Przejdź do zawartości

Meczet Księgarzy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Meczet Księgarzy
Ilustracja
Państwo

 Maroko

Miejscowość

Marrakesz

Wyznanie

islam

Rodzaj

meczet

Położenie na mapie Maroka
Mapa konturowa Maroka, w centrum znajduje się punkt z opisem „Meczet Księgarzy”
Ziemia31°37′26,06″N 7°59′38,29″W/31,623906 -7,993969

Meczet Księgarzy[1] (arab. مسجد الكتبية, Masdżid al-Kutubijja, fr. Mosquée Koutoubia) – największy meczet w marokańskim Marrakeszu. Budowę meczetu rozpoczął w 1147 roku sułtan Abd Al-Mumin, założyciel dynastii Almohadów, jednak w roku 1158 rozebrano meczet ze względu na błędne wyznaczenie kibli i tym samym położenia ściany z mihrabem. Nowy meczet został ukończony w 1199 roku, pod koniec panowania kalifa Jakuba al-Mansura (11841199). Według tradycji mieli go wznosić niewolnicy chrześcijańscy pod kierunkiem budowniczych z Andaluzji[2].

Nazwa pochodzi od arabskiego al-Kutubijjin (księgarz, bibliotekarz), odkąd sprzedawcy rękopisów zaczęli ustawiać koło niego swoje stragany. Minaret ma wysokość 69 m i długość boczną 12,8 m. Wnętrze tworzy sześć sal jedna nad drugą; dookoła nich jest poprowadzona rampa, którą muezin dochodzi na balkon. Meczet jest zbudowany w tradycyjnym arabskim stylu - minaret jest ozdobiony czterema kulami z miedzi. Według legendy, pierwotnie były tylko trzy kule, ale zrobione z czystego złota. Czwartą kulę podarowała żona kalifa al-Mansura, która jako zadośćuczynienie za złamanie postu w Ramadanie kazała przetopić swoją złotą biżuterię w czwartą kulę. Wieża służyła jako wzór dla budowniczych Giraldy w Sewilli.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Polski egzonim uchwalony na XCVII posiedzeniu KSNG.
  2. Bohdan Rudnickiki. Czerwone miasto Marakesz. „Poznaj Świat”. Rok XI (Nr 11 (132)), s. 18-22, listopad 1963. Polskie Towarzystwo Geograficzne. Państwowe Wydawnictwo Naukowe. (pol.). 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Najsłynniejsze miejsca i budowle świata. Warszawa: Hachette Livre Polska sp. z o.o., 2005, s. 264-265. ISBN 83-7184-480-8.