Masakra pod Little Egg Harbor

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Masakra pod Little Egg Harbor
Wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych
Ilustracja
Tablica pamiątkowa na Mystic Island w stanie New Jersey
Czas

15 października 1778

Miejsce

Little Egg Harbor, New Jersey, Stany Zjednoczone

Terytorium

New Jersey

Przyczyna

przejmowanie części zaopatrzenia dla wojsk angielskich przez Amerykanów

Strony konfliktu
Stany Zjednoczone Wielka Brytania
Dowódcy
Kazimierz Pułaski Patrick Ferguson
Siły
ok. 50 250
Straty
ok. 50 zabitych, 5 jeńców 2–3 zabitych, 4–10 rannych
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych
Mapa konturowa Stanów Zjednoczonych, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
39°32′56,4000″N 74°22′30,0000″W/39,549000 -74,375000

Masakra pod Little Egg Harbor – pogrom na kilkudziesięciu żołnierzach legionu Pułaskiego, który miał miejsce 15 października 1778 niedaleko Little Egg Harbor w stanie New Jersey w czasie wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Dokonany był przez żołnierzy brytyjskich pod dowództwem kpt. Patricka Fergusona.

Geneza[edytuj | edytuj kod]

W czasie wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych Brytyjczycy musieli dostarczać zaopatrzenie dla swoich wojsk drogą morską. Amerykanie nie posiadali silnej floty, która mogłaby temu przeciwdziałać. Skorzystano więc z usług prywatnych właścicieli okrętów, którym wystawiano listy kaperskie. Kaprzy ci swoją bazę mieli między innymi w zatoce Egg Harbor na wybrzeżu New Jersey. Dzięki temu zaopatrzenie, które miało trafiać do Brytyjczyków, było częściowo przejmowane i trafiało do armii Georga Washingtona. Anglicy postanowili temu przeciwdziałać. Na niedużą flotę załadowali 300 żołnierzy pod dowództwem kpt. Patricka Fergusona. Zadaniem ekspedycji było zatopienie kaperskich okrętów i dokonanie zniszczeń na terenie kontrolowanym przez Amerykanów[1]. 29 września 1778 Amerykanie dzięki szpiegom dowiedzieli się o angielskich zamiarach. Część kaperskich statków wypłynęła w morze, a część mniejszych statków – w górę rzeki. Amerykanie zaczęli też wysyłać towary zgromadzone w nadmorskich magazynach w głąb lądu[2]. Wskutek złej pogody flota angielska dotarła na miejsce 4 października, po czym do sił angielskich dołączyło ok. 100 lojalistów. 5 października legion Pułaskiego pod dowództwem generała Kazimierza Pułaskiego, liczący około 330 żołnierzy, wyruszył z Trenton i został skierowany do obrony wybrzeża. 6 października doszło do tzw. bitwy pod Chestnut Neck, gdzie krótko opierał się nieduży oddział amerykańskiej milicji, który szybko wycofał się w głąb lądu. Brytyjczycy mieli tylko jednego rannego. Rozpoczęto też niszczenie zabudowań. 8 października legion Pułaskiego dotarł w okolice Little Egg Harbor[1]. Nieopodal brzegu na farmie Jamesa Willetta ulokowała się wysunięta placówka w sile około 50 żołnierzy. Główny obóz stacjonował w głębi lądu na farmie Jeremiasa Ridgwaya[2]. Przez następne dni obie strony wzajemnie się obserwowały. Milicja amerykańska z New Jersey nie wykazywała ochoty do walki, a nawet zaczęła rozchodzić się do domu[1]. Głównie więc to obecność legionu Pułaskiego ograniczyła angielskie wypady na ląd. Około 10 października dezerter z armii heskiej porucznik Gustaw Juliet, który służył w legionie Pułaskiego, zdezerterował z legionu i przekazał Anglikom informację o miejscu obozowania oddziału[1].

Masakra[edytuj | edytuj kod]

Kapitan Ferguson zdecydował się zaatakować legionistów. 250 Brytyjczyków wylądowało na wyspie Osborn[3]. Obsadzili oni most, który łączył wyspę z lądem. Poluzowali też deski, aby w razie odwrotu można było szybko utrudnić przeprawę przeciwnikowi. W nocy z 14 na 15 października 1778 Anglicy w pierwszej kolejności zabili samotnego strażnika. Następnie uderzyli na wysuniętą placówkę i zakłuli bagnetami do 50 śpiących legionistów (dokładna liczba nie jest znana). Jedynie 5 z nich zabrali do niewoli[2]. Wśród pomordowanych znajdowali się pułkownik de Boze i porucznik de la Borderie[1]. Po tym, jak Pułaski dowiedział się o angielskim wypadzie, przeprowadził atak na wroga. Anglikom jednak udało się wycofać na swoje statki. Kilka dni później Anglicy zakończyli wyprawę i odpłynęli. Straty Anglików wyniosły: 2 zabitych i 4 rannych[4]. Według innego źródła straty te wyniosły: 3 zabitych i 6–10 rannych lub zaginionych[5].

Pułaski w swoich raportach stwierdził, że wygrał pod Little Egg Harbor. Pisał, że nieprzyjaciel uciekł, w nieporządku zostawiając dużą ilość broni i wyposażenia[1]. Anglicy zadali duże straty legionowi Pułaskiego, ale nie udało im się zrealizować głównego celu wyprawy: unieszkodliwienia amerykańskich kaprów i ich bazy wypadowej. Na dodatek jeden z ich okrętów utknął na mieliźnie i nie dało się go z niej ściągnąć. Ostatecznie wysadzili go w powietrze, żeby nie wpadł w ręce Amerykanów. Angielska wyprawa zakończyła się niepowodzeniem[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Ryszard Zieliński, Kazimierz Pułaski 1747-1779, Wydawnictwo MON, 1967, s. 141.
  2. a b c d The Battle of Chestnut Neck or The Egg Harbor Expedition [online], usgennet.org [dostęp 2016-01-27].
  3. Kancelaria Senatu, Biura analiz i Dokumentacji, Kazimierz Pułaski (1745-1779) bohater „dwóch Narodów” w 230 rocznicę śmierci [online], 2009, s. 25 [dostęp 2016-01-27].
  4. William Stryker, The Affair at Egg Harbor, Trenton 1894, s. 22.
  5. Joseph Wroblewski, The Affair at Egg Harbor [online], 2010 [dostęp 2016-01-29] [zarchiwizowane z adresu 2011-07-27].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ryszard Zieliński, Kazimierz Pułaski 1747-1779, Wydawnictwo MON, Warszawa 1967. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]