Małopłytkowość poprzetoczeniowa
Małopłytkowość poprzetoczeniowa, plamica poprzetoczeniowa (ang. post-transfusion purpura, PTP) – skaza krwotoczna, pojawiająca się nagle, 5–15 dni po przetoczeniu krwi. Stanowi stan zagrożenia życia z powodu 10% ryzyka wystąpienia krwawień do OUN.
Epidemiologia[edytuj | edytuj kod]
Dotychczas opisano około 100 przypadków, głównie u wieloródek w średnim lub starszym wieku. Choroba występowała także u wielokrotnych biorców krwi.
Patogeneza[edytuj | edytuj kod]
Wystąpienie objawów małopłytkowości poprzetoczeniowej wiąże się głównie z występowaniem w większości przypadków przeciwciał anty-HPA-1a, powstających po przetoczeniu płytek HPA-1a dodatnich[1]. W przebiegu choroby może dojść do spadku poziomu trombocytów poniżej 5 tys./mm³, co stanowi poważne ryzyko krwawień (w tym krwawień śródczaszkowych oraz z przewodu pokarmowego, będących stanem zagrożenia życia), stanowiących przeciwwskazanie do przeprowadzania wielu zabiegów diagnostycznych i leczniczych. Nie wiadomo dokładnie, dlaczego powstają alloprzeciwciała przeciwko płytkom zarówno dawcy, jak i biorcy[2].
Leczenie[edytuj | edytuj kod]
W leczeniu stosuje się wlewy dożylne IgG[2] w dawce 1 g/kg m.c. przez 1–2 dni. Nie wskazane jest podawanie glikokortykosteroidów ze względu na ich nieskuteczność. Także przetaczanie koncentratu krwinek płytkowych jest przeciwwskazane.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gonzalez CE., Pengetze YM. Post-transfusion purpura. „Current hematology reports”. 2 (4), s. 154–159, marzec 2005. PMID: 15720966.
- ↑ a b Christopher D. Hillyer: Handbook of transfusion medicine. San Diego, CA: Academic Press, 2001, s. 32. ISBN 0-12-348775-7.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Szczeklik: Choroby wewnętrzne [Dokument elektroniczny]. Podręcznik multimedialny oparty na zasadach EBM. Kraków: Medycyna Praktyczna, 2006. ISBN 83-7430-072-8.
- Kazimierz Kuliczkowski, Maria Podolak-Dawidziak: Hematologia. Skrypt. Wrocław: Akademia Medyczna im. Piastów Śląskich, 2007. ISBN 978-83-7055-095-0.
