Max Schönfeldt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Max (Moses) Schönfeldt (ros. Макс Львович Шенфельд, ur. 8 listopada 1861 w Mitawie, zm. 22 czerwca 1912 w Rydze) – łotewski lekarz psychiatra i neurolog, działacz syjonistyczny.

Uczył się w gimnazjum w Dorpacie i w Mitawie. Studiował w latach 1882–1897 na Uniwersytecie w Dorpacie. Od 1887 do 1893 był lekarzem asystentem w miejskim zakładzie psychiatrycznym Rothenberg koło Rygi. W 1889 otrzymał tytuł doktora medycyny. Specjalizował się w psychiatrii i neurologii w Berlinie w latach 1893/94. Od 1894 praktykował jako neurolog w Rydze. W 1897 założył prywatny zakład dla chorych nerwowo i psychicznie Atgasen koło Rygi, który prowadził razem z bratem Leopoldem (1871–1932). W 1895 ożenił się z Marie Sandler pochodzącą z Ostrowa.

Zginął 22 czerwca 1912, zastrzelony przez pacjenta. Wspomnienia o nim napisali Herman Idelson[1] i Hermann Oppenheim[2].

Prace[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Idelson. Nekrolog. St. Petersburger medicinische Wochenschrift 37, s. 261 (1912)
  2. Oppenheim H. Max Schönfeldt†. Neurologisches Zentralblatt 31 s. 1072 (1912)
  3. Max Schönfeldt, Ueber das inducirte Irresein (Folie communiqée), „Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten”, 26 (1), 1894, s. 202–266, DOI10.1007/BF02046662, ISSN 0003-9373 (niem.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]