere Reife), gdyż dwukrotnie nie zdał jedenastej klasy. W tym czasie planował zawodową karierę piłkarską, jednak na skutek kontuzji plany te nie mogły zostać zrealizowane; Martin Schulz wpadł w alkoholizm i depresję^[2]^[3]. Ostatecznie po rocznej przerwie kontynuował naukę w latach 1975–1977, zdobywając wykształcenie w zawodzie księgarza^[4]. W latach 1977–1982 współpracował z różnymi księgarniami i domami wydawniczymi. Od 1982 do 1994 był właścicielem księgarni w Würselen.

W 1984 został radnym miejscowości Würselen w Nadrenii Północnej-Westfalii, następnie w latach 1987–1998 sprawował urząd burmistrza.

Działalność polityczna obejmowała kolejne szczeble władz w ramach Socjaldemokratycznej Partii Niemiec. W 1974 przystąpił do młodzieżowej organizacji socjaldemokratycznej „Jusos”. W latach 1991–1999 był członkiem rady partyjnej SPD. W 1995 wszedł w skład zarządu okręgowego w Mittelrhein, w następnym roku wybrano go na przewodniczącego władz partii w Akwizgranie. W 1999 został członkiem zarządu krajowego partii.

W 1994 po raz pierwszy został wybrany w skład Parlamentu Europejskiego. W kolejnych wyborach (1999, 2004, 2009 i 2014) z powodzeniem ubiegał się o reelekcję. Zajmował stanowisko koordynatora podkomisji do spraw obrony praw człowieka (DROI) w grupie PES w latach 1994–1996. Następnie pełnił podobną funkcję w Komisji ds. Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (LIBE) w latach 1996–2000. W latach 2000–2004 był przewodniczącym grupy parlamentarnej socjaldemokratów niemieckich. Od 2002 był pierwszym wiceprzewodniczącym parlamentarnej grupy socjalistów, by w 2004 zostać jej przewodniczącym w okresie VI kadencji.

2 lipca 2003, dzień po objęciu prezydencji w UE przez Włochy, Martin Schulz publicznie skrytykował włoskiego premiera Silvia Berlusconiego. Ten z kolei stwierdził, że niemiecki europoseł mógłby zagrać rolę kapo, później tłumacząc to nawiązaniem do komediowego serialu wojennego Hogan's Heroes i postaci mało rozgarniętego sierżanta^[5].

Po wyborach z 2009 został przewodniczącym frakcji Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów. W ramach porozumienia między grupami chadecką i socjalistyczną Martin Schulz 17 stycznia 2012 zastąpił Jerzego Buzka na stanowisku przewodniczącego Europarlamentu VII kadencji^[6]^[7].

1 marca 2014 Martin Schulz został oficjalnym kandydatem Partii Europejskich Socjalistów na nowego przewodniczącego Komisji Europejskiej^[8].

18 czerwca 2014 został wybrany na przewodniczącego grupy socjalistów i demokratów w VIII kadencji PE, wobec czego na niespełna dwa tygodnie przed końcem VII kadencji zrezygnował z funkcji przewodniczącego Europarlamentu^[9]. 1 lipca 2014 został ponownie wybrany na przewodniczącego Parlamentu Europejskiego (VIII kadencji)^[10]. Pełnił tę funkcję do 17 stycznia 2017, kiedy to w połowie kadencji na czele PE stanął Antonio Tajani. W styczniu 2017 ogłoszono go kandydatem SPD na kanclerza Niemiec w wyborach parlamentarnych w 2017. 29 stycznia jego kandydaturę zatwierdził zarząd partii^[11]^[12], nominując go również na przewodniczącego SPD. 10 lutego Martin Schulz złożył mandat eurodeputowanego, a 19 marca 2017 oficjalnie przejął przywództwo w partii w miejsce Sigmara Gabriela.

Wybory parlamentarne zakończyły się porażką socjaldemokratów, którzy ponownie ulegli chadekom. Martin Schulz uzyskał jeden z mandatów poselskich, które przypadły jego ugrupowaniu^[13]. Socjaldemokraci pod jego przywództwem ostatecznie przystąpili do rozmów koalicyjnych z CDU/CSU, zakończonych podpisaniem wstępnego porozumienia. 13 lutego 2018, wkrótce po jego ogłoszeniu, Martin Schulz ustąpił z funkcji przewodniczącego partii^[14].

W 2021 nie kandydował w wyborach federalnych. Wcześniej (w 2020) został przewodniczącym Fundacji im. Friedricha Eberta^[15].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (2006)
Krzyż Wielki II klasy Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (2016)
Wielka Złota Odznaka Honorowa z Gwiazdą za Zasługi dla Republiki Austrii (2008)
Oficer Legii Honorowej (Francja, 2010)
Krzyż Wielki Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (2012)^[16]
Order Podwójnego Białego Krzyża II klasy (Słowacja, 2014)
Wielka Gwiazda Odznaki Honorowej za Zasługi dla Republiki Austrii (2015)^[17]
Krzyż Wielki Orderu Wyzwoliciela San Martina (Argentyna, 2016)^[18]
Krzyż Wielki Orderu Wolności (Portugalia, 2017)^[19]

Nagrody i wyróżnienia

Doktor honoris causa Kaliningradzkiego Państwowego Uniwersytetu Technicznego (2009)^[20], SNSPA w Bukareszcie (2012) oraz Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie (2014)^[21].

