Maurice Berkeley

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maurice Berkeley
Ilustracja
Data urodzenia

3 stycznia 1788

Data i miejsce śmierci

17 października 1867
Berkeley Castle

Pierwszy Lord Admiralicji
Okres

od 1852
do 1852

Poprzednik

James Dundas

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Łaźni (Wielka Brytania)

Maurice Frederick FitzHardinge Berkeley (ur. 3 stycznia 1788, zm. 17 października 1867 w Berkeley Castle) – brytyjski arystokrata, wojskowy i polityk, syn Fredericka Berkeleya, 5. hrabiego Berkeley i Mary Cole, córki Williama Cole'a. Miał status nieślubnego dziecka, gdyż urodził się przed oficjalnym ślubem rodziców, który miał miejsce w 1796 r.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po odbyciu nauki w czerwcu 1802 r. wstąpił do Royal Navy. Przez następne 6 lat służył głównie w Indiach Zachodnich i Nowej Fundlandii, gdzie naczelnym dowódcą floty był jego wuj, wiceadmirał George Berkeley. 9 lipca 1808 r. młody Berkeley został awansowany do stopnia porucznika. Został przydzielony na fregatę HMS Hydra, którą dowodził kapitan George Mundy. Przez następne półtora roku pływał głównie w okolicach wschodniego wybrzeża Hiszpanii. W 1810 r. został adiutantem swego wuja w Lizbonie. Następnie objął dowództwo flotylli okrętów na rzece Tag. Funkcję tę pełnił do 1814 r.

4 grudnia 1823 r. poślubił lady Charlotte Lennox (ok. 180420 sierpnia 1833), córkę Charlesa Lennoxa, 4. księcia Richmond i lady Charlotte Gordon, córki 4. księcia Gordon. Maurice i Charlotte mieli razem dwóch synów i dwie córki:

Po raz drugi ożenił się 30 września 1834 r. z lady Charlotte Reynolds-Moreton (listopad 18062 lipca 1881), córką Thomasa Reynolds-Moretona, 1. hrabiego Duncie. Małżeństwo to nie doczekało się potomstwa.

W latach 1828-1831 dowodził fregatą HMS Semiramide. W latach 1840-1841 dowodził okrętem HMS Thunderer i brał udział w operacjach we wschodniej części Morza Śródziemnego, m.in. w ostrzale Akki, za co został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Łaźni. 30 października 1849 r. uzyskał awans na kontradmirała, 21 października 1856 r. został wiceadmirałem, zaś 15 stycznia 1862 r. admirałem.

W życiu politycznym związany był z wigami i liberałami. Z ich ramienia zasiadał w Izbie Gmin w latach 1831-1833, 1835-1837 i 1841-1857, za każdym razem reprezentując okręg Gloucester. W latach 1833-1857 był kilkakrotnie Lordem Admiralicji. W 1852 r. i w latach 1854-1857 był Pierwszym Lordem Morskim. W latach 1846-1849 był adiutantem morskim królowej Wiktorii. W 1855 r. wszedł w skład Tajnej Rady. Został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Łaźni (5 lipca 1855 r.) i Krzyżem Wielkim tegoż orderu (28 czerwca 1861 r.). 5 sierpnia 1861 r. otrzymał parowski tytuł barona FitzHardinge (of Bristol) i zasiadł w Izbie Lordów.