Meinfryd

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Meinfryd, Meinfried (zm. 1127) – książę słowiańskiego plemienia Stodoran, panujący na początku XII wieku.

Był chrześcijaninem, o czym świadczy noszone przez niego niemieckie imię, nadane mu przypuszczalnie na chrzcie[1][2]. Jego postać znana jest wyłącznie ze wzmianki u Annalisty Saxo oraz w rocznikach magdeburskich, do niego także odnosi się prawdopodobnie notatka w nekrologu klasztoru św. Michała w Hildesheim (7. Juli Meynfridus comes qui aurufrigium dedit)[2]. Zginął zamordowany w 1127 roku[1], a rządy po nim objął Przybysław Henryk – przypuszczalnie jego potomek[2].

Być może jest identyczny z Meginfridem, pojawiającym się na liście świadków w dokumencie biskupa brandenburskiego Hartberta z 1114 roku[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Jerzy Strzelczyk: Słowianie połabscy. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2013, s. 92. ISBN 978-83-7177-986-2.
  2. a b c d Słownik starożytności słowiańskich. T. 3. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1967, s. 190-191.