Melampsora pulcherrima

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Melampsora pulcherrima
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

rdze

Rząd

rdzowce

Rodzina

melampsorowate

Rodzaj

Melampsora

Gatunek

Melampsora pulcherrima

Nazwa systematyczna
Melampsora pulcherrima Maire
Bull. Soc. bot. Fr.. 61: XXI (1914)

Melampsora pulcherrima Maire – gatunek grzybów z rzędu rdzowców (Pucciniales)[1]. Jest jednym z kilku gatunków rodzaju Melampsora wywołujących rdzę topoli. Występuje na gatunkach z sekcji Populus (topola biała i topola osika)[2].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Melampsora, Melampsoraceae, Pucciniales, Incertae sedis, Pucciniomycetes, Pucciniomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy opisany został przez R. Ch. Mairego na liściach szczyru rocznego (Mercurialis annua w Algierii[1].

Synonim: Caeoma pulcherrimum Bubák 1903[3].

W literaturze naukowej M. pulcherrima często wraz z trzema innymi gatunkami (Melampsora pinitorqua, Melampsora magnusiana i Melampsora laricis-tremulae) traktowany był jako synonim Melampsora populnea. Aktualnie, w wyniku nowszych badań metodami biologii molekularnej, opartych o wielogenową analizę, traktowane są one jako odrębne gatunki[2].

Rozwój[edytuj | edytuj kod]

Pasożyt obligatoryjny. Jest też pasożytem dwudomowym, czyli takim, który dla pełnego cyklu rozwojowego potrzebuje dwóch gatunków roślin żywicielskich: część rozwoju odbywa na niektórych gatunkach topoli (Populus), a część na roślinie zielnej o nazwie szczyr roczny[4].

Zimuje w postaci grzybni i teliospor na opadłych liściach topoli. Wiosną teliospory kiełkują tworzą podstawki. Na podstawkach wytwarzane są drogą płciową haploidalne bazydiospory dokonujące infekcji na liściach szczyru rocznego. Rozwijają się na nich spermogonia i ecja wytwarzające ecjospory. Rozsiewane przez wiatr ecjospory infekują topole, na których rozwijają się stadia uredinialne i telialne. Przy sprzyjającej pogodzie w czasie sezonu wegetacyjnego powstaje kilka pokoleń urediniospor rozprzestrzeniających chorobę wśród topoli[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2020-11-04] (ang.).
  2. a b Melampsora medusae [online] [dostęp 2020-11-04].
  3. Species Fungorum [online] [dostęp 2020-11-04] (ang.).
  4. a b B. Naldini, N. Longo, F. Drovandi and T. Gonnelli, Melampsora pulcherrima (Bub.) Maire on Mercurialis annua L.: some epidemiological experiments, „Phytopathologia Mediterranea”, 32 (2), 1993, s. 129-134, JSTOR42685881 [dostęp 2016-10-04].