Mauricio Macri

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Mauricio Macri
Ilustracja
Mauricio Macri (2016)
Data i miejsce urodzenia 8 lutego 1959
Tandil
Argentyna Prezydent Republiki Argentyńskiej
Okres od 10 grudnia 2015
Przynależność polityczna Propozycja Republikańska
Wiceprezydent Gabriela Michetti
Poprzednik Cristina Fernández de Kirchner
Następca Alberto Fernandez (elekt)
Argentyna Burmistrz Buenos Aires
Okres od 10 grudnia 2007
do 10 grudnia 2015
Przynależność polityczna Propozycja Republikańska
Poprzednik Jorge Telerman
Następca Horacio Rodríguez Larreta
podpis
Odznaczenia
Wielki Mistrz Orderu Wyzwoliciela San Martina Wielki Łańcuch Orderu Krzyża Południa (Brazylia) Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Łańcuch Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Lwa Niderlandzkiego (Holandia) Łańcuch Orderu Orła Azteckiego (Meksyk) Krzyż Wielki Królewskiego Norweskiego Orderu Świętego Olafa Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy z Wielkim Łańcuchem Wielki Oficer Orderu Gwiazdy Solidarności Włoskiej (2001–2011)
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Mauricio Macri i Michel Temer podczas wizyty prezydenta Argentyny w Brazylii, 7 lutego 2017

Mauricio Macri (ur. 8 lutego 1959 w Tandil) − argentyński polityk, przedsiębiorca i działacz sportowy, prezes Club Atlético Boca Juniors w latach 1995−2007, burmistrz Buenos Aires od 10 grudnia 2007 do 10 grudnia 2015, prezydent Argentyny od 10 grudnia 2015.

Edukacja i kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Mauricio Macri urodził się w 1959 w Tandil w prowincji Buenos Aires w jednej z najbogatszych rodzin w kraju. Ukończył inżynierię lądową na Pontificia Universidad Católica Argentina w Buenos Aires. Następnie studiował na Columbia Business School w Nowym Jorku oraz na Wharton Business School[1].

Pracę zawodową rozpoczął jako analityk w firmie budowlanej Siceco Americana S.A.. W 1984 pracował w Departamencie Kredytowym Citibanku w Buenos Aires. W tym samym roku zaczął pracę w firmie budowlanej SOCMA należącej do jego rodzinnej spółki Grupo Macri. W 1985 został je sekretarzem generalnym. W latach 1986-1992 pełnił funkcję wiceprezesa, a następnie prezesa firmy Sideco. W 1992 został wicedyrektorem firmy Sevel, zajmującej się produkcją samochodów, a dwa lata później stanął na jej czele[2].

W 1995 został prezesem klubu piłkarskiego Club Atlético Boca Juniors. W 1999 oraz w 2003 był powtórnie wybierany na to stanowisko[2], które zajmował do 2007[3].

Kariera polityczna[edytuj | edytuj kod]

Na scenie politycznej zaistniał w 2003, kiedy utworzył centroprawicową partię Compromiso para el Cambio. Pod jej szyldem w tym samym roku wziął udział w wyborach na burmistrza Buenos Aires. Uzyskał zwycięstwo w pierwszej turze głosowania, jednak w drugiej zdobył 47% głosów i przegrał z kandydatem lewicy Aníbalem Ibarrą[1][2].

W 2005 jego partia weszła w skład koalicji Propuesta Republicana (Propozycja Republikańska). Z jej ramienia uzyskał mandat w Izbie Deputowanych w wyborach parlamentarnych w październiku 2005[1].

W lutym 2007 ogłosił zamiar startu w kolejnych wyborach lokalnych na urząd burmistrza stolicy. W pierwszej turze głosowania z 2 czerwca 2007, zwyciężył z wynikiem 45,6% głosów[4]. W drugiej turze z 24 czerwca 2007, pokonał swojego rywala Daniela Filmusa, zdobywając 60,96% głosów[1][5]. Urząd burmistrza miasta (Jefe de Gobierno de la Ciudad de Buenos Aires) objął 10 grudnia 2007 na okres 4-letniej kadencji.

