Maurizio Merli

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maurizio Merli
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 lutego 1940
Rzym

Data i miejsce śmierci

10 marca 1989
Rzym

Zawód

aktor, producent filmowy

Lata aktywności

1963-1987

Maurizio Merli (ur. 8 lutego 1940[1] w Rzymie[2], zm. 10 marca 1989[3] roku w Rzymie[4]) – włoski aktor filmowy, szczególnie znany ze swoich ról twardych detektywów w kilkunastu modnych w latach 70. filmach policyjnych[5].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Debiutował na kinowym ekranie niewielką rolą w dramacie historycznym Luchino Viscontiego Lampart (Il Gattopardo, 1963)[6] u boku Burta Lancastera, Alaina Delona i Claudii Cardinale. Rok później wystąpił na scenie w sztuce Triumf (I trionfi, 1964) oraz pojawił się na małym ekranie w telefilmie Wielkie kameleony (I grandi camaleonti, 1964). Następnie powrócił do teatru w przedstawieniu Ludovico Ariosto Orland szalony (Orlando furioso, 1968). Swój sceniczny potencjał objawił w pełni w miniserialu Młody Garibaldi (Il giovane Garibaldi, 1974) jako Giuseppe Garibaldi[7].

Jego pierwszą główną rolą była postać Burta Halloway, przyjaciela zamordowanego w śniegu przez dwóch przestępców, który troszczy się o swego syna i jego psa owczarka alzackiego w dreszczowcu kryminalnym Biały Kieł na ratunek (Zanna bianca alla riscossa, 1974). Merli został wybrany do tej roli ze względu na swoje podobieństwo do bardzo popularnego kultowego aktora Franco Nero[8], który zagrał główną rolę w dwóch pierwszych częściach filmu (Biały Kieł (Zanna Bianca, 1973) i Powrót Białego Kła (Il Ritorno di Zanna Bianca, 1974). Przełomem w jego karierze była kreacja komisarza Betti'ego w filmie sensacyjnym Brutalny Rzym (Roma violenta, 1975)[9], który stał się ogromnym hitem i utorowała drogę do ról twardych detektywów w produkcjach takich jak Strach na ulicach (Paura in città, 1976), Rzym zbrojny po zęby (Roma a mano armata, 1976), Brutalny Neapol (Napoli violenta, 1976) czy Jak specjalny glina w akcji (Italia a mano armata, 1976). Jednak filmy te przyciągnęły szorstkie słowa krytyków[5].

Karierę kontynuował w filmie kryminalnym Zawodnik autostrady (Poliziotto sprint, 1977), melancholijnym dreszczowcu Rebeliant (Poliziotto, solitudine e rabbia, 1980) oraz dramacie biograficznym Kapłan miłości (Priest of Love, 1981) u boku Iana McKellena, Avy Gardner i Johna Gielguda.

Zmarł w 1989 po tenisowym meczu, w wieku 49. lat, na zawał mięśnia sercowego[10].

Wybrana filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy kinowe/wideo[edytuj | edytuj kod]

  • 1983: Notturno jako Wayne
  • 1981: Kapłan miłości (Priest of Love) jako Angelo Ravagli
  • 1980: Poliziotto solitudine e rabbia jako Nick Rossi
  • 1979: Sbirro, la tua legge è lenta... la mia... no! jako Komisarz Paolo Ferro
  • 1979: Sycylijski boss (Da Corleone a Brooklyn) jako Porucznik Berni
  • 1978: Byłem agentem C.I.A. (Sono stato un agente C.I.A.') jako John Florio
  • 1978: I Gabbiani volano basso jako Albert Morgan
  • 1978: Il Commissario di ferro jako Mariani
  • 1978: Un Poliziotto scomodo jako Komisarz Olmi
  • 1977: Policja się boi (Poliziotto senza paura) jako Wally
  • 1977: Il Cinico, l'infame, il violento jako Leonardo Tanzi
  • 1977: Mannaja jako Mannaja
  • 1977: Poliziotto sprint jako Marco Palma
  • 1976: Brutalny Neapol (Napoli violenta) jako Komisarz Betti
  • 1976: Strach na ulicach (Paura in città) jako Murri
  • 1976: Rzym zbrojny po zęby (Roma a mano armata) jako Komisarz Leonardo Tanzi
  • 1976: Italia a mano armata jako Komisarz Betti
  • 1975: Brutalny Rzym (Roma violenta) jako Komisarz Betti
  • 1974: Biały Kieł na ratunek (Zanna bianca alla riscossa) jako Burt Halloway
  • 1974: Catene
  • 1974: Il Giovane Garibaldi jako Garibaldi
  • 1972: Le Mille e una notte all'italiana
  • 1972: Decameron proibitissimo – Boccaccio mio statte zitto...
  • 1969: Raptus (Eros e Thanatos)
  • 1963: Lampart (Il Gattopardo)

Seriale TV[edytuj | edytuj kod]

  • 1974: Canossa
  • 1974: Il Consigliere imperiale jako Paride Zaiotti
  • 1974: Il Giovane Garibaldi jako Garibaldi
  • 1972: All'ultimo minuto

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Maurizio Merli. Movieplayer.it. [dostęp 2014-12-28]. (wł.).
  2. ↑ Maurizio Merli. MYmovies. [dostęp 2014-12-28]. (wł.).
  3. ↑ Maurizio Merli. testi-italiani.it. [dostęp 2014-12-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-28)]. (wł.).
  4. ↑ Maurizio Merli. Rotten Tomatoes. [dostęp 2014-12-28]. (wł.).
  5. ↑ a b Maurizio Merli: Biografia. OoCities. [dostęp 2014-12-28]. (wł.).
  6. ↑ Maurizio Merli. AlloCiné. [dostęp 2014-12-28]. (fr.).
  7. ↑ Maurizio Merli. Archivio Flavio Beninati. [dostęp 2014-12-28]. (wł.).
  8. ↑ Maurizio Merli - Attori, attrici, registi, società, foto, notizie. Voto 10. [dostęp 2014-12-28]. (wł.).
  9. ↑ Maurizio Merli. Pollanet Squad.it. [dostęp 2014-12-28]. (wł.).
  10. ↑ Who is Maurizio Merli (film actor)?. Omnilexica. [dostęp 2014-12-28]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maurizio_Merli&oldid=71560596”