Maurice Callot (1921)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maurice Callot
Klasa

okręt podwodny

Historia
Stocznia

Forges et Chantiers de la Gironde, Bordeaux

Położenie stępki

maj 1917

Wodowanie

26 marca 1921

 Marine nationale
Wejście do służby

1922

Wycofanie ze służby

1936

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


931 ton
1298 t

Długość

75,5 m

Szerokość

6,7 m

Zanurzenie

3,57 m

Rodzaj kadłuba

dwukadłubowy

Napęd
2 silniki Diesla o łącznej mocy 2900 KM
2 silniki elektryczne o łącznej mocy 1640 KM
2 śruby
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


16,5 węzła
10,5 w.

Zasięg

powierzchnia: 2800 Mm przy 11 w.
zanurzenie: 118 Mm przy 5 w.

Uzbrojenie
1 działo kal. 75 mm, 8 torped, 27 min
Wyrzutnie torpedowe

6 x 450 mm (4 na dziobie, 2 na rufie)

Załoga

48

Maurice Callotfrancuski oceaniczny podwodny stawiacz min z okresu okresu międzywojennego. Został zwodowany 26 marca 1921 roku w stoczni Forges et Chantiers de la Gironde w Bordeaux, a ukończono go w 1922 roku. Okręt służył w Marine nationale do 1936 roku.

Projekt i dane taktyczno–techniczne[edytuj | edytuj kod]

„Maurice Callot” zamówiony został na podstawie programu rozbudowy floty francuskiej z 1917 roku[1]. Był pierwszym zaprojektowanym i zbudowanym we Francji podwodnym stawiaczem min.

„Maurice Callot” był oceanicznym okrętem podwodnym o konstrukcji dwukadłubowej. Długość całkowita wynosiła 75,5 metra, szerokość 6,7 metra i zanurzenie 3,57 metra[1][2]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 931 ton, a w zanurzeniu 1298 ton[1][2][3]. Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa dwusuwowe silniki diesla Schneider o łącznej mocy 2900 koni mechanicznych (KM)[1][2]. Napęd podwodny zapewniały dwa silniki elektryczne o łącznej mocy 1640 KM[1]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 16,5 węzła na powierzchni i 10,5 węzła w zanurzeniu[1][2][3]. Zasięg wynosił 2800 Mm przy prędkości 11 węzłów w położeniu nawodnym oraz 118 Mm przy prędkości 5 węzłów pod wodą[1][4].

Głównym uzbrojeniem okrętu było 27 min, które umieszczone były początkowo wewnątrz kadłuba sztywnego (systemu Lebeufa)[1][4]. Uzbrojenie uzupełniało sześć wyrzutni torped kalibru 450 mm (cztery wewnętrzne na dziobie i dwie na rufie), z łącznym zapasem 8 torped oraz pokładowe działo kal. 75 mm[1][3]. Załoga okrętu składała się z 3 oficerów oraz 45 podoficerów i marynarzy[1][4].

Budowa i przebieg służby[edytuj | edytuj kod]

„Maurice Callot” zbudowany został w stoczni Forges et Chantiers de la Gironde w Bordeaux[1][4]. Stępkę okrętu położono w maju 1917 roku[4], został zwodowany 26 marca 1921 roku[1][4], a ukończono go w 1922 roku[4]. Okręt otrzymał nazwę na cześć francuskiego dowódcy okrętu podwodnego „Pluviôse” Maurice’a Callota, w katastrofie którego zginął w 1910 roku[5][a].

W trakcie służby zmodyfikowano układ minowy okrętu: zmieniono system stawiania min Lebeufa na system Fenaux, w którym miny były przechowywane w szybach umieszczonych w zewnętrznych zbiornikach balastowych, z bezpośrednim mechanizmem zwalniającym[1][4]. Okręt zakończył służbę w 1936 roku i został skreślony z listy floty[1][4].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Okręt nie otrzymał numeru burtowego[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n o Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 213.
  2. a b c d Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: 1974, s. 159.
  3. a b c J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 536.
  4. a b c d e f g h i Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: 1974, s. 160.
  5. Pierre Félix Maurice CALLOT. Ecole Navale. [dostęp 2016-11-18]. (fr.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
  • Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
  • Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1974. ISBN 0-7110-0445-5. (ang.).
  • Pierre Félix Maurice CALLOT. Ecole Navale. [dostęp 2016-11-18]. (fr.).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]