Max Isserlin

Max Isserlin

Max Isserlin (ur. 1 marca 1879 w Królewcu, zm. 4 lutego 1941 w Sheffield) – niemiecki lekarz psychiatra.

Życiorys

Urodził się 1 marca 1879 roku w Królewcu, jako syn sprzedawcy Jonasa Isserlina (zm. 1904) i Celine (Mirjam) Halberstadt (zm. 1908). Od 1888 do 1897 uczęszczał do Königliche Gymnasium w Lyck (dziś Ełk). Następnie studiował medycynę na Uniwersytecie Albertyna w Królewcu. Jeszcze jako student pracował w laboratorium fizjologicznym Ludimara Hermanna; po zdaniu egzaminów w 1903 roku specjalizował się w psychiatrii, w klinice Ludwiga Lichtheima, uczęszczał też na wykłady Eugena Hallervordena. W 1907 roku przeniósł się do Bawarii. Pracował w klinikach uniwersyteckich w Gießen i Heidelbergu; po krótkiej przerwie spowodowanej gruźlicą szczytu płuca od 1906 roku pracował w Monachium u Kraepelina, którego był jednym z najważniejszych współpracowników. Zajmował się m.in. psychologią doświadczalną i prostymi odruchami warunkowymi. Pod wpływem prac Junga zainteresował się psychoanalizą. Z czasem stał się krytyczny wobec psychoanalitycznej „sztuki interpretacji” i innych spekulatywnych założeń teorii. Jung i Freud skonfliktowali się z Isserlinem, ostatecznie, Jung oficjalnie wykluczył Isserlina z udziału w Kongresie Towarzystwa Psychoanalitycznego w Norymberdze w 1910 roku. W latach 20. staraniem Isserlina utworzono w Monachium klinikę urazów mózgu i klinikę psychiatrii dziecięcej. Po dojściu narodowych socjalistów do władzy, latem 1933 roku Isserlin utracił stanowisko dyrektora kliniki urazów mózgu. W 1939 roku razem z rodziną emigrował do Wielkiej Brytanii, zamieszkał w Sheffield z córką Friedą Beate, absolwentką studiów medycznych. Frieda Beate Isserlin została asystentką w szpitalu w Sheffield, natomiast Max Isserlin nie mógł podjąć tam pracy i był na utrzymaniu córki. Zmarł w lutym 1941 roku po operacji przerostu prostaty, której poddał się w szpitalu w Sheffield; pochowany jest na tamtejszym żydowskim cmentarzu. Żona Ernestine z domu Sussmann przeżyła męża osiem lat. Brat Maxa Aron Isserlin, lekarz w klinice w Heidelbergu i Saarbrücken, emigrował do Palestyny. Syn Benedikt Sigmund studiował w Szwajcarii i Edynburgu historię, archeologię i orientalistykę.

Wybrane prace

• Assoziationsversuche bei einem forensisch begutachteten Falle von epileptischer Geistesstörung. 1906
• Psychologische Untersuchungen an Manisch-Depressiven. 1907
• Die psychoanalytische Methode Freuds. Zeitschrift für die gesamte Neurologie und Psychiatrie 1, 1, 1910
• Über die Beurteilung von Bewegungsstörungen bei Geisteskranken, 1910
• Kraepelins Experimente mit kleinen Alkoholdosen. Zeitschrift für die gesamte Neurologie und Psychiatrie 6, 1, 1911
• Isserlin M, Gudden H. Psychiatrische Jugendfürsorge (mit besonderer Berücksichtigung der Verhältnisse in Bayern) (1912)
• Über Agrammatisms (1922)
• Psychologisch-phonetische Untersuchungen (1925)
• Psychologie und klinische Psychiatrie (1926)
• Die pathologische Physiologie der Sprache I (1929)
• Die pathologische Physiologie der Sprache II (1929)
• Anmerkungen zu der Entgegnung von Gräfin v. Kuenburg (1933)
• Die pathologische Physiologie der Sprache. Monatsschrift Kinderheilkunde 38, 1, 1936

Bibliografia

• Peters UH. Max Isserlin – Kantianer in Königsberg, Psychotherapeut bei Kraepelin, Begründer der Münchner Kinderpsychiatrie, Emigrant in England. „Fortschritte der Neurologie-Psychiatrie”. 70 (1), s. 18–26, 2002. DOI: 10.1055/s-2002-19555. PMID: 11791190. 
• Hippius H, Müller N. The work of Emil Kraepelin and his research group in München. „Eur Arch Psychiatry Clin Neurosci”. 258 Suppl 2, s. 3–11, 2008. DOI: 10.1007/s00406-008-2001-6. PMID: 18516510. 
• Fischer I: Biographisches Lexikon der hervorragenden Ärzte der letzten fünfzig Jahre. Band 1. München-Berlin: Urban & Schwarzenberg, 1962, s. 688.