53°10′35″N 23°48′47″E/53,176389 23,813056Meczet w Kruszynianach
|
||
 nr rej. A-62 z 3.11.1960[1] |
||
 Meczet w Kruszynianach – od strony wejścia dla kobiet |
||
| Państwo |  Polska |
|
| Miejscowość | Kruszyniany | |
| Wyznanie | Islam | |
| Rodzaj | Sunnicki | |
| Historia | ||
| Data budowy | XVIII/XIX wiek | |
| Dane świątyni | ||
| Budulec | drewno | |
|
Położenie na mapie gminy Krynki
 Meczet w Kruszynianach
|
||
|
Położenie na mapie powiatu sokólskiego
Meczet w Kruszynianach
|
||
|
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Meczet w Kruszynianach
|
||
|
Położenie na mapie Polski
Meczet w Kruszynianach
|
||
| 53°10′35″N 23°48′47″E/53,176389 23,813056 |
||
Meczet w Kruszynianach – drewniany meczet znajdujący się we wsi Kruszyniany, w województwie podlaskim. Jest najstarszym do dziś zachowanym meczetem tatarskim w Polsce, zbudowanym na planie prostokąta o wymiarach 10x13 m.
Spis treści
Historia[edytuj]
Wieś Kruszyniany w XVII wieku została nadana przez króla Jana III Sobieskiego Tatarom, którzy wzięli udział w wojnie z Turkami stając po stronie Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Społeczność tatarska po osiedleniu się zbudowała meczet, który po raz pierwszy wspomniany jest już w dokumentach z 1717. Obecny został zbudowany prawdopodobnie w drugiej połowie XVIII wieku lub w pierwszej połowie XIX wieku (dokładna data budowy nie jest znana), na miejscu dawniejszego meczetu. W 1846 budynek przeszedł remont, o której to dacie świadczy kamień znajdujący się w fundamencie obok wejścia dla kobiet.
Po II wojnie światowej lokalną wspólnotę muzułmańską zasilili repatrianci muzułmańscy z terenów obecnej Białorusi. W sierpniu 2008 udało się pozyskać dotację z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego na zainstalowanie nowoczesnego systemu przeciwpożarowego w drewnianym budynku meczetu.
Meczet w Kruszynianach jest wpisany na krajową listę zabytków Polski, a 22 października 2012 roku zarządzeniem Prezydenta RP został, wraz z meczetem w Bohonikach, uznany za pomnik historii „Bohoniki i Kruszyniany – meczety i mizary”[2].
Architektura[edytuj]
Swoim kształtem budynek nawiązuje do okolicznych kościołów z dwiema wieżami. Zbudowany jest na planie prostokąta o wymiarach 10x13m. Z zewnątrz i wewnątrz pokryty jest drewnianą boazerią pomalowaną na ciemnozielony kolor (zieleń to kolor islamu). Od strony północnej budynek zdobią dwie wieże pokryte również drewnem. Na kalenicy dachu stoi trzecia (nieco mniejsza od pozostałych) wieżyczka bez okien. Przesunięta jest nieco w kierunku mihrabu. Dachy obu wież i wieżyczki mają kształt hełmu zwieńczonego półksiężycem na szczycie. Dach głównej części budynku pokryty jest gontem.
Wnętrze podzielone jest na dwie części: dla kobiet i mężczyzn. Wejście dla kobiet umiejscowione jest na głównej osi budynku. Zwieńczone jest trójkątnym tympanonem, po którego bokach wznoszą się dwie wieże. Wejście dla mężczyzn znajduje się w bocznej ścianie. Pomieszczenie dla kobiet jest znacznie mniejsze i oddziela je od części męskiej drewniane przepierzenie, w którym na wysokości około 1 m wykonano podłużną szparę, zasłoniętą białą, przejrzystą firanką.
Wnętrze udekorowane jest dywanami, a ściany muhirami – kaligraficznym zapisem cytatów z Koranu.
Modlitwy[edytuj]
Właściwa modlitwa ma miejsce w części męskiej. Wierni stoją w rzędach z twarzami skierowanymi w stronę Mekki (na południe od Kruszynian). Stronę tę wskazuje mihrab (nisza w ścianie). Na prawo od niszy znajduje się minbar (rodzaj kazalnicy), z którego imam wygłasza kazanie. Podczas modlitwy wierni wykonują odpowiednie ruchy rąk i ciała w myśl rytuału zwanego salat. Modlitwy odbywają się w języku arabskim.
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. podlaskiego. [dostęp 2010-02-01].
- ↑ Zarządzenie Prezydenta RP z dnia 22 października 2012 (Dz.U. 2012 nr 0 poz. 1275)
