Mateusz Gamrot

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Mateusz Gamrot
Ilustracja
Gamrot podczas oficjalnego ważenia przed galą KSW 30 (20.02.2015)
Pseudonim

Gamer

Data i miejsce urodzenia

11 grudnia 1990
Bielsko-Biała

Obywatelstwo

Polska

Wzrost

178 cm

Masa ciała

70 kg

Styl walki

zapasy

Trenowany przez

Andrzej Kościelski (dawniej)
Bartosz Jezierski (obecnie)
Mike Brown (obecnie)

Debiut

2012

Federacja

UFC

Kategoria wagowa

lekka (2012-obecnie) piórkowa (2018)

Klub

American Top Team, Czerwony Smok Poznań

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

23

Zwycięstwa

21

Przez nokauty

7

Przez poddania

5

Przez decyzje

9

Porażki

1

Remisy

0

Nieodbyte

1

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 26 czerwca 2022.
Strona internetowa

Mateusz Gamrot (ur. 11 grudnia 1990 w Bielsku-Białej[1]) – polski zapaśnik i zawodnik MMA wagi lekkiej oraz piórkowej, dwukrotny mistrz Europy w amatorskim MMA z 2012 oraz 2013, w latach 2016–2020 międzynarodowy mistrz KSW w wadze lekkiej, oraz mistrz kategorii piórkowej w latach 2018–2020. Od 2020 zawodnik Ultimate Fighting Championship (UFC)[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Gamrot urodził się w Bielsku-Białej, jednak dość szybko przeprowadził się z rodziną do Kudowy-Zdrój, gdzie mieszkał i dorastał. W gimnazjum przeniósł się z rodzinnej Kudowy do Milicza[3]. Jako 20-latek przeprowadził się na stałe do Poznania. W sierpniu 2021 poślubił żonę Agatę, z którą ma dwójkę dzieci[4].

Przeszłość sportowa[edytuj | edytuj kod]

W wieku gimnazjalnym przeprowadził się do internatu w Miliczu, by tam trenować zapasy w stylu wolnym. Ucząc się w technikum, należał do kadry narodowej, zdobywał medale juniorskich i młodzieżowych mistrzostw Polski.

Od 2002 roku rozpoczął przygodę ze sportami walki, zaczynając od zapasów. W tym okresie odniósł wiele sukcesów w Polsce i na arenie międzynarodowej. Stoczył ponad 300 pojedynków na macie, walcząc między innymi na Mistrzostwach Europy i Świata. Od 2011 roku trenuje mieszane sztuki walki (grappling, muay thai, brazylijskie jiu jitsu, zapasy, boks). Swoje doświadczenie treningowe zdobywał pod okiem doskonałego trenera Andrzeja Kościelskiego – Mistrza Świata w zapasach[5].

Dwa razy z rzędu (2013,2014) zdobywał złoty medal na Mistrzostwach Polski w brazylijskim jiu-jitsu w kat. purpurowych pasów (Luboń). W 2014 roku wygrał Mistrzostwa Europy ADCC w kat. do 77 kg[6].

18 lutego 2017 podczas gali „Poznań Fight Night” zremisował grapplerski pojedynek z przyjacielem Borysem Mańkowskim[7]. W lipcu 2021 roku został nominowany do czarnego pasa brazylijskiego jiu jitsu[8].

Kariera MMA[edytuj | edytuj kod]

Wczesna kariera[edytuj | edytuj kod]

W 2012 zdobył złoty medal na Mistrzostwach Europy w amatorskim MMA (Bruksela) a rok później obronił tytuł mistrzowski ponownie zdobywając złoto w kategorii 70 kg (Budapeszt)[9].

W zawodowym MMA zadebiutował 4 lutego 2012 na gali XFS – Night of Champions, wygrywając przed czasem z pochodzącym z Czeczenii – Arbim Szamajewem. Do końca roku stoczył dla tej federacji jeszcze dwa zwycięskie pojedynki po czym związał się z KSW.

KSW[edytuj | edytuj kod]

8 czerwca 2013 stoczył pierwszą walkę w KSW pokonując Mateusza Zawadzkiego przez TKO[10]. 28 września na KSW 24 pokonał jednogłośnie na punkty byłego zawodnika UFC – Andre Winnera[11]. Na KSW 27 Mateusz pokonał w taki sam sposób jak poprzedni Jeffersona George’a[12]. 13 września 2014 stoczył dla brytyjskiej organizacji Cage Warriors zwycięski pojedynek, pokonując Walijczyka Tima Newmana w 1 rundzie[13].

