Przejdź do zawartości

Maskonur złotoczuby

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maskonur złotoczuby
Fratercula cirrhata[1]
(Pallas, 1769)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

siewkowe

Podrząd

mewowce

Rodzina

alki

Podrodzina

nurniczki

Rodzaj

Fratercula

Gatunek

maskonur złotoczuby

Synonimy
  • Alca cirrhata Pallas, 1769[2]
  • Lunda cirrhata (Pallas, 1769)[1]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     w sezonie lęgowym

     występuje przez cały rok

     zimowiska

Maskonur złotoczuby[4] (Fratercula cirrhata) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny alk (Alcidae). Występuje na wodach i wybrzeżach północnego Pacyfiku. Nie wyróżnia się podgatunków[2][5].

Morfologia
Długość ciała 36–41 cm; masa ciała około 773 g; rozpiętość skrzydeł 64–66 cm[2].
Obie płcie są podobne, choć samice są nieco mniejsze od samców[6]. Dziób duży, bocznie spłaszczony, zielonkawo-pomarańczowy. Maska biała, wokół oczu widoczne czerwone obrączki, na potylicy żółty, długi czubek. Reszta ciała oraz ciemię czarne, nogi pomarańczowe. Obie płci podobne. W zimie czubek zanika, ciało szare, maska ciemna, dziób pomarańczowy jedynie przy końcu. U osobników dorastających maska plamkowana, dziób żółty.
Zasięg, środowisko
Gniazda zakłada na wyspach, w norach na szczytach klifów lub na stromych urwiskach. Zasięg lęgowy rozciąga się od północnej Japonii (Hokkaido) przez Sachalin, Wyspy Kurylskie, Morze Ochockie po północny Półwysep Czukocki, a w Ameryce Północnej od zachodniej Alaski na południe do Aleutów, na wschód przez Zatokę Alaska (w tym Archipelag Kodiak) po Kolumbię Brytyjską i dalej na południe po środkową Kalifornię[2]. Zimuje na pełnym morzu i wzdłuż wybrzeży – od Kamczatki i południowej Alaski na południe poprzez obszary zajmowane w okresie lęgowym, czasem po południową Japonię i południową Kalifornię[2].
Pożywienie
Żywi się małymi rybami, głowonogami i skorupiakami. Żeruje w morzu, w pogoni za ofiarami potrafi nurkować na głębokość 40–50 m. W swym dużym dziobie może utrzymać do 20 ryb naraz, niekiedy więcej[6].
Status
IUCN uznaje maskonura złotoczubego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. W 1996 roku liczebność światowej populacji szacowano na ponad 3,5 miliona osobników, czyli ponad 2,3 miliona osobników dorosłych. Organizacja Partners in Flight uznaje globalny trend liczebności populacji za stabilny[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Fratercula cirrhata, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d e Nettleship, D.N., de Juana, E., Garcia, E.F.J. & Boesman, P.: Tufted Puffin (Fratercula cirrhata). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [dostęp 2020-01-13].
  3. a b Fratercula cirrhata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Alcidae Leach, 1820 - alki - Auks (wersja: 2015-10-31). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-01-12].
  5. Frank Gill & David Donsker (red.): Noddies, gulls, terns, auks. IOC World Bird List (v9.2). [dostęp 2020-01-13].
  6. a b N. Bouglouan: Tufted Puffin. [w:] oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2021-09-15]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]