Mellivorinae

	Mellivorinae
	J.E. Gray, 1865
	; Przedstawiciel podrodziny – ratel miodożerny (Mellivora capensis)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Rząd	drapieżne
Podrząd	psokształtne
Infrarząd	Arctoidea
Nadrodzina	łasicokształtne
Rodzina	łasicowate
Podrodzina	Mellivorinae
	Typ nomenklatoryczny
	Mellivora Storr, 1780
Synonimy
	Mellivorina J.E. Gray, 1865; Mellivora: Carus, 1868; Mellivorinae: Gill, 1872; Mellivoreæ: Trouessart, 1885; Peruniinae Orlov, 1948; Eomellivorinae Thenius, 1967; Mellivorini: Webb, 1969; Eomellivorini: Valenciano & Govender, 2020;
	Mellivorina J.E. Gray, 1865; Mellivora: Carus, 1868; Mellivorinae: Gill, 1872; Mellivoreæ: Trouessart, 1885; Peruniinae Orlov, 1948; Eomellivorinae Thenius, 1967; Mellivorini: Webb, 1969; Eomellivorini: Valenciano & Govender, 2020;
Gatunki
	11 rodzajów (w tym 10 wymarłych) – zobacz opis w tekście
	11 rodzajów (w tym 10 wymarłych) – zobacz opis w tekście
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Mellivorinae – podrodzina ssaków z rodziny łasicowatych (Mustelidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Podrodzina obejmuje jeden żyjący współcześnie gatunek występujący w Afryce i Azji^[9].

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do podrodziny należy jeden występujący współcześnie rodzaj^[10]^[9]^[11]:

Mellivora Storr, 1780 – ratel – jedynym żyjącym współcześnie przedstawicielem jest Mellivora capensis (Schreber, 1776) – ratel miodożerny

Opisano również rodzaje wymarłe^[12]:

Dehmictis Ginsburg & Morales, 1992^[13] – jedynym przedstawicielem był Dehmictis vorax (Dehm, 1950)
Ekorus Werdelin, 2003^[14] – jedynym przedstawicielem był Ekorus ekakeran Werdelin, 2003
Eomellivora Zdansky, 1924^[15]
Erokomellivora Werdelin, 2003^[16] – jedynym przedstawicielem był Erokomellivora lothagamensis Werdelin, 2003
Howellictis Bonis, