Melanocyty
Melanocyty (z gr. melas, melanos – czarny + kytos – komórka) – komórki pigmentowe wytwarzające w procesie melanogenezy melaninę[1]. Występują w warstwie podstawnej naskórka[1], a także w błonie naczyniowej oka (naczyniówka, ciało rzęskowe, tęczówka)[2], uchu wewnętrznym (ślimak)[2] oraz oponach mózgowo-rdzeniowych (w oponie pajęczej oraz oponie miękkiej)[2]. Liczba melanocytów w naskórku różnych ras ludzi jest podobna, różnią się intensywnością syntezy melaniny. Pod wpływem ultrafioletowego promieniowania słonecznego melanocyty mogą przekształcić się w komórki nowotworowe czerniaka.
Melanocyty posiadają liczne wypustki cytoplazmatyczne[1] z pęcherzykami. W komórkach tych występują dwa rodzaje pęcherzyków:
- melanosomy - zdolne do produkcji melaniny
- ziarna melaniny - nie zdolne do produkcji, mogą być przekazywane do:
Melanotropina i melatonina regulują aktywność melanocytów[1].
Melanocyty są wyposażone w mikrofilamenty aktynowe i w mikrotubule. Struktury te umożliwiają ruch melanosomów.
Komórkami macierzystymi dla melanocytów są melanoblasty, powstające z ektodermalnych komórek grzebieni nerwowych. Melanocyty występują też w naczyniach opon miękkich. Pełnią w organizmie funkcje ochronne, zabezpieczając narządy wewnętrzne przed nadmiernym nasłonecznieniem i promieniami UV.
