Medard Cibicki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Medard Ludwik Cibicki
Ilustracja
Medard Cibicki (przed 1929)
major dyplomowany kawalerii major dyplomowany kawalerii
Data i miejsce urodzenia

3 lutego 1895
Kraków

Data i miejsce śmierci

czerwiec 1942
Wołomin

Przebieg służby
Lata służby

do 1931

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

2 Pułk Szwoleżerów
V Brygada Jazdy
9 Samodzielna Brygada Kawalerii
3 Pułk Ułanów
16 Dywizja Piechoty
8 Pułk Strzelców Konnych

Stanowiska

szef sztabu brygady
szef sztabu dywizji
zastępca dowódcy pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej

Medard Ludwik Cibicki (ur. 3 lutego 1895 w Krakowie, zm. w czerwcu 1942 w Wołominie) – major dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 3 lutego 1895 w Krakowie, jako syn Wojciecha[1]. 19 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w 3 Dywizji Legionów[2]. 16 lutego 1921 roku został przeniesiony „na skutek wniesionego podania z etatu oficerów piechoty na etat oficerów jazdy”[3]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w V Brygadzie Jazdy, a jego oddziałem macierzystym był 2 pułk Ułanów Grochowskich[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 128. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku – kawalerii). Jego oddziałem macierzystym był 2 pułk Szwoleżerów Rokitniańskich. W tym czasie przysługiwał mu tytuł adiutanta sztabowego[5]. Do jesieni 1923 roku był szefem sztabu V Brygady Jazdy w Krakowie, pozostając oficerem nadetatowym 2 pułku Szwoleżerów Rokitniańskich w Bielsku[6]. Z dniem 2 listopada 1923 roku został przydzielony do 2 pułku szwoleżerów z jednoczesnym odkomenderowaniem na jednoroczny kurs doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie[7]. Z dniem 15 października 1924 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do dowództwa 9 Samodzielnej Brygady Kawalerii w Baranowiczach na stanowisko szefa sztabu[8][9]. 3 maja 1926 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 roku i 19. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[10]. 11 października 1926 roku został przeniesiony do 3 pułku Ułanów Śląskich w Tarnowskich Górach na stanowisko dowódcy szwadronu[11]. 31 października 1927 roku został przeniesiony do kadry oficerów kawalerii z równoczesnym przydziałem do dowództwa 16 Pomorskiej Dywizji Piechoty w Grudziądzu na stanowisko szefa sztabu[12][13]. 23 sierpnia 1929 roku został przeniesiony do 8 pułku strzelców konnych w Chełmnie[14], a 31 marca 1930 roku wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy tego oddziału[15][16][17]. Z dniem 30 września 1931 roku został przeniesiony w stan spoczynku[18].

W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Małkinia. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I”[19].

W 1936 roku był komendantem „Strzelca” w Wołominie. W czasie okupacji niemieckiej został pierwszym komendantem Obwodu Służby Zwycięstwu Polski, a następnie Związku Walki Zbrojnej. W lipcu 1940 roku został zatrzymany i przewieziony na Pawiak, lecz wkrótce zwolniony. 25 kwietnia 1941 roku został ponownie zatrzymany w łapance. 17 września 1941 roku został zwolniony jako jedyny z zatrzymanych z kwietniowej obławy. Podjął pracę na Poczcie Głównej na Placu Napoleona w Warszawie. Po jego zatrudnieniu na poczcie doszło do aresztowań członków ruchu oporu. Podejrzenia zostały skierowane na jego osobę. W czerwcu 1942 roku na skrzyżowaniu ulicy Przejazd (obecnie Mieczysława Sasina) z ulicą Gdyńską został zastrzelony przez nieznanych sprawców. Został pochowany na cmentarzu w Kobyłce[20].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-08-27].
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 25 sierpnia 1920 roku, s. 777.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 5 marca 1921 roku, s. 377.
  4. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 244, 583.
  5. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 161.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 96, 597, 679.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 69 z 1 listopada 1923 roku, s. 732.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 84, 539, 601.
  9. ↑ Lista oficerów SG 1925 ↓, s. 16.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 126.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 11 października 1926 roku, s. 335.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 304.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 329, 341.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929 roku, s. 295.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 100.
  16. ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 48, 73.
  17. ↑ Lista oficerów dyplomowanych 1931 ↓, s. 18.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 347.
  19. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 336, 848.
  20. ↑ Bublewski 2015 ↓, s. 44, 48-49.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 96.
  22. ↑ M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 89 „za zasługi, położone w akcji przeciwdywersyjnej na terenie województw wschodnich”.
  23. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 329.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 6 sierpnia 1929 roku, s. 239.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Medard_Cibicki&oldid=72153204”