Meßberghof
53°32′53″N 10°00′13″E/53,548056 10,003611 nr rej. 29163[1]
| |
 Meßberghof (2018) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Meßberg 1 |
| Typ budynku |
budynek biurowy |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Kondygnacje |
10 |
| Powierzchnia użytkowa |
21,200 m² |
| Rozpoczęcie budowy |
1922 |
| Ukończenie budowy |
1924 |
| Ważniejsze przebudowy |
1991 |
Położenie na mapie Hamburga  | |
Położenie na mapie Niemiec  | |
| 53°32′53″N 10°00′13″E/53,548056 10,003611
| |
Meßberghof (do 1938 roku Ballinhaus[1]) – budynek biurowy w Kontorhausviertel w Hamburgu, w Niemczech.
W 2015 roku hamburskie Speicherstadt i Kontorhausviertel z Chilehaus zostały wpisane na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Meßberghof wyznacza południową granicę Kontorhausviertel położonej na południowym krańcu centrum Hamburga, naprzeciwko Speicherstadt[2]. Gmach stoi nad Zollkanal[3], na południowy wschód od Chilehaus[4].
Główna fasada gmachu znajduje się przy Meßberg 1, fasada południowa wychodzi na Speicherstadt, a północna na Chilehaus, który został zbudowany w tym samym czasie co Meßberghof[2]. Adresy gmachu to: Meßberg 1, Pumpen 17 i Willy-Brandt-Straße 12[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Meßberghof został zaprojektowany i wzniesiony na zlecenie konsorcjum finansowego przez niemieckich architektów – braci Hansa i Oskara Gersonów[5][2]. Zbudowany w latach 1922–1924 na działce obok Chilehaus[6], pierwotnie nosił nazwę Ballinhaus na cześć żydowskiego armatora Alberta Ballina (1857–1918)[2].
W 1938 roku gauleiter Hamburga Karl Kaufmann (1900–1969) wydał zarządzenie o przemianowaniu wszystkich ulic i budynków nazwanych imionami Żydów[2]. Wówczas zniszczono również okolicznościową tablicę umieszczoną na gmachu z okazji jego otwarcia[2]. W okresie III Rzeszy w gmachu siedzibę miała firma Tesch & Stabenow[2]. W 1997 roku umieszczono na gmachu tablicę przypominającą o nazistowskiej historii Meßberghofu[2].
W 1991 roku i w latach 1993–1995 przebudowano i odrestaurowano dach budynku[5].
W 2015 roku hamburskie Speicherstadt i Kontorhausviertel z Chilehaus zostały wpisane na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO[7].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
.Eingang_Me%C3%9Fberg_1.1.29163.ajb.jpg)
.Fassade_Willy-Brandt-Stra%C3%9Fe.Detail.4.29163.ajb.jpg)
Meßberghof składa się z dziesięciopiętrowej części środkowej oraz dwóch ośmiopiętrowych skrzydeł bocznych z cofniętymi schodkowo dwoma najwyższymi piętrami, okalających dziedziniec wewnętrzny[6]. Jest to budynek o konstrukcji żelbetowej, wzniesiony z wypalonej na czarno cegły klinkierowej[2]. Jego płaska fasada kontrastuje z położonym obok Chilehaus[3]. Z fasady wystają smukłe przypory, nadające jej gotycki charakter[8]. Skrzydła boczne nakryte są dachami płaskimi, a część główna – dachem czterospadowym[6], wykonanym z tytan-cynku[2].
Pierwotnie fasadę zdobiło osiem rzeźb wykonanych z piaskowca połabskiego przez niemieckiego rzeźbiarza Ludwiga Kunstmanna (1877–1961), które z uwagi na ich zły stan zostały usunięte w 1968 roku[2]. Nowy właściciel gmachu rozpisał konkurs na nowe rzeźby, w którym zwyciężył projekt Lothara Fischera (1933–2004)[2]. Dzieła Fischera – abstrakcyjne brązowe rzeźby „Wariacje Enigma” – zamontowano w okresie 1996/97[9].
Do wnętrza gmachu prowadzą dwa wejścia od strony ulic Meßberg i Pumpen, zdobione ekspresjonistycznymi rzeźbami Fischera[2]. W środku dominuje imponująca klatka schodowa, prowadząca na 10. piętro[10], oświetlona poprzez świetlik w dachu[2]. Na każdym piętrze znajduje się przestronny, kwadratowy hol z drzwiami prowadzącymi do poszczególnych kantorów[2]. Poręcze w klatce schodowej zdobią jaszczurki projektu Kunstmanna[9], a pomalowane na zielono ściany, drzwi i framugi wykończone są złoceniami[2]. Podłogi wyłożone są wypolerowanymi płytami piaskowca, a ściany trawertynem lub kolorowymi kafelkami[3]. W gmachu znajdował się także paternoster, który podczas renowacji w latach 90. XX w. został zastąpiony windą[2].
Powierzchnia użytkowa Meßberghofu wynosi 21 200 m²[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Hamburg, Behörde für Kultur und Medien: Denkmalliste nach § 6 Absatz 1 Hamburgisches Denkmalschutzgesetz vom 05. April 2013 (HmbGVBl S. 142). 2020-12-15, s. 3350. [dostęp 2021-01-20].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Allenstein 2010 ↓.
- ↑ a b c Short portrait Kontorhaus District. [w:] Hamburg Behörde für Kultur und Medien [on-line]. [dostęp 2021-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-20)]. (ang.).
- ↑ a b Hamburg Department for Heritage Preservation 2015 ↓, s. 82.
- ↑ a b Lange 1995 ↓, s. 30.
- ↑ a b c Hamburg Department for Heritage Preservation 2015 ↓, s. 90.
- ↑ UNESCO: Speicherstadt and Kontorhaus District with Chilehaus. [dostęp 2016-10-09]. (ang.).
- ↑ Lange 2015 ↓, s. 220.
- ↑ a b Hamburg Department for Heritage Preservation 2015 ↓, s. 93.
- ↑ Lange 2015 ↓, s. 221.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bernd Allenstein: 39. Station, Meßberg 1: BallinHaus/Meßberghof. W: Rita Bake: Verschiedene Welten: 45 historische Stationen durch das Kontorhausviertel. Hamburg: Hamburger Landeszentrale für Politische Bildung, 2010, s. 86–87. ISBN 978-3-929728-27-9. (niem.).
- Free and Hanseatic City of Hamburg. Ministry of Culture/ Department for Heritage Preservation: Speicherstadt and Kontorhaus District with Chilehaus – nomination file. [dostęp 2021-01-20]. (ang.).
- Ralf Lange: Architekturfuhrer Hamburg: Arachitercutral Guide to Hamburg. Edition Axel Menges, 1995, s. 30. ISBN 978-3-930698-58-5. [dostęp 2021-01-20]. (niem.).
- Ralf Lange. „Steigerung zum Monumentalen” – Das Kontorhausviertel mit Chilehaus, Meßberghof, Sprinkenhof und Mohlenhof. „ICOMOS – Hefte des Deutschen Nationalkomitees”. 54 (2012), s. 215–226, 2015-06-01. DOI: 10.11588/ih.2012.0.20578. (niem.).