Massimo D’Alema

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Massimo D'Alema)
Massimo D’Alema
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 kwietnia 1949
Rzym

Premier Włoch
Okres

od 21 października 1998
do 25 kwietnia 2000

Przynależność polityczna

Demokraci Lewicy

Poprzednik

Romano Prodi

Następca

Giuliano Amato

Massimo D’Alema (ur. 20 kwietnia 1949 w Rzymie) – włoski polityk, w latach 1998–2000 premier Włoch, były minister spraw zagranicznych i wicepremier, deputowany i parlamentarzysta krajowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu w 1967 szkoły średniej podjął studia z zakresu filozofii w Scuola Normale di Pisa, których jednak nie ukończył. Zawodowo pracował jako dziennikarz. W latach 90. opublikował kilka książek poświęconych tematyce politycznej.

Działalność polityczną rozpoczął w latach 70. jako sekretarz Federacji Młodzieży Komunistycznej. Od 1981 do 1986 pełnił funkcję sekretarza regionalnego Włoskiej Partii Komunistycznej w Apulii. W drugiej połowie lat 80. był redaktorem naczelnym gazety „L'Unità”, oficjalnego organu komunistów.

Od 1987 do 2004 sprawował mandat posła do Izby Deputowanych X, XI, XII, XIII i XIV kadencji. W 1991 należał do zwolenników powołania na bazie PCI nowego ugrupowania – Demokratycznej Partii Lewicy, został koordynatorem tej formacji. W latach 1992–1994 kierował klubem parlamentarnym PDS, następnie objął stanowisko sekretarza generalnego (przewodniczącego).

Zainicjował powstanie centrolewicowej koalicji pod nazwą Drzewo Oliwne, opowiadał się za odejściem od haseł marksistowskich i głoszeniem programu umiarkowanie socjalistycznych. Nawiązał współpracę z partiami liberalnymi i chadeckimi (w tym Włoską Partią Ludową). W 1998 stanął na czele Demokratów Lewicy, stronnictwa powstałego w oparciu o PDS i małe ugrupowanie lewicowe.

21 października 1998 objął urząd premiera Włoch, zastępując Romana Prodiego i rezygnując w związku z tym z kierowania partią. Stanowisko to zajmował do 25 kwietnia 2000 (kierując formalnie dwoma kolejnymi gabinetami), kiedy to po szeregu konfliktów w koalicji misję utworzenia nowego rządu otrzymał Giuliano Amato.

W 2004 poprowadził lewicę do zwycięstwa w wyborach do Parlamentu Europejskiego, również uzyskując mandat europosła. Dwa lata później powrócił do Izby Deputowanych XV kadencji. W drugim rządzie Romana Prodiego od maja 2006 do maja 2008 pełnił funkcję wicepremiera oraz ministra spraw zagranicznych.

W 2007 przystąpił do nowo powołanej Partii Demokratycznej. W przedterminowych wyborach parlamentarnych w następnym roku został posłem XVI kadencji. Mandat wykonywał do 2013, kiedy to nie ubiegał się o reelekcję.

W 2017 poparł ruch polityczny pod nazwą Artykuł 1 – Ruch Demokratyczny i Postępowy, który powstał w wyniku rozłamu w PD[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Chi è uscito dal PD, alla fine. ilpost.it, 1 marca 2017. [dostęp 2017-03-07]. (wł.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]