Massaud uld Bu al-Chajr

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Massaud uld Bu al-Chajr
Data i miejsce urodzenia

1943
Fara al-Kitan

Przewodniczący Zgromadzenia Narodowego
Okres

od 26 kwietnia 2007

Przynależność polityczna

Powszechny Sojusz Postępowy (APP)

Minister Rozwoju Wsi
Okres

od grudzień 1984
do 18 marca 1988

Massaud uld Bu al-Chajr (ar. مسعود ولد بو الخير, fr. Messaoud Ould Boulkheir, ur. 1943 w Fara al-Kitan), mauretański polityk, przewodniczący Zgromadzenia Narodowego od kwietnia 2007. Lider Powszechnego Sojuszu Postępowego (APP, Alliance populaire progressiste). Działacz na rzecz praw ludności Czarnej Afryki. Kandydat w wyborach prezydenckich w 2003, 2007 i w 2009.

Młodość i edukacja[edytuj | edytuj kod]

Massaud uld Bu al-Chajr z pochodzenia jest Haratynem. Urodził się prawdopodobnie w 1943 (brak aktu urodzenia) w Fara al-Kitan w pobliżu miasta An-Nama. Jego rodzice byli niewolnikami. Żyli jednak samodzielnie i trudnili się rolnictwem, hodowlą bydła oraz łowiectwem.

W 1950 Bu al-Chajr z nakazu swoich panów, wyjechał do An-Namy i rozpoczął tam naukę we francuskiej kolonialnej szkole podstawowej. W 1957 zaczął naukę w szkole średniej Xavier Coppolani w Rosso. Nie ukończył jednak szkoły i w 1960 został z niej wydalony. Jak sam przyznał, stało się to częściowo z jego własnej winy, a częściowo z powodu jego niskiego statusu społecznego.

Działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]

Po relegacji ze szkoły, Bu al-Chajr został wolontariuszem w sekretariacie okręgu An-Namy. W 1960 rozpoczął pracę urzędnika w administracji okręgu Atar. W tym czasie awansował i kolejno zajmował stanowiska: szefa dystryktu (1972), prefekta (1975), zastępcy gubernatora (1979) i gubernatora regionów Ghidimagha i Kurkul (1981).

W 1978 założył podziemną organizację El-Hor, walczącą o równe prawa dla Haratynów.

W grudniu 1984, po zamachu stanu i przejęciu władzy przez Maawiję uld Taję, Bu al-Chajr został mianowany ministrem rozwoju wsi. 18 marca 1988 został usunięty ze stanowiska ministra z powodu swojego zaangażowania w obronę praw ludności Czarnej Afryki.

W 1990 założył Zjednoczone Siły Demokratyczne na rzecz Zmian (FUDC), w rezultacie czego od maja do lipca 1991 był więziony razem z innymi współzałożycielami ugrupowania. W 1992 został założycielem i sekretarzem generalnym Zjednoczonych Sił Demokratycznych (UDF). W 1995 utworzył własną partię Akcja na rzecz Zmian (AC), która w 2002 została rozwiązana przez prezydenta Taję. Kolejną jego inicjatywą było powołanie Powszechnego Sojuszu Postępowego (APP), którego liderem pozostaje do dziś.

Bu al-Chajr wziął udział w wyborach prezydenckich 7 listopada 2003, zajmując w nich 4. miejsce z 5% poparciem[1]. Już następnego dnia razem z Muhammadem Chuna uld Hajdallą oraz Ahmadem uld Daddahem uznał je za sfałszowane i nieważne[2].

20 stycznia 2007 ogłosił swój start w kolejnych wyborach, po odsunięciu od władzy prezydenta Taji w wyniku zamachu stanu[3]. W wyborach prezydenckich 11 marca 2007 zajął 4. miejsce z wynikiem 9,8% głosów poparcia[4]. 19 marca 2007 ogłosił poparcie dla Sidi uld Szajcha Abdallahiego w drugiej turze głosowania[5]. 26 kwietnia 2007 Boulkheir został wybrany przewodniczącym Zgromadzenia Narodowego. Jego kandydaturę poparło 91 z 93 deputowanych, biorących udział w głosowaniu[6].

Po zamachu stanu w sierpniu 2008, Bu al-Chajr stwierdził, że nadal uznaje za głowę państwa uwięzionego przez juntę wojskową prezydenta Abdallahiego[7]. Powszechny Sojusz Postępowy przystąpił zaś do Narodowego Frontu Obrony Demokracji, koalicji partii sprzeciwiających się zamachowi stanu i rządom junty[8]. Bu al-Chajr 10 listopada 2008 zbojkotował również pierwsze posiedzenie Zgromadzenia Narodowego, zwołane po wojskowym zamachu stanu[9].

Bu al-Chajr, po podpisaniu porozumienia 4 czerwca 2009 między władzą a opozycją o przesunięciu terminu wyborów prezydenckich, zdecydował się na uczestnictwo w nich. W czasie kampanii wyborczej wzywał do zerwania z tradycją zamachów wojskowych i obrania przez kraj „nowej ścieżki demokracji, jedności i solidarności”[10]. W wyborach prezydenckich z 18 lipca 2009 zajął drugie miejsce. Zdecydowane zwycięstwo odniósł Muhammad uld Abd al-Aziz. Według oficjalnych wyników zdobył aż 52,6% głosów poparcia i tym samym wygrał już w pierwszej turze głosowania. Bu al-Chajr oraz inny kandydat opozycji Ahmad uld Daddah zdobyli odpowiednio 16,3% oraz 13,7% głosów poparcia. Opozycja odrzuciła wyniki wyborów, uznając je za „sfabrykowane” oraz wezwała społeczność międzynarodową do wszczęcia dochodzenia w sprawie uczciwości przebiegu procesu wyborczego. Międzynarodowi obserwatorzy z Unii Afrykańskiej i Ligi Państw Arabskich nie stwierdzili jednak żadnych oszustw wyborczych[11][12].

Massaud uld Bu al-Chajr jest żonaty, ma trzech synów i osiem córek.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Elections in Mauritania, African Elections Database.
  2. „MAURITANIA: Opposition leader arrested after president re-elected”, IRIN News, 9 listopada 2003.
  3. „M. Messaoud Ould Boulkheir annonce sa candidature à l'élection présidentielle”. ami.mr. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-28)]., AMI, 20 stycznia 2007.
  4. „Le conseil constitutionnel proclame les résultats du premier tour de l'élection présidentielles du 11 mars 2007”. ami.mr. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-20)]., AMI, 15 marca 2007.
  5. „Debate between Mauritanian presidential candidates to be held on Friday”, Maghrebia, 20 marca 2007.
  6. „L'Assemblée nationale élit M. Messaoud Ould Boulkheir, son président”. ami.mr. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-19)]., AMI, 26 kwietnia 2007.
  7. „Mauritanian general defends coup despite international pressure”. afp.google.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-18)]., AFP, 10 sierpnia 2008.
  8. „Hundreds attend anti-coup rally in Mauritania”. afp.google.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-12)]., AFP, 8 sierpnia 2008.
  9. „Mauritanian Parliament Meets Without Pro-Democracy Chairman”, VOA News, 11 listopada 2008.
  10. „Mauritanians vote for president under military rule”, AFP, 18 lipca 2009.
  11. „Junta leader wins vote, opposition calls results 'prefabricated'”. france24.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-24)]., France24, 20 lipca 2009.
  12. „Junta leader declared Mauritania president”, AFP, 20 lipca 2009.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]