W 2015 otrzymał Nagrodę Karola Wielkiego^[22].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Martin Schulz jest żonaty, ma syna i córkę. Jego żona urodziła się w Polsce, jako małe dziecko wyjechała z rodzicami do Niemiec^[23]^[24].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Martin Schulz. munzinger.de. [dostęp 2017-01-30]. (niem.).
↑ „Spadochroniarz z Brukseli” kontra „żelazna kanclerz”. Kto będzie rządził w Niemczech?. wyborcza.pl, 24 września 2017. [dostęp 2017-09-25].
↑ Sein Bruder rettete ihn vor dem Alkohol. bild.de, 11 grudnia 2012. [dostęp 2017-09-25]. (niem.).
↑ EUROPA: Unter Eierköppen. spiegel.de, 11 marca 2013. [dostęp 2017-01-30]. (niem.).
↑ Il duello verbale Schulz-Berlusconi. la Repubblica.it, 2 lipca 2003. [dostęp 2010-06-06]. (wł.).
↑ Liberale sollen im neuen EP bedeutenden Ausschüssen vorsitzen. euractiv.com, 9 lipca 2009. [dostęp 2010-06-06]. (niem.).
↑ Koniec ery Buzka w PE. Stery przejął Niemiec. tvn24.pl, 17 stycznia 2012. [dostęp 2012-01-17].
↑ European Socialists Elect Martin Schulz as Candidate for Commission President. pes.eu, 1 marca 2014. [dostęp 2014-03-07]. (ang.).
↑ Martin Schulz został wybrany na przewodniczącego Grupy Socjalistów i Demokratów, ustępuje zatem ze stanowiska przewodniczącego Parlamentu Europejskiego. europarl.europa.eu, 18 czerwca 2014. [dostęp 2014-06-18].
↑ Martin Schulz ponownie przewodniczącym PE. onet.pl, 1 lipca 2014. [dostęp 2014-07-01].
↑ Martin Schulz będzie walczył o fotel kanclerza Niemiec. Kim jest i jakie ma szanse?. polityka.pl, 25 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-30].
↑ Martin Schulz oficjalnie nominowany na kandydata na kanclerza. onet.pl, 29 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-29].
↑ Bundestagswahl 2017: Gewählte auf Landeslisten und in Wahlkreisen. bundeswahlleiter.de. [dostęp 2017-09-26]. (niem.).
↑ Olaf Scholz soll die SPD kommissarisch führen. faz.net, 13 lutego 2018. [dostęp 2018-02-13]. (niem.).
↑ Martin Schulz zum Vorsitzenden der Friedrich-Ebert-Stiftung e.V. gewählt. fes.de, 14 grudnia 2020. [dostęp 2021-11-27]. (niem.).
↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 10 grudnia 2012. [dostęp 2019-07-02]. (wł.).
↑ Werner Faymann: „Martin Schulz hat dem Europäischen Parlament zu Respekt und Anerkennung verholfen”. bundeskanzleramt.at, 20 lutego 2015. [dostęp 2019-07-02]. (niem.).
↑ El Vicecanciller Carlos Foradori recibió al Presidente del Parlamento Europeo, Martin Schulz. cancilleria.gob.ar, 25 sierpnia 2016. [dostęp 2019-07-02]. (hiszp.).
↑ Cidadãos Estrangeiros Agraciados com Ordens Portuguesas. presidencia.pt. [dostęp 2019-07-02]. (port.).
↑ Mitteilung für die Presse. carsten-poerksen.de, 18 maja 2009. [dostęp 2019-07-02]. (niem.).
↑ Sabine Brandes: EU‐Parlamentspräsident in der Knesset. Jüdische Allgemeine, 12 lutego 2014. [dostęp 2019-07-02]. (niem.).
↑ Szef PE Martin Schulz ogłoszony laureatem Nagrody Karola Wielkiego. wp.pl, 14 grudnia 2014. [dostęp 2015-05-17].
↑ Schulz pozytywnie o Polsce! „Moja żona urodziła się w Polsce i szanuję naprawdę mocno naród polski”. natemat.pl, 14 stycznia 2016. [dostęp 2016-01-15].
↑ Kalina Chojnacka: Kim jest żona Martina Schulza? Ma polskie korzenie. onet.pl, 14 września 2017. [dostęp 2020-04-12].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2017-02-11].

[Munzinger-1] Martin Schulz. munzinger.de. [dostęp 2017-01-30]. (niem.).

[2] „Spadochroniarz z Brukseli” kontra „żelazna kanclerz”. Kto będzie rządził w Niemczech?. wyborcza.pl, 24 września 2017. [dostęp 2017-09-25].

[3] Sein Bruder rettete ihn vor dem Alkohol. bild.de, 11 grudnia 2012. [dostęp 2017-09-25]. (niem.).

