Mateusz Morawiecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez XaxeLoled (dyskusja | edycje) o 18:17, 21 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Mateusz Morawiecki
Ilustracja
Mateusz Morawiecki (2017)
Data i miejsce urodzenia

20 czerwca 1968
Wrocław

Prezes Rady Ministrów
Okres

od 11 grudnia 2017

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Beata Szydło

Minister rozwoju
Okres

od 16 listopada 2015
do 9 stycznia 2018

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Następca

Jerzy Kwieciński[1]

Minister finansów
Okres

od 28 września 2016
do 9 stycznia 2018

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Paweł Szałamacha

Następca

Teresa Czerwińska

Wiceprezes Rady Ministrów
Okres

od 16 listopada 2015
do 11 grudnia 2017

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

podpis
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Wiadomości w Wikinews

ⓘMateusz Jakub Morawiecki (ur. 20 czerwca 1968 we Wrocławiu) – polski menedżer, bankowiec i polityk. W latach 2007–2015 prezes zarządu Banku Zachodniego WBK. Wiceprezes Rady Ministrów (2015–2017), minister rozwoju (2015–2016), minister rozwoju i finansów (2016–2018). Prezes Rady Ministrów od 2017.

Życiorys

Młodość

Urodził się 20 czerwca 1968 we Wrocławiu[2] jako trzecie dziecko Jadwigi[3] oraz fizyka i opozycjonisty Kornela Morawieckiego (przewodniczącego Solidarności Walczącej)[2]. Rodzina ojca pochodziła z warszawskiej Pragi, gdzie urodził się i wychowywał się Kornel Morawiecki, który później wraz z żoną zamieszkał we Wrocławiu. Rodzice matki pochodzili ze Stanisławowa, z czasem zamieszkali we Wrocławiu[4].

W 1960 i 1965 urodziły się jego starsze siostry: Anna i Marta. W 1966 urodziła się Magdalena, zmarła w wieku pięciu miesięcy. W 1973 urodziła się jego młodsza siostra Marta[5].

Od grudnia 1981 Mateusz Morawiecki brał udział w akcjach opozycyjnych: malowaniu napisów na murach, zrywaniu flag, rozklejaniu plakatów i ulotek, druku i kolportażu podziemnych pism oraz rozwieszaniu opozycyjnych transparentów. W latach 1983–1986 wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany w sprawie jego ojca, który ukrywał się wówczas przed organami ścigania[2]. Od 1986 publikował pod pseudonimami własne artykuły w prasie podziemnej, głównie w „Biuletynie Dolnośląskim”. W latach 80. kilkakrotnie pobity z powodów politycznych, represjonowany również kolejnymi przesłuchaniami i rewizjami w mieszkaniu[4]. Działał w założonej przez ojca Solidarności Walczącej, a także w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów.

Edukacja

W 1987 ukończył IX Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego we Wrocławiu[6], następnie rozpoczął studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie w latach 1988–1989 brał udział w strajkach okupacyjnych[4]. Studia te ukończył w 1992[7].

Kształcił się następnie na Politechnice Wrocławskiej i Central Connecticut State University, a w 1995 uzyskał dyplom Master of Business Administration na Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. W tym samym roku ukończył studia podyplomowe z prawa europejskiego i ekonomiki integracji gospodarczej na Uniwersytecie Hamburskim. Studiował także na Uniwersytecie Bazylejskim[7] i w Kellogg School of Management przy Northwestern University[8].

