Maurycy Sabaudzki
| |
| Data i miejsce urodzenia |
10 stycznia 1593 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 października 1657 |
| Miejsce pochówku | |
| Protodiakon | |
| Okres sprawowania |
1626–1642 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Kreacja kardynalska |
10 grudnia 1607 |
| Kościół tytularny |
Santa Maria Nuova |
| Utrata godności kardynalskiej |
13 kwietnia 1643 |
Maurycy Sabaudzki właśc. Maurizio di Savoia (ur. 10 stycznia 1593 w Turynie, zm. 4 października 1657 tamże) – sabaudzki kardynał, książę krwi Sabaudii, książę Oneglii.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 10 stycznia 1593 roku w Turynie, jako syn Karola Emanuela I i Katarzyny Michaliny Habsburg (jego rodzeństwem byli: Wiktor Amadeusz I, Małgorzata, Izabela i Tomasz Franciszek)[1]. Nauki pobierał w Hiszpanii i w młodości wstąpił do stanu duchownego[1]. 10 grudnia 1607 roku został kreowany kardynałem diakonem i otrzymał diakonię Santa Maria Nuova[2]. W 1618 roku udał się do Francji, by sfinalizować małżeństwo swojego brata z Krystyną Marią Burbon[1]. Od 1626 roku pełnił funkcję protodiakona[1]. Wspierany przez Hiszpanię, zabiegał o kuratelę dla swojego bratanka Karola Emanuela, co spowodowało wybuch wojny domowej w Piemoncie, która trwała do 1642 roku[1]. W tym samym roku zrezygnował z kapelusza kardynalskiego[2]. 18 sierpnia tego roku poślubił swoją bratanicę Ludwikę Krystynę Sabaudzką, a rok później Urban VIII zatwierdził jego rezygnację[1]. Maurycy Sabaudzki został księciem Oneglii i pełnił tę funkcję do śmierci, która nastąpiła 4 października 1657 roku w Turynie, z powodu apopleksji[1].