[4] EUROPA: Unter Eierköppen. spiegel.de, 11 marca 2013. [dostęp 2017-01-30]. (niem.).

[5] Il duello verbale Schulz-Berlusconi. la Repubblica.it, 2 lipca 2003. [dostęp 2010-06-06]. (wł.).

[6] Liberale sollen im neuen EP bedeutenden Ausschüssen vorsitzen. euractiv.com, 9 lipca 2009. [dostęp 2010-06-06]. (niem.).

[7] Koniec ery Buzka w PE. Stery przejął Niemiec. tvn24.pl, 17 stycznia 2012. [dostęp 2012-01-17].

[8] European Socialists Elect Martin Schulz as Candidate for Commission President. pes.eu, 1 marca 2014. [dostęp 2014-03-07]. (ang.).

[9] Martin Schulz został wybrany na przewodniczącego Grupy Socjalistów i Demokratów, ustępuje zatem ze stanowiska przewodniczącego Parlamentu Europejskiego. europarl.europa.eu, 18 czerwca 2014. [dostęp 2014-06-18].

[10] Martin Schulz ponownie przewodniczącym PE. onet.pl, 1 lipca 2014. [dostęp 2014-07-01].

[11] Martin Schulz będzie walczył o fotel kanclerza Niemiec. Kim jest i jakie ma szanse?. polityka.pl, 25 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-30].

[12] Martin Schulz oficjalnie nominowany na kandydata na kanclerza. onet.pl, 29 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-29].

[13] Bundestagswahl 2017: Gewählte auf Landeslisten und in Wahlkreisen. bundeswahlleiter.de. [dostęp 2017-09-26]. (niem.).

[14] Olaf Scholz soll die SPD kommissarisch führen. faz.net, 13 lutego 2018. [dostęp 2018-02-13]. (niem.).

[15] Martin Schulz zum Vorsitzenden der Friedrich-Ebert-Stiftung e.V. gewählt. fes.de, 14 grudnia 2020. [dostęp 2021-11-27]. (niem.).

[16] Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 10 grudnia 2012. [dostęp 2019-07-02]. (wł.).

[17] Werner Faymann: „Martin Schulz hat dem Europäischen Parlament zu Respekt und Anerkennung verholfen”. bundeskanzleramt.at, 20 lutego 2015. [dostęp 2019-07-02]. (niem.).

[18] El Vicecanciller Carlos Foradori recibió al Presidente del Parlamento Europeo, Martin Schulz. cancilleria.gob.ar, 25 sierpnia 2016. [dostęp 2019-07-02]. (hiszp.).

[19] Cidadãos Estrangeiros Agraciados com Ordens Portuguesas. presidencia.pt. [dostęp 2019-07-02]. (port.).

[20] Mitteilung für die Presse. carsten-poerksen.de, 18 maja 2009. [dostęp 2019-07-02]. (niem.).

[21] Sabine Brandes: EU‐Parlamentspräsident in der Knesset. Jüdische Allgemeine, 12 lutego 2014. [dostęp 2019-07-02]. (niem.).

[22] Szef PE Martin Schulz ogłoszony laureatem Nagrody Karola Wielkiego. wp.pl, 14 grudnia 2014. [dostęp 2015-05-17].

[23] Schulz pozytywnie o Polsce! „Moja żona urodziła się w Polsce i szanuję naprawdę mocno naród polski”. natemat.pl, 14 stycznia 2016. [dostęp 2016-01-15].

[24] Kalina Chojnacka: Kim jest żona Martina Schulza? Ma polskie korzenie. onet.pl, 14 września 2017. [dostęp 2020-04-12].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

Przewodniczący Wspólnego Zgromadzenia	Paul-Henri Spaak (1952–1954) Alcide De Gasperi (1954) Giuseppe Pella (1954–1956) Hans Furler (1956–1958)
Przewodniczący Zgromadzenia Parlamentarnego	Robert Schuman (1958–1960) Hans Furler (1960–1962)
Przewodniczący powołanego Parlamentu	Gaetano Martino (1962–1964) Jean Duvieusart (1964–1965) Victor Leemans (1965–1966) Alain Poher (1966–1969) Mario Scelba (1969–1971) Walter Behrendt (1971–1973) Cornelis Berkhouwer (1973–1975) Georges Spénale (1975–1977) Emilio Colombo (1977–1979)
Przewodniczący wybieranego Parlamentu	Simone Veil (1979–1982) Piet Dankert (1982–1984) Pierre Pflimlin (1984–1987) Henry Plumb (1987–1989) Enrique Barón Crespo (1989–1992) Egon Klepsch (1992–1994) Klaus Hänsch (1994–1997) José María Gil-Robles (1997–1999) Nicole Fontaine (1999–2002) Pat Cox (2002–2004) Josep Borrell (2004–2007) Hans-Gert Pöttering (2007–2009) Jerzy Buzek (2009–2012) Martin Schulz (2012–2014) Gianni Pittella (p.o., 2014) Martin Schulz (2014–2017) Antonio Tajani (2017–2019) David Sassoli (2019–2022) Roberta Metsola (p.o., 2022, od 2022)