Kariera biznesowa

Od 1991 pracował dla spółki Cogito, współtworzył firmy wydawnicze Reverentia i Enter Marketing-Publishing. W 1991 był współzałożycielem, menedżerem i redaktorem pisma „Dwa Dni”[4]. W latach 1992–1995 pracował jako menedżer odpowiedzialny za marketing i finanse w przedsiębiorstwach konsultingowych i wydawniczych. W 1995 odbył staż w Niemieckim Banku Federalnym. W latach 1996–1997 prowadził projekty badawcze w zakresie bankowości i makroekonomii na Uniwersytecie we Frankfurcie nad Menem. W 1998 został zastępcą dyrektora Departamentu Negocjacji Akcesyjnych w Urzędzie Komitetu Integracji Europejskiej. Był członkiem zespołu ministerialnego negocjującego warunki przystąpienia Polski do Unii Europejskiej w kilku obszarach. W 1997 wraz z Frankiem Emmertem opublikował Prawo europejskie, podręcznik z zakresu prawa unijnego i ekonomiki integracji gospodarczej[9]. W latach 1998–2001 był członkiem rad nadzorczych Zakładu Energetycznego Wałbrzych i Agencji Rozwoju Przemysłu[7].

W 1998 podjął pracę w Banku Zachodnim. W latach 1998–2001 był doradcą prezesa zarządu, a następnie dyrektorem banku. W 2001, po połączeniu Banku Zachodniego i Wielkopolskiego Banku Kredytowego, został członkiem zarządu Banku Zachodniego WBK, a w maju 2007 objął stanowisko prezesa zarządu tej instytucji[10]. Kierowany przez niego BZ WBK stał się jednym z trzech największych banków w Polsce. Bank ten w tym czasie, z jego inicjatywy, brał udział w finansowaniu różnych przedsięwzięć kulturalnych, m.in. serialu telewizyjnego Czas honoru oraz filmu Czarny czwartek[4].

Działalność polityczna do 2015

W latach 1998–2002 zasiadał w sejmiku dolnośląskim I kadencji, mandat uzyskał z listy Akcji Wyborczej Solidarność[11].

Od 2008 do czasu wejścia w skład rządu w 2015 był konsulem honorowym Republiki Irlandii w Polsce[7]. W 2010 powołano go w skład Rady Gospodarczej przy premierze Donaldzie Tusku[12].

Wiceprezes Rady Ministrów i minister

Rząd Beaty Szydło. W pierwszym rzędzie od lewej: Piotr Gliński, Beata Szydło, Mateusz Morawiecki i Jarosław Gowin (2015)
 Osobny artykuł: Plan Morawieckiego.

9 listopada 2015 zrezygnował z funkcji prezesa zarządu Banku Zachodniego WBK[13], pozostając nadal akcjonariuszem BZ WBK (posiadającym blisko 14 tysięcy akcji)[14]. 16 listopada objął urzędy wicepremiera i ministra rozwoju w rządzie Beaty Szydło[15]. W marcu 2016 wstąpił do Prawa i Sprawiedliwości[16].

28 września 2016 odwołany ze stanowisk rządowych[17], a także tego samego dnia powołany ponownie na urzędy wicepremiera i ministra rozwoju i finansów[18] (w resorcie finansów w miejsce Pawła Szałamachy). 30 września tego samego roku stanął na czele Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów. W marcu 2017 na zaproszenie ministra finansów Niemiec uczestniczył w spotkaniu ministrów finansów państw G20 w Baden-Baden, będąc pierwszym przedstawicielem Polski na tym szczycie i jednym z kilku przedstawicieli państw nienależących do grupy[19][20].

Prezes Rady Ministrów

Mateusz Morawiecki wygłasza exposé w Sejmie RP, 12 grudnia 2017
 Osobne artykuły: Rząd Mateusza Morawieckiego, Kalendarium rządu Mateusza Morawieckiego i Wizyty zagraniczne premiera Mateusza Morawieckiego.

7 grudnia 2017 komitet polityczny PiS rekomendował jego kandydaturę na stanowisko prezesa Rady Ministrów w związku z deklaracją rezygnacji ze strony premier Beaty Szydło[21], którą złożyła następnego dnia. Również 8 grudnia Mateusz Morawiecki został przez prezydenta RP Andrzeja Dudę desygnowany[22], a w dniu 11 grudnia powołany na to stanowisko[23]. Jednocześnie został też ponownie powołany na urząd ministra rozwoju i finansów[24].

