Medycyna ratunkowa
 |
Ten artykuł od 2010-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Medycyna ratunkowa – specjalizacja lekarska zajmująca się diagnostyką i leczeniem nagłych zagrożeń zdrowotnych: ostrych zachorowań i urazów wymagających natychmiastowej pomocy. Pomoc ta obejmuje określenie priorytetów w działaniach ratunkowych (triaż), podtrzymywanie i stabilizację czynności życiowych (resuscytacja krążeniowo-oddechowa), leczenie bólu ostrego, szybką identyfikację przyczyny oraz wstępne leczenie nagłego zagrożenia zdrowotnego, ocenę potrzeby dalszego leczenia[1].
Medycyna ratunkowa jest dziedziną medycyny mającą zastosowanie w szpitalnych oddziałach ratunkowych, na miejscu wypadku (w zmienionej formie) i we wszystkich przypadkach nagłych zachorowań. Pomoc medyczna, stabilizacja podstawowych funkcji życiowych, przekazanie poszkodowanego do odpowiedniego oddziału. Działanie na etapie przedszpitalnym i szpitalnym. Choć zwykle nie prowadzą długoterminowej opieki, lekarze medycyny ratunkowej i pozostały personel pogotowia ratunkowego podejmują działania mające wpływ na długoterminowe rokowanie chorego.
W Polsce konsultantem krajowym medycyny ratunkowej od 5 października 2018 jest prof. dr hab. Jerzy Robert Ładny[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Program specjalizacji w dziedzinie MEDYCNY RATUNKOWEJ dla lekarzy nieposiadających odpowiedniej specjalizacji I lub II stopnia, lub tytułu specjalisty w odpowiedniej dziedzinie medycyny, lub zrealizowanego i zaliczonego odpowiedniego modułu podstawowego. Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego, 2018-11-13. [dostęp 2021-05-28].
- ↑ Konsultanci krajowi. Ministerstwo Zdrowia. [dostęp 2021-05-28].