Powrócił 6 grudnia 2014 roku, i pokonał Łukasza Chlewickiego przez jednogłośną decyzję na gali KSW 29[14].

21 lutego 2015 na gali KSW 30 wygrał z Brazylijczykiem Rodrigo Cavalheiro Correia przez TKO na 6 sekund przed końcowym gongiem[15].

Na gali KSW 32: Road to Wembley, Mateusz pokonał Marifa Pirajewa przez TKO w drugiej rundzie, odnosząc dziesiąte zwycięstwo z rzędu na początku swojej kariery[16].

27 maja 2016 na gali KSW 35 stoczył pojedynek o pas mistrza KSW w wadze lekkiej z byłym mistrzem brytyjskiej BAMMA i rosyjskiej M-1 Global Francuzem Mansour Barnaoui, który zwyciężył po trzyrundowym pojedynku[17].

Na KSW 36: Materla vs. Palhares 1 października 2016 roku obronił tytuł wygrywając z Renato Gomesem Gabrielem w drugiej rundzie[18].

Gamrot zmierzył się z byłym zawodnikiem UFC – Normanem Parke na gali KSW 39: Colosseum 27 maja 2017 roku. Wygrał walkę przez jednogłośną decyzję[19].

Gamrot ponownie pokonał Normana Parke na KSW 40: Dublin 22 października 2017 r. Po tym jak walka została przerwana z powodu uderzeń w oczy, które uniemożliwiły Parke’owi kontynuowanie walki, Parke popchnął Borysa Mańkowskiego, który był w narożniku Gamrota. W odpowiedzi Marcin Bilman uderzył Parke’a. Gamrot został ukarany 30% gaży, a Bilman otrzymał dwuletni zakaz wstępu na gale KSW[20].

3 marca 2018 roku na gali KSW 42: Khalidov vs. Narkun, Gamrot pokonał Grzegorza Szulakowskiego przez poddanie (americane) w czwartej rundzie, broniąc mistrzostwa KSW w wadze lekkiej[21].

1 grudnia 2018 na gali KSW 46 zawalczył o drugi pas, tym razem kategorii piórkowej, ze specjalistą od poddań Kleberem Koike Erbstem, gdzie po pięciorundowej dominacji zwyciężył pojedynek, zdobywając drugą koronę organizacji[22].

17 maja 2019 w filmie na kanale Borysa Mańkowskiego na serwisie YouTube ogłosił że zwakował swoje dwa pasy i nie przedłużył kontraktu z federacją KSW[23].

6 marca 2020 roku federacja KSW poinformowała o powrocie Gamrota do organizacji. Podwójny mistrz KSW miał powrócić podczas gali KSW 53 w Łodzi, w pojedynku z Brazylijczykiem Edimilsonem Souzą[24], ale w związku z pandemią koronawirusa gala została odwołana[25].

11 lipca w walce wieczoru podczas gali KSW 53 stoczył trzeci pojedynek z Normanem Parke[26]. Polak zwyciężył pojedynek w 3. rundzie przez TKO (przerwanie przez lekarza)[27].

29 sierpnia 2020 stoczył swój ostatni w kontrakcie z KSW pojedynek z Marianem Ziółkowskim, który zastąpił kontuzjowanego Szamila Musajewa. Po 5-rundowym pojedynku Gamrot wygrał jednogłośną decyzją sędziów[28].

UFC[edytuj | edytuj kod]

Od 17 września 2020 zawodnik Ultimate Fighting Championship (UFC)[29]. Podczas debiutu dla tej organizacji 17 października 2020 przegrał swój pierwszy pojedynek z Gruzinem – Guramem Kutateladze przez niejednogłośną decyzją sędziów[30]. Pojedynek nagrodzono bonusem za walkę wieczoru[31]. Pierwotnie podczas tej gali Gamrot miał się zmierzyć z Rosjaninem Magomedem Mustafaevem, który wycofał się z walki z nieujawnionych powodów[32].

10 kwietnia 2021 po raz drugi wszedł do klatki amerykańskiego giganta. Jego przeciwnikiem był Scott Holtzman. Polak znokautował rywala w 2. rundzie ciosami w parterze, notując tym samym pierwsze zwycięstwo w UFC[33]. Zwycięstwo przyniosło mu bonus za występ wieczoru[34].