12 grudnia 2017 Sejm udzielił jego rządowi wotum zaufania; za zagłosowało 243 posłów, przeciw oddano 192 głosy[25]. 9 stycznia 2018 Mateusz Morawiecki został odwołany z funkcji ministra rozwoju i finansów[26]. Tego samego dnia, w związku ze zdymisjonowaniem Anny Streżyńskiej i niepowołaniem jej następcy, przejął obowiązki ministra cyfryzacji.

Odznaczenia i wyróżnienia

Ordery i odznaczenia

Nagrody i wyróżnienia

Życie prywatne

Od pierwszej połowy lat 90. żonaty z Iwoną, ojciec czworga dzieci: dwóch synów i dwóch córek[3][33][34].

Przypisy

  1. ↑ Jerzy Kwieciński został ministrem inwestycji i rozwoju.
  2. ↑ a b c Mateusz Morawiecki. Encyklopedia Solidarności. [dostęp 2017-12-08].
  3. ↑ a b Malwina Gadawa: Jak Mati został premierem. Mama Morawieckiego mówi nam o synu. gazetawroclawska.pl, 8 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-08].
  4. ↑ a b c d e Maria Wanke-Jakubowska: Mateusz Morawiecki: „Ku chwale Ojczyzny!”. wszystkoconajwazniejsze.pl, 24 listopada 2015. [dostęp 2017-01-26].
  5. ↑ Edyta Brzozowska: „W domu nigdy o tym nie opowiadał. Nie chciał martwić matki”. Dzieciństwo premiera wspomina jego mama. onet.pl, 21 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-21].
  6. ↑ Absolwenci, Nauczyciele i Olimpijczycy. IX Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego we Wrocławiu 1954–2004. Wrocław: 2004, s. 182.
  7. ↑ a b c d Mateusz Morawiecki – Wicepremier, Minister Rozwoju i Finansów. mr.gov.pl, 19 października 2016. [dostęp 2017-01-26].
  8. ↑ Jakub Kowalski: Do Rzeczy: Ku chwale ojczyzny. wp.pl, 22 stycznia 2016. [dostęp 2017-01-26].
  9. ↑ Opis bibliograficzny: Prawo europejskie. bs.sejm.gov.pl. [dostęp 2017-01-26].
  10. ↑ Mateusz Morawiecki – Prezes Zarządu. bzwbk.pl. [dostęp 2017-12-08].
  11. ↑ Dziesięć lat województwa dolnośląskiego. karkonosze.ws, 2 grudnia 2008. [dostęp 2015-11-06].
  12. ↑ Bielecki pokieruje Radą Gospodarczą premiera. parkiet.com, 9 marca 2010. [dostęp 2015-11-06].
  13. ↑ Maciej Rudke: Mateusz Morawiecki zrezygnował z funkcji prezesa BZ WBK. rp.pl, 9 listopada 2015. [dostęp 2016-04-14].
  14. ↑ Arkadiusz Braumberger: Morawiecki wciąż ma akcje BZ WBK. bankier.pl, 23 stycznia 2017. [dostęp 2017-02-16].
  15. ↑ Prezydent powołał rząd. prezydent.pl, 16 listopada 2015. [dostęp 2015-11-16].
  16. ↑ Morawiecki wstąpił do PiS. tvn24.pl, 16 marca 2016. [dostęp 2016-03-16].
  17. ↑ Postanowienie nr 1131.16.2016 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 września 2016 r. o zmianie w składzie Rady Ministrów (M.P. z 2016 r. poz. 941).
  18. ↑ Postanowienie nr 1131.17.2016 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 września 2016 r. o zmianie w składzie Rady Ministrów (M.P. z 2016 r. poz. 942).
  19. ↑ Rzeczy, które musisz wiedzieć o szczycie G20. tvn24bis.pl, 17 marca 2017. [dostęp 2017-03-31].
  20. ↑ Grzegorz Siemionczyk: Morawiecki wśród ministrów finansów G20. rp.pl, 16 marca 2017. [dostęp 2017-03-31].
  21. ↑ Szydło złożyła rezygnację. Morawiecki kandydatem na premiera. tvn24.pl, 7 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-07].
