Meck
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania

herb Meck w stylizacji Tadeusza Gajla
Meck (Mek) − polski herb szlachecki z nobilitacji.
Spis treści
Opis herbu[edytuj | edytuj kod]
Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania: Na tarczy dwudzielnej w słup, w polu prawym czerwonym pół orła srebrnego. W polu lewym błękitnym, dwie złote lilie, jedna nad drugą. Klejnot: Nad hełmem w koronie królewskiej złota lilia nad krzyżem. Labry z prawej złote, podbite srebrem, z lewej błękitne, podbite czerwienią.
Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]
Herb nadany razem z przywilejem nobilitacji 15 lutego 1567 Jakubowi Meck z Inflant, posłowi na sejm grodzieński, przez króla Zygmunta Augusta. Ród Meck miał pochodzenie duńskie[1].
Herbowni[edytuj | edytuj kod]
Jedna rodzina herbownych (herb własny):
Meck.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. Cz. 2. Warszawa: 1897, s. 204
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
- Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. Warszawa: 1897
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Herb Meck z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
A
B
C – F
G – J
K
L – M
N – P
R – Ś
T – Ż
Herby | |
---|---|
Elementy herbu | |
Oznaki godności | |
Inne | |
Działy heraldyki |