17 lipca 2021 w trzeciej walce dla UFC zwyciężył pojedynek poddając w 1. rundzie kimurą wieloletniego weterana organizacji Jeremy’ego Stephens’a[35]. Kimura którą Gamer poddał Amerykanina okazała się najszybszą w historii federacji UFC[36]. Efektowne poddanie nagrodzono bonusem za występ wieczoru[37].

Podczas gali UFC Fight Night: Lewis vs. Daukaus, która odbyła się 18 grudnia 2021 roku zmierzył się z Brazylijczykiem Diego Ferreirą[38]. Pojedynek zwyciężył przez techniczny nokaut w 2 rundzie, gdzie będąc za plecami posłał potężne kolano na żebra rywala odbierając mu chęci do kontynuowania pojedynku[39].

26 czerwca 2022 (wydarzenie rozpoczęło się dzień wcześniej) podczas walki wieczoru gali UFC Fight Night: Tsarukyan vs. Gamrot pokonał po pięciu rundach decyzją jednogłośną Armana Carukjana[40]. Po walce oboje otrzymali bonus za najlepszą walkę wieczoru[41].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Zawodowe mieszane sztuki walki:[edytuj | edytuj kod]

Amatorskie mieszane sztuki walki:[edytuj | edytuj kod]

  • 2011: Otwarte Mistrzostwa Polski w MMA – 1 miejsce w kat. -73 kg (Teresin)
  • 2012: Mistrzostwa Europy w MMA (FILA) – 1 miejsce w kat. -71 kg (Bruksela)
  • 2013: Mistrzostwa Europy w MMA (FILA) – 1 miejsce w kat. -70 kg (Budapeszt)

Zapasy:[43][44][45][edytuj | edytuj kod]

  • 2008: II Puchar Polski seniorów – 3. miejsce w kat. 66 kg, st. wolny (Brzeg Dolny)
  • 2009: Międzynarodowe Mistrzostwa Polski juniorów – 2. miejsce w kat. 66 kg, st. wolny (Kraśnik)
  • 2009: Mistrzostwa Polski juniorów – 3. miejsce w kat. 66 kg, st. wolny (Krotoszyn)
  • 2010: Młodzieżowe Mistrzostwa Polski – 1. miejsce, st. wolny
  • 2010: Mistrzostwa Polski juniorów – 2. miejsce w kat. 74 kg, st. wolny (Brzeźnica)

Grappling:[edytuj | edytuj kod]

  • 2012: II Mistrzostwa Polski No-Gi – 1 miejsce w kat. 74 kg, niebieskie pasy (Luboń)
  • 2013: Mistrzostwa Europy w grapplingu FILA – 1 miejsce no-gi
  • 2013: Mistrzostwa Polski w grapplingu – 1 miejsce w kat. 77 kg (Poznań)
  • 2013: III Mistrzostwa Polski No-Gi – 1 miejsce w kat. purpurowych pasów (Luboń)
  • 2014: IV Mistrzostwa Polski No-Gi – 1 miejsce w kat. purpurowych pasów (Luboń)
  • 2014: Mistrzostwa Europy ADCC – 1 miejsce w kat. 77 kg (Sofia)
  • 2015: Mistrzostwa Wielkiej Brytanii NAGA – 1. miejsce w kat. 79,5 kg oraz 1. miejsce w kat. 79,5 kg no-gi (Londyn)[46]
  • 2015: Mistrzostwa Europy ADCC – 3. miejsce w kat. 76,9 kg (Turku)[47]
  • 2016: VI Mistrzostwa Polski No-Gi – 1. miejsce w kat 79,5 kg, purpurowe pasy (Luboń)[48]
  • 2016: XII Mistrzostwa Polski ADCC – 1. miejsce w kat. 76,9 kg[49]
  • 2018: Mistrzostwa Europy ADCC – 2. miejsce w kat. 77 kg[50]
  • 2019: Mistrzostwa Europy ADCC – 1. miejsce w kat. 77 kg (Sofia)[51]
  • 2021: Czarny pas w brazylijskim jiu-jitsu[52]

Lista zawodowych walk MMA[edytuj | edytuj kod]

Wynik Bilans Przeciwnik Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Wygrana 21-1 (1) Armenia Arman Carukjan (18-2) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC on ESPN: Tsarukyan vs. Gamrot 26.06.2022 Stany Zjednoczone Las Vegas Bonus za walkę wieczoru, Main Event
Wygrana 20-1 (1) Brazylia Diego Ferreira (17-4) TKO (poddanie się po kolanie na korpus) 2 3:26 UFC Fight Night: Lewis vs. Daukaus 18.12.2021 Stany Zjednoczone Las Vegas
Wygrana 19-1 (1) Stany Zjednoczone Jeremy Stephens (28-18) Poddanie (kimura) 1 1:05 UFC on ESPN: Makhachev vs. Moisés 17.07.2021 Stany Zjednoczone Las Vegas Bonus za występ wieczoru, Najszybsze poddanie przez kimurę w historii UFC
Wygrana 18-1 (1) Stany Zjednoczone Scott Holtzman (14-4) KO (prawy krzyżowy i ciosy pięściami w parterze) 2 1:22 UFC on ABC: Vettori vs. Holland 10.04.2021 Stany Zjednoczone Las Vegas Bonus za występ wieczoru
Przegrana 17-1 (1) Gruzja Guram Kutateladze (11-2) Decyzja (niejednogłośna) 3 5:00 UFC Fight Night: Ortega vs. Korean Zombie 17.10.2020 Zjednoczone Emiraty Arabskie Abu Zabi Debiut w UFC, Bonus za walkę wieczoru
Wygrana 17-0 (1) Polska Marian Ziółkowski (21-7-1. 1 NC) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 KSW 54: Gamrot vs. Ziółkowski 29.08.2020 Polska Warszawa Obronił pas międzynarodowego mistrza KSW w wadze lekkiej, Main Event
Wygrana 16-0 (1) Irlandia Północna Norman Parke (28-6-1. 1 NC) TKO (niezdolność do kontynuowania walki – przerwanie przez lekarza) 3 3:02 KSW 53: Reborn 11.07.2020 Polska Warszawa Irlandczyk nie wykonał wagi i walka nie toczyła się o pas, Main Event
Wygrana 15-0 (1) Japonia Kleber Koike Erbst (24-4-1) Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 KSW 46: Narkun vs. Khalidov 2 01.12.2018 Polska Gliwice Zdobył pas międzynarodowego mistrza KSW w wadze piórkowej, Co-Main Event
Wygrana 14-0 (1) Polska Grzegorz Szulakowski (9-1) Poddanie (americana) 4 4:15 KSW 42: Khalidov vs. Narkun 03.03.2018 Polska Łódź Obronił pas międzynarodowego mistrza KSW w wadze lekkiej
Nieodbyta 13-0 (1) Irlandia Północna Norman Parke (23-6-1) No contest (przypadkowe faule w oczy) 2 4:15 KSW 40: Dublin 22.10.2017 Irlandia Dublin Irlandczyk nie wykonał wagi i walka nie toczyła się o pas. Walka została przerwana po kolejnym faulu Gamrota (palce w oczy Parke’a), który został uznany przez sędziego za nieumyślny[53], Co-Main Event
Wygrana 13-0 Irlandia Północna Norman Parke (23-5-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 KSW 39: Colosseum 27.05.2017 Polska Warszawa Obronił pas mistrzowski KSW wadze lekkiej
Wygrana 12-0 Brazylia Renato Gomes Gabriel (20-8) Poddanie (dźwignia skrętowa na nogę) 2 3:46 KSW 36: Trzy Korony 01.10.2016 Polska Zielona Góra Obronił pas mistrzowski KSW wadze lekkiej
Wygrana 11-0 Francja Mansour Barnaoui (12-3) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 KSW 35: Khalidov vs. Karaoglu 27.05.2016 Polska Gdańsk/Sopot Zdobył pas mistrzowski KSW wadze lekkiej, Bonus za walkę wieczoru
Wygrana 10-0 Rosja Marif Pirajew (18-0-1) TKO (ciosy pięściami) 2 3:21 KSW 32: Road to Wembley 31.10.2015 Wielka Brytania Londyn
Wygrana 9-0 Brazylia Rodrigo Cavalheiro Correia (16-3) TKO (ciosy pięściami) 3 4:54 KSW 30: Genesis 21.02.2015 Polska Poznań Bonus za nokaut wieczoru
Wygrana 8-0 Polska Łukasz Chlewicki (12-3-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 KSW 29: Reload 06.12.2014 Polska Kraków
Wygrana 7-0 Walia Tim Newman (13-4) Poddanie (dźwignia skrętowa na staw skokowy) 1 1:37 Cage Warriors Fighting Championship 72 13.09.2014 Walia Newport
Wygrana 6-0 Anglia Jefferson George (4-2) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 KSW 27: Cage Time 17.05.2014 Polska Gdańsk/Sopot
Wygrana 5-0 Anglia Andre Winner (16-7-1) Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 KSW 24: Starcie Gigantów 28.09.2013 Polska Łódź
Wygrana 4-0 Polska Mateusz Zawadzki (9-1-1) TKO (przerwanie przez narożnik) 2 5:00 KSW 23: Królewskie Rozdanie 08.06.2013 Polska Gdańsk/Sopot Debiut w KSW
Wygrana 3-0 Słowacja Tomas Deak (6-6) Decyzja (jednogłośna) 2 5:00 XFS – Night of Champions 5 22.10.2012 Polska Poznań Co-Main Event
Wygrana 2-0 Polska Tomasz Matuszewski (1-1) Poddanie (duszenie gilotynowe) 1 1:11 XFS – Night of Champions 4 21.04.2012 Polska Poznań Main Event
Wygrana 1-0 Polska Arbi Szamajew (1-0) TKO (przerwanie przez lekarza) 2 3:57 XFS – Night of Champions 3 04.02.2012 Polska Poznań Debiut w MMA