  22. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 grudnia 2017 r. nr 1131.17.2017 o desygnowaniu Prezesa Rady Ministrów (M.P. z 2017 r. poz. 1144).
  23. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 grudnia 2017 r. nr 1131.18.2017 o powołaniu Prezesa Rady Ministrów (M.P. z 2017 r. poz. 1150).
  24. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 grudnia 2017 r. nr 1131.19.2017 o powołaniu Ministra Rozwoju i Finansów (M.P. z 2017 r. poz. 1151).
  25. ↑ Rząd Mateusza Morawieckiego z wotum zaufania. onet.pl, 12 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-12].
  26. ↑ Prezydent powołał nowych ministrów. prezydent.pl, 9 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-09].
  27. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 października 2013 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2014 r. poz. 463).
  28. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 czerwca 2015 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2015 r. poz. 853).
  29. ↑ ArtMecenat. miastogwiazd.pl, 30 września 2015. [dostęp 2017-06-16].
  30. ↑ Poznaliśmy laureatów Gali Pereł Polskiej Gospodarki. polishmarket.com.pl, 7 listopada 2015. [dostęp 2015-12-09].
  31. ↑ Wicepremier Morawiecki z nagrodą Człowiek Roku 2016 „Gazety Polskiej”. „Odczytuję tę nagrodę jako honor”. niezalezna.pl, 30 stycznia 2017. [dostęp 2017-01-30].
  32. ↑ Premier Mateusz Morawiecki podczas obchodów Grudnia'70: musimy wyjaśnić wszystkie sprawy z przeszłości. premier.gov.pl, 17 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-17].
  33. ↑ Jacek Harłukowicz: Mateusz Morawiecki – od rewolucjonisty do milionera i wicepremiera. wyborcza.pl, 12 listopada 2015. [dostęp 2016-01-05].
  34. ↑ Jarosław Karpiński: Mateusz Morawiecki ukrywał dotąd swoją rodzinę. Czy matka czwórki dzieci i przyszła premierowa wyjdzie z cienia?. natemat.pl, 8 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-08].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Premierzy Polski
  • od listopada 1918 (po odzyskaniu niepodległości jako republika)
II Rzeczpospolita
(1918–1939)
Prezydent Ministrów
Rząd RP na uchodźstwie
(1939–1990)
RP/Polska Rzeczpospolita Ludowa
(1944–1989)
III Rzeczpospolita
(od 1989)

Szablon:Rząd Mateusza Morawieckiego

Wicepremierzy Polski
II Rzeczpospolita
Wiceprezydenci Ministrów
Rząd RP na uchodźstwie (1939–1990)
RP/Polska Rzeczpospolita Ludowa
(1944–1989)
III Rzeczpospolita
(od 1989)
Rząd Beaty Szydło (2015–2017)
W dniu zaprzysiężenia

  • kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Ministrowie finansów III Rzeczypospolitej

Logo Ministerstwa Finansów

[1]Minister Rozwoju i Finansów

Przywódcy państw i premierzy rządów państw Europy
Przywódcy państw
Przywódcy państw
nieuznawanych
Premierzy rządów
Premierzy rządów
państw nieuznawanych

Mapa Europy (polityczna)

  1. ↑ a b Prezydent pełni równocześnie funkcję szefa rządu.
  2. ↑ Republika Kosowa jest uznawana przez 97 ze 193 państw członkowskich ONZ, 22 z 27 państw członkowskich UE oraz 26 z 30 państw członkowskich NATO (stan na 4 września 2020).
  3. ↑ Kolegialny organ pełniący funkcję głowy państwa i szefa rządu.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mateusz_Morawiecki&oldid=52008647”