Przejdź do zawartości

Meade Lux Lewis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Meade Lux Lewis
Ilustracja
Meade „Lux” Lewis (1943)
Imię i nazwisko

Anderson Meade Lewis

Pseudonim

„Lux”

Data i miejsce urodzenia

4 września 1905
Chicago

Data i miejsce śmierci

7 czerwca 1964
Minneapolis

Instrumenty

fortepian, czelesta, klawesyn

Gatunki

boogie-woogie

Zawód

muzyk

Zespoły
The Boogie Woogie Trio

Anderson Meade Lewis, ps. „Lux” (ur. 4 września 1905 w Chicago[a], zm. 7 czerwca 1964 w Minneapolis)[2] – afroamerykański pianista i kompozytor, mistrz stylu boogie-woogie[3]. Twórca standardu Honky Tonk Train Blues.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jego ojciec, gitarzysta, zapewnił mu lekcje gry na skrzypcach. Po jego śmierci, mając szesnaście lat, zrezygnował ze skrzypiec na rzecz fortepianu. Od dzieciństwa przyjaźnił się z Albertem Ammonsem. Ich przyjaźń trwała całe życie. Przez pewien czas chodzili do tej samej szkoły. Razem uczyli się grać na pianinie, stojącym w domu Ammonsów. Razem też ćwiczyli. Już wtedy słuchał prekursora boogie-woogie Jimmy’ego Yancey’ego, którego gra wywarła na niego duży wpływ[3].

Przydomek „Lux” nadali mu koledzy już w szkole podstawowej. Udanie bowiem naśladował niektóre postaci z komiksu Alphonse and Gaston i stąd początkowo nazywali go „księciem Luksemburga”.

Na początku lat 20. XX wieku był już muzykiem zawodowym. Grał w klubach Chicago. W 1927 nagrał dla wytwórni Paramount Records skomponowany przez siebie utwór Honky Tonk Train Blues, który z czasem przeszedł do klasyki gatunku[2]. Nie będąc jednak wirtuozem, pozostawał na drugim planie chicagowskiej sceny bluesowej i jazzowej. Przez pewien czas dorabiał nawet w myjni samochodowej. Dopiero w 1935 sytuacja uległa zmianie. Wtedy ponownie nagrał Honky Tonk Train Blues. Wydany przez Parlophone utwór, usłyszał producent muzyczny i „łowca talentów” John Hammond, i załatwił mu angaże w Nowym Jorku[2]. W 1938 zagrał na koncercie „From Spirituals to Swing”, zorganizowanym przez Hammonda w Carnegie Hall[3]. Wystąpił razem z innymi czołowymi przedstawicielami boogie-woogie: pianistami Petem Johnsonem i Albertem Ammonsem, swoim przyjacielem, oraz wokalistą Big Joe Turnera[3]. Koncert ów wywołał wielką modę na muzykę boogie-woogie. W tym okresie już regularnie pracował. Występował w duetach z Ammonsem i Johnsonem[2]. Grali również we trzech jako The Boogie-Woogie Trio, Przez pewien czas byli zatrudnieni w nowojorskim klubie nocnym Café Society. Jeździli razem również w trasy koncertowe.

By pierwszym pianistą jazzowym, który grał na czeleście (od 1936)[2]. Grał na niej jako sideman w nagraniach kilku płyt z gitarzystą Charliem Christianem, pianistą Teddym Wilsonem i klarnecistą Edmondem Hallem. W 1941 grał też na klawesynie w szeregu sesji nagraniowych[2].

Z nastaniem lat 60. skończyła się moda na boogie-woogie. Nadal występował i nagrywał w Chicago i Kalifornii, ale już w znacznie ograniczonym wymiarze. Stał się wykonawcą niemal zapomnianym[2]. W tym czasie polubił okolice Minneapolis i samo miasto, w którym mieszkał jego brat z córką. Często ich odwiedzał. Ponadto raz w roku występował w restauracji The White House w miasteczku Golden Valley na obrzeżach Minneapolis. W 1964 przyjechał na trzytygodniowy kontrakt. 7 czerwca po występie wjechał z parkingu o drugiej w nocy swoim Chryslerem. Na drodze stanowej nr 55 w jego auto uderzył z tyłu inny samochód. Jadący z prędkością ok. 130 km/h i pchający Chryslera pojazd, zatrzymał się dopiero po uderzeniu obu aut w drzewo. Lewis zginął na miejscu[3]. Pasażer z samochodu sprawcy wypadku zmarł po kilku dniach. Natomiast sam sprawca ocalał.

Pianista został pochowany w Lincoln Memorial Park w kalifornijskim Carson[4]. Miał 58 lat.

Wybrana dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
  • 1952 Meade „Lux" Lewis – Boogie Woogie Classics (Blue Note)
  • 1953 Edmond Hall–Charlie Christian–Meade Lux Lewis–Red Norvo–Teddy Wilson – Memorable Sessions in Jazz (Blue Note)
  • 1955 Boogie Woogie Piano And Drums – Meade Lux Lewis and Louis Bellson (Clef)
  • 1956 Out of the Roaring Twenties with Meade Lux Lewis (ABC–Paramount)
  • 1957 Cat House Piano – Meade Lux Lewis (Verve)
  • 1958 Barrel House Piano – Meade „Lux” Lewis (Tops Records)
  • 1961 The Blues Piano Artistry of Meade Lux Lewis (Riverside)
  • 1962 Meade Lux Lewis – Blues Boogie Woogie (Stinson Records)
  • 1976 Boogie Woogie Trio – Meade Lux Lewis–Pete Johnson–Albert Ammons (Storyville Records)
  • 1985 Chicago and All That Jazz – Eddie Condon–Jack Teagarden–Meade „Lux” Lewis–Gene Krupa–Bud Freeman–Henry „Red” Allen–Jimmy McPartland–Joe Sullivan–Johnny Guarnieri–Pee Wee Russell–Bob Haggart–Milt Hinton–Buster Bailey (Sounds Great Records)
  • 1995 The Boogie Woogie Trio Vol. 1 – Albert Ammons–Pete Johnson–Meade „Lux” Lewis (Storyville)
  • 1997 The Boogie Woogie Trio Vol. 2 – Albert Ammons–Pete Johnson–Meade „Lux” Lewis (Storyville)
  • The Boogie Woogie Trio – Broadcast Recordings From 1939 Never Issued Before On Records (Riverside)

Zestawienie wg dat wydania płyt

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

Jego osoba została wspomniana w powieściach: Ruchomy cel (1949) Rossa Macdonalda, Kocia kołyska (1963) Kurta Vonneguta i autobiografii Life (2010) Keitha Richardsa.

  1. Niektóre źródła podają, że urodził się w Louisville w stanie Kentucky w dn. – alternatywnie – 3, 4, lub 13 września[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Meade Lux Lewis. Discogs. [dostęp 2024-12-19]. (ang.).
  2. a b c d e f g Meade „Lux” Lewis. allmusic.com. [dostęp 2024-12-19]. (ang.).
  3. a b c d e Meade Lux Lewis, Pianist born. African American Registry. [dostęp 2024-12-19]. (ang.).
  4. Meade Anderson „Lux” Lewis. Find a Grave. [dostęp 2024-12-19]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]