43°51′27″N 18°25′49″E/43,857500 18,430278Meczet Cesarski
|
||
 |
||
| Państwo |  Bośnia i Hercegowina |
|
| Miejscowość | Sarajewo | |
| Wyznanie | Islam | |
| Historia | ||
| Data budowy | 1457 | |
| Data zniszczenia | 1480 | |
| Data reaktywacji | 1565 | |
| Dane świątyni | ||
| Budulec | drewniany | |
| Stan obecny | murowany | |
|
Położenie na mapie Sarajewa
 Meczet Cesarski w Sarajewie
|
||
|
Położenie na mapie Bośni i Hercegowiny
Meczet Cesarski w Sarajewie
|
||
| 43°51′27″N 18°25′49″E/43,857500 18,430278 |
||
| Strona internetowa | ||
Meczet Cesarski (bośn. Careva džamija, serb. Царевa Џамија, chorw. Careva džamija, tur. Hünkâr Camii) – meczet w Sarajewie, jedna z pierwszych muzułmańskich świątyń w Bośni i Hercegowinie, pierwsza w stolicy tego kraju[1].
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwotny obiekt powstał w 1457 roku w klasycznym stylu osmańskim, z polecenia Isa-beg Isakovića w okresie, kiedy tereny obecnej Bośni i Hercegowiny znajdowały się w granicach Imperium osmańskiego. Meczet został podarowany Mehmedowi II Zdobywcy, sułtanowi z dynastii Osmanów, panującemu w latach 1444-1446 i 1451-1481, zdobywcy Konstantynopola. Wykonany został z drewna i był znacznie mniejszy od obecnego. Świątynia spłonęła w 1480 roku. Nowy meczet powstał w 1565 roku w tym samym miejscu, jako dar dla sułtana Sulejmana Wspaniałego, za którego panowania Imperium Osmańskie osiągnęło szczyt swojej potęgi[1].
W skład kompleksu świątynnego wchodziły także łaźnia (hammam), konak (dom rezydencyjny) i biblioteka, w której dziś mieści się cenny zbiór islamskich manuskryptów i dokumentów, najstarsze datowane na XII wiek. Początkowo kompleks ten był siedzibą wezyra bośniackiego. Później stał się rezydencją najwyższych rangą islamskich duchownych kraju. Konak został przebudowany w XIX wieku i służył w czasach istnienia Jugosławii jako zakwaterowanie dla głów państw i innych ważnych osobistości, przybywających do Sarajewa[2].
Boczne dobudowania powstały w 1800 roku ze względu na dużą liczbę wiernych, odwiedzających meczet. W 1848 roku zostały one połączone z głównym budynkiem świątyni. Meczet został poważnie uszkodzony podczas II wojny światowej i w trakcie wojny domowej w latach 90. Prace remontowe ciągle trwają[1].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Meczet posiada ośmiokątny minaret. Centralna kopuła meczetu ma półkolisty przekrój, typowy dla klasycznego okresu architektury osmańskiej. Uważa się, że pierwotna kopuła miała przekrój eliptyczny. Ma przestronne wnętrze i wysokiej jakości detale dekoracyjne, takie jak mihrab. W trakcie prac konserwatorskich w latach 80. i 90. XX wieku odkryto i częściowo odrestaurowano cztery warstwy fresków ściennych z XVI, XVIII i XIX wieku.
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Meczet jest dostępny dla turystów poza godzinami przeznaczonymi na modlitwę.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Historia meczetu na jego oficjalnej stronie internetowej (ang.). emperorsmosque.org. [dostęp 2014-06-24].
- ↑ Informacje o meczecie na blogu podróżniczym Franka Schindlera (niem.). schindler-bs.net. [dostęp 2014-06-24].