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ O Mnie | Mateusz Gamrot [dostęp 2021-04-11] (pol.).
  2. ↑ Mateusz Gamrot nowym nabytkiem UFC!!, MMA – BĄDŹ NA BIEŻĄCO, 17 września 2020 [dostęp 2020-09-17] (pol.). Posiadacz czarnego pasa w brazylijskim jiu-jitsu.
  3. ↑ Historia i droga Mateusza Gamrota do UFC. Jak Polak spełnił swój amerykański sen., StrefaMMA.pl – Portal sportów walki, 9 kwietnia 2021 [dostęp 2021-09-20] (pol.).
  4. ↑ Grupa Wirtualna Polska, Fani nie mogą oderwać wzroku od tego zdjęcia. Tak gwiazdor MMA ogłosił zaręczyny, o2.pl, 12 sierpnia 2021 [dostęp 2021-10-11] (pol.).
  5. ↑ O Mnie | Mateusz Gamrot [dostęp 2020-06-10] (pol.).
  6. ↑ Mistrzostwa Europy ADCC – wyniki Polaków (pol.). grapplerinfo.pl, 2014-10-11.
  7. ↑ Redakcja, Mańkowski z Gamrotem na remis! Bonus BGC zwycięski, ale rywal odwrócił się do niego plecami..., Polska Times, 19 lutego 2017 [dostęp 2021-10-07] (pol.).
  8. ↑ Polsatsportpl, Borys Mańkowski i Mateusz Gamrot promowani na czarne pasy w brazylijskim jiu-jitsu – Polsat Sport, www.polsatsport.pl [dostęp 2021-07-31] (pol.).
  9. ↑ Radosław Patroniak: Mateusz Gamrot z Poznania obronił tytuł mistrza Europy w MMA na zawodach w Budapeszcie (pol.). gloswielkopolski.pl, 2013-03-29.
  10. ↑ Jakub Bijan, KSW 23 – wyniki oraz relacja z gali | MMAROCKS, MMA Rocks!, 8 czerwca 2013 [dostęp 2021-09-13] (pol.).
  11. ↑ Tomasz Chmura, KSW 24: Starcie gigantów – wyniki i relacja na żywo | MMAROCKS, MMA Rocks!, 28 września 2013 [dostęp 2021-09-13] (pol.).
  12. ↑ Logan_, KSW 27: Cage Time – wyniki i relacja | MMAROCKS, MMA Rocks!, 17 maja 2014 [dostęp 2021-09-13] (pol.).
  13. ↑ Wirtualna Polska Media, Cage Warriors 72: Efektowne zwycięstwo Mateusza Gamrota i bolesna porażka Pauliny Bońkowskiej, sportowefakty.wp.pl, 14 września 2014 [dostęp 2022-06-27] (pol.).
  14. ↑ KSW 29 „Reload”: młodość wygrała z doświadczeniem, Gamrot pokonał Chlewickiego, Onet Sport, 6 grudnia 2014 [dostęp 2021-09-13] (pol.).
  15. ↑ Jakub Bijan, KSW 30: Genesis – wyniki, relacja oraz punktowanie redakcji | MMAROCKS, MMA Rocks!, 21 lutego 2015 [dostęp 2021-09-13] (pol.).
  16. ↑ Jakub Bijan, Wyniki KSW 32 – wyniki i relacja z Wembley Arena | MMAROCKS, MMA Rocks!, 1 listopada 2015 [dostęp 2021-09-13] (pol.).
  17. ↑ Radosław Patroniak: Wyniki KSW 35 (pol.). mmanews.pl, 2016-05-27.
  18. ↑ Polsatsport.pl, KSW 36: Materla znokautował Palharesa! Gamrot i Narkun obronili pasy – Polsat Sport, www.polsatsport.pl [dostęp 2021-09-13] (pol.).
  19. ↑ Polsatsport.pl, KSW 39: Wyniki gali na Stadionie Narodowym – Polsat Sport, www.polsatsport.pl [dostęp 2021-09-13] (pol.).
  20. ↑ Skandal w walce Gamrota! Pojedynek uznany za nieodbyty, Przegląd Sportowy, 22 października 2017 [dostęp 2021-09-13] (pol.).
  21. ↑ KSW 42: Mateusz Gamrot nadal niepokonany i nadal mistrzowski, pokaz MMA w wykonaniu Polaka, Onet Sport, 3 marca 2018 [dostęp 2021-09-13] (pol.).
  22. ↑ Łukasz Kłosiński: KSW 46: Mateusz Gamrot mistrzem dwóch kategorii wagowych KSW! (pol.). inthecage.pl, 2018-12-01. [dostęp 2018-12-04].
  23. ↑ Jakub Madej, Szokująca decyzja! Mateusz Gamrot zwakował pasy i nie przedłużył kontraktu z KSW! | MMAROCKS, MMA Rocks!, 17 maja 2019 [dostęp 2019-05-19] (pol.).
  24. ↑ Mateusz Gamrot wraca do klatki na KSW 53 w Łodzi, MMA – BĄDŹ NA BIEŻĄCO, 6 marca 2020 [dostęp 2020-03-06] (pol.).
  25. ↑ KSW – Martial Arts Confrontation – Offical KSW Federation website, www.kswmma.com [dostęp 2020-04-29].
  26. ↑ KSW – Martial Arts Confrontation – Offical KSW Federation website, www.kswmma.com [dostęp 2020-06-10].
  27. ↑ Wirtualna Polska Media, MMA. KSW 53. Mateusz Gamrot – Norman Parke 3. „Stormin” porozbijany. Polak wygrywa przed czasem! – WP SportoweFakty, sportowefakty.wp.pl, 11 lipca 2020 [dostęp 2020-07-12] (pol.).
  28. ↑ Wirtualna Polska Media, MMA. KSW 54. Mateusz Gamrot – Marian Ziółkowski. „Gamer” zatańczył po raz ostatni. Obronił pas – WP SportoweFakty, sportowefakty.wp.pl, 29 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-30] (pol.).
  29. ↑ Mateusz Gamrot nowym nabytkiem UFC!!, MMA – BĄDŹ NA BIEŻĄCO, 17 września 2020 [dostęp 2020-09-17] (pol.). Posiadacz czarnego pasa w brazylijskim jiu-jitsu.
  30. ↑ Wirtualna Polska Media, MMA. UFC Abu Zabi. Mateusz Gamrot – Guram Kutateladze. Sensacja! Polak przegrał w debiucie – WP SportoweFakty, sportowefakty.wp.pl, 18 października 2020 [dostęp 2020-10-17] (pol.).
  31. ↑ Ryan Galloway, UFC Fight Island 6 Bonuses, 17 października 2020 [dostęp 2022-06-27] (ang.).
  32. ↑ Doniesienia: Gamrot bez rywala. Mustafaev wycofany z Fight Island, NaszeMMA, 1 października 2020 [dostęp 2021-12-19] (pol.).
  33. ↑ UFC: Mateusz Gamrot brutalnie znokautował rywala (WIDEO) – Polsat Sport, www.polsatsport.pl [dostęp 2021-04-11] (pol.).
  34. ↑ UFC on ABC 2 bonuses: Mackenzie Dern's armbar finish earns her $50,000, MMA Junkie, 10 kwietnia 2021 [dostęp 2022-06-27] (ang.).
  35. ↑ Polsatsport.pl, UFC: Gamrot - Stephens. Fenomenalny triumf Polaka!, www.polsatsport.pl [dostęp 2022-06-27] (pol.).
  36. ↑ Bartłomiej Zubkiewicz, Rekordowe poddanie w wykonaniu Mateusza Gamrota. Najszybsza kimura w historii UFC | MMAROCKS, MMA Rocks!, 23 lipca 2021 [dostęp 2021-07-29] (pol.).
  37. ↑ UFC Fight Night results: Mateusz Gamrot, Rodolfo Vieira earn bonuses with submission wins, ESPN.com, 18 lipca 2021 [dostęp 2022-06-27] (ang.).
  38. ↑ Bartłomiej Zubkiewicz, Mateusz Gamrot poznał nazwisko kolejnego rywala! Wystąpi na ostatniej gali UFC w 2021 roku | MMAROCKS, MMA Rocks!, 10 listopada 2021 [dostęp 2021-12-19] (pol.).
  39. ↑ (VIDEO) Dewastujące kolano! Mateusz Gamrot pokonał Diego Ferreirę! - Lowking.pl [dostęp 2021-12-19] (pol.).
  40. ↑ UFC on ESPN 38: Mateusz Gamrot wygrywa bliską walkę z Tsarkuyanem. Niesamowicie ważne zwycięstwo Polaka!, MMA PL, 26 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-26] (pol.).
  41. ↑ Telewizja Polska S.A, Piąta walka i czwarty bonus Gamrota. "Przyszły mistrz", sport.tvp.pl, 26 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-27] (pol.).
  42. ↑ Cloud, Heraklesy polskiego MMA 2021 rozdane! Sprawdźcie kto otrzymał statuetki | MMAROCKS, MMA Rocks!, 19 lutego 2022 [dostęp 2022-02-19] (pol.).
  43. ↑ Mistrzostwa Polski juniorów – Wyniki (pol.). zapasy.org.pl. [dostęp 2017-03-25].
  44. ↑ Bartłomiej Stachura: W drodze na szczyt (pol.). lowking.pl, 2012-09-12. [dostęp 2017-03-25].
  45. ↑ Podnoszenie ciężarów, sporty walki (pol.). ukstalent.pl. [dostęp 2017-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-25)].
  46. ↑ BJJ | JUDO | ZAPASY | SF | Wpis Mateusz Gamrot zdobywa dwa złote medale na Naga w Londynie – GrapplerINFO, www.grapplerinfo.pl [dostęp 2018-11-01] (pol.).
  47. ↑ BJJ | JUDO | ZAPASY | SF | Wpis Medale Polaków na Mistrzostwach Europy ADCC – GrapplerINFO, www.grapplerinfo.pl [dostęp 2018-11-01] (pol.).
  48. ↑ Mateusz Gamrot Mistrzem Polski! – Echosportu.pl – Sport w Poznaniu, echosportu.pl [dostęp 2017-11-18] (pol.).
  49. ↑ Mateusz Gamrot Mistrzem Polski ADCC w kategorii 76,9 kg PRO | MMAROCKS, www.mmarocks.pl [dostęp 2017-11-18] (pol.).
  50. ↑ BJJ | JUDO | ZAPASY | SF | Wpis Mateusz Gamrot na drugim miejscu po trialsach ADCC w Rumunii – GrapplerINFO, GrapplerINFO! Chwytasz?, 6 października 2018 [dostęp 2019-04-27] (pol.).
  51. ↑ Mateusz Gamrot mistrzem Europy ADCC – jedzie na Mundial ADCC, Lowking.pl [dostęp 2019-04-27] (pol.).
  52. ↑ Duży sukces! Gamrot i Mańkowski z czarnym pasem!, MMA PL, 28 lipca 2021 [dostęp 2021-07-29] (pol.).
  53. ↑ Jacek Kluba: Walka Gamrot vs. Parke uznana za nieodbytą po kontrowersyjnym faulu w drugiej rundzie (pol.). inthecage.pl, 2017-10-22. [dostęp 2018-04-14].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mateusz_Gamrot&oldid=67489870”