Meczet w Wilnie
54°41′34″N 25°16′06″E/54,692778 25,268333 Meczet na Łukiszkach w 1830 roku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Wyznanie | |
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Data budowy |
XVII wiek |
| Data zniszczenia | |
| Dane świątyni | |
| Budulec |
drewno |
Położenie na mapie Litwy  | |
| 54°41′34″N 25°16′06″E/54,692778 25,268333
| |
Meczet w Wilnie – nieistniejąca obecnie świątynia tatarska, znajdująca się na wileńskich Łukiszkach, zbudowana w XVII wieku, zniszczona w czasach radzieckich.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Drewniany meczet, wokół którego znajdował się łukiski cmentarz muzułmański, wzniesiono jeszcze w XVII wieku. Na początku XX stulecia wzorując się na Mińsku planowano budowę murowanej świątyni tatarskiej – jej projekt opracował inż. Stefan Kryczyński, jednak te zamysły pokrzyżował wybuch I wojny światowej.
20 czerwca 1930 roku wileński meczet odwiedził prezydent Mościcki wraz z wojewodą wileńskim Władysławem Raczkiewiczem. W roli muezina wystąpił wówczas przedstawiciel nowogródzkiej gminy Bekir Rodkiewicz[1].
Po II wojnie światowej władze Litewskiej SRR zdecydowały o zrównaniu z ziemią zabytkowej świątyni.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Janusz Kamocki, Ali Miśkiewicz, "Tatarzy Słowiańszczyzną obłaskawieni", Kraków 2004, ISBN 83-242-0287-0, s. 98-100
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Leon Kryczyński. Historia Meczetu w Wilnie, Wilno 1937
- Andrzej Drozd, Marek M Dziekan, Tadeusz Majda, Meczety i cmentarze Tatarów polsko-litewskich, Warszawa: „Res Publica Multiethnica”, 1999, ISBN 83-909001-1-4, OCLC 189425125.
