Medal Lilienthala
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Medal Lilienthala – najwyższe międzynarodowe odznaczenie szybownicze ustanowione w 1938 roku i przyznawane corocznie przez Międzynarodową Federację Lotniczą (FAI). Medal nosi nazwisko niemieckiego pioniera szybownictwa Otto Lilienthala i został zaprojektowany przez austriackiego artystę Josefa Humplika.
Pierwszym pilotem szybowcowym w historii odznaczonym tym medalem był Polak, późniejszy gen. brygady Tadeusz Góra. 8 stycznia 1939 przyznał go Międzynarodowy Związek Lotniczy za wykonany 18 maja 1938 roku na szybowcu PWS-101 przelot otwarty na dystansie 577,8 km z Bezmiechowej do Solecznik Małych koło Wilna[1].
Pozostałymi polskimi pilotami, którzy otrzymali to odznaczenie są:
- 1960 – Pelagia Majewska,
- 1965 – Edward Makula,
- 1972 – Jan Wróblewski,
- 1975 – Adela Dankowska,
- 1992 – Franciszek Kępka,
- 2004 – Janusz Centka.
Przypisy
- ↑ Zaszczytne odznaczenie polskiego pilota. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 7 z 11 stycznia 1939.
Inne odznaki szybowcowe[edytuj]
- Srebrna Odznaka Szybowcowa
- Złota Odznaka Szybowcowa
- Diamentowa Odznaka Szybowcowa
- Medal Pelagii Majewskiej
- Medal Tańskiego
