Mega Man 7
 Logo gry | |
| Producent | |
|---|---|
| Wydawca | |
| Seria gier | |
| Artysta |
Keiji Inafune |
| Główny programista | |
| Kompozytor | |
| Data wydania |
SNES: |
| Gatunek | |
| Tryby gry | |
| Wymagania sprzętowe | |
| Platforma | |
| Nośniki | |
| Poprzednik |
Mega Man 6 (1993) |
| Kontynuacja |
Mega Man 8 (1996) |
| Odbiór gry | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||||
Mega Man 7, wydana w Japonii jako Rockman 7 Shukumei no Taiketsu! (jap. ロックマン7 宿命の対決!; dosł. „Rockman 7: Ostateczna rozgrywka przeznaczenia!”) – komputerowa gra platformowa na konsolę SNES, stworzona przez firmę Capcom i wydana 24 marca 1995 roku w Japonii, we wrześniu 1995 w Ameryce Północnej oraz w 1995 w Europie. Jest to siódma część serii Mega Man oraz pierwszy i jedyny tytuł, który został wydany na platformę SNES w wersji 16-bitowej.
Fabuła[edytuj | edytuj kod]
Akcja gry rozgrywa się w przyszłości w XXI wieku (rok nie jest jednoznacznie określony) po wydarzeniach z szóstej części gry – Mega Man 6. Cały świat jest wdzięczny Mega Manowi oraz jego przyjaciołom za schwytanie i wtrącenie za kratki Dr. Wily'ego. Jednakże, Dr. Wily od zawsze wiedział, że jego plany mogą skończyć się klęską i przygotował nowy plan. Zamknął w tubach czterech Mistrzów Robotów, które były ukryte w laboratorium, a sześć miesięcy później roboty zostały aktywowane i rozpoczęły poszukiwania swego mistrza. Po sześciu miesiącach roboty przejęły władzę nad miastem. Główny bohater zostaje wezwany do działania i wyrusza wraz z Roll oraz Auto na przejażdżkę po mieście. Po dotarciu na miejsce Mega Man zastaje miasto w ruinach i dowiaduje się, że jest już za późno, aby powstrzymać przebiegłych Mistrzów Robotów przed uwolnieniem Dr. Wily'ego. Mega Man postanawia wyruszyć w drogę, ale zostaje zatrzymany przez tajemniczego robota Bassa oraz jego mechanicznego wilka Treble'a i rozpoczyna z nim walkę. Po wygranej walce Mega Man zyskuje nowego sprzymierzeńca i postanawia za wszelką cenę pokrzyżować plany Dr. Wily'ego oraz wyrusza na bitwę z kolejnymi ośmioma Mistrzami Robotów (są to: Burst Man, Cloud Man, Junk Man, Freeze Man, Slash Man, Spring Man, Shade Man i Turbo Man).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mega Man: Official Complete Works. Udon Entertainment, 2010-01-06, s. 40–51. ISBN 978-1-897376-79-9.
- ↑ Business Wire staff: Capcom's Fall Line Up of Super Nintendo Products Exceed Sales Expectations; Game Leader Supports Viable 16-bit Market with Five Titles.. Business Wire, 1995-09-05. [dostęp 2014-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-16)].
- ↑ Mott, Tony. UK Review: Mega Man 7. „Super Play”, s. p. 42, grudzień 1995. Future Publishing. ISSN 0966-6192.
- ↑ Electronic Gaming Monthly staff. Reviews: Mega Man 7. „Electronic Gaming Monthly”, s. p. 35, wrzesień 1995. Ziff Davis. ISSN 1058-918X.
- ↑ Game Informer staff. Review – Mega Man 7. „Game Informer”, wrzesień 1995. Sunrise Publications. ISSN 1067-6392.
- ↑ Major Mike. ProReview: Mega Man 7. „GamePro”, s. p. 70, październik 1995. Infotainment World, Inc.. ISSN 1042-8658.
- ↑ Buchanan, Levi: Mega Man 7 Retro Review. IGN, 2008-09-19. [dostęp 2014-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-14)].
- ↑ Nintendo Power staff. Now Playing. „Nintendo Power”, s. pp. 78–81, październik 1995. Nintendo of America. ISSN 1041-9551.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona gry. capcom.co.jp. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-11)].