Wybory prezydenckie[edytuj | edytuj kod]

W 2015 zdecydował się startować w wyborach prezydenckich w Argentynie. W I turze, która odbyła się 25 października 2015, zdobył 34.15% przechodząc do II tury razem z Danielem Scioli byłym wiceprezydentem Argentyny, który zdobył 37.08%, popieranym przez odchodzącą prezydent Cristiną Fernández de Kirchner[6]. W wyniku pierwszej w historii drugiej tury wyborów z 22 listopada 2015 został wybrany na urząd prezydenta Argentyny uzyskując 51,44% głosów ważnych (12 903 301 głosów), pokonując w głosowaniu Daniela Scioli, kandydata popieranego przez ustępującą prezydent Argentyny[7].

Prezydentura (2015-2019)[edytuj | edytuj kod]

Urząd prezydenta objął oficjalnie 10 grudnia 2015[8][9]. Na jego inauguracji nie uczestniczyła ustępująca prezydent, gdyż jego zwycięstwo określiła jako „zamach stanu”[10][11]. Po uroczystym zaprzysiężeniu, spotkał się z prezydentami państw Ameryki Południowej:  Dilmą Rousseff z Brazylii,  Michelle Bachelet z Chile,  Evo Moralesem Ayma z Boliwii,  Horacio Cartesem z Paragwaju,  Juanem Manuelem Santosem z Kolumbii,  Rafaelem Correą z Ekwadoru oraz z byłym królem Hiszpanii Janem Karolem[12].

W wyborach prezydenckich w których ubiegał się o reelekcję poniósł porażkę już w pierwszej turze ze swoim rywalem Alberto Fernandezem[13].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Mauricio Macri, Mayor of Buenos Aires: Local politician with national ambitions (ang.). City Mayors, 3 listopada 2008. [dostęp 2009-10-20].
  2. ↑ a b c Curriculum Vitae (hiszp.). [dostęp 2009-10-20].
  3. ↑ Presidentes de la Institución (hiszp.). Agrupacion Neuvo Boca. [dostęp 2009-10-20].
  4. ↑ Macri Expects Run-Off Election Win After First Round Victory (ang.). Bloomberg.com, 4 czerwca 2007. [dostęp 2009-10-20].
  5. ↑ Doble caída de Kirchner: en la Capital ganó Macri y en Tierra del Fuego, AR (hiszp.). La Nacion, 25 czerwca 2007. [dostęp 2009-10-20].
  6. ↑ El escrutinio definitivo confirmó el ballotage y estiró la diferencia entre Daniel Scioli y Mauricio Macri. infobae.com.
  7. ↑ Macri wins historic presidential runoff (ang.). buenosairesherald.com. [dostęp 2015-11-22].
  8. ↑ Mauricio Macri nowym prezydentem Argentyny. Pozbawił władzy rodzinę Kirchnerów.. wyborcza.pl. [dostęp 2015-11-23].
  9. ↑ Mauricio Macri ya es el presidente de la Nación y se dirige a la Casa Rosada (hiszp.). lanacion.com.ar. [dostęp 2015-12-10].
  10. ↑ Argentina Presidential Feud Turns Handover Ceremony Into a Farce (ang.). bloomberg.com. [dostęp 2015-12-10].
  11. ↑ Skandal w czasie zaprzysiężenia prezydenta. Jego poprzedniczka odmówiła udziału (pol.). tvn24.pl. [dostęp 2015-12-10].
  12. ↑ Tras asumir la presidencia, Macri se reúne con las delegaciones extranjeras en el Palacio San Martín (hiszp.). lanacion.com.ar. [dostęp 2015-12-10].
  13. ↑ Radość i śpiewy na ulicach. Argentyna wybrała nowego prezydenta. tvn24.pl. [dostęp 2019-10-28].
p • d • e
Prezydenci Argentyny
Coat of arms of Argentina.svg
  • kursywa – pełniący obowiązki
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mauricio_Macri&oldid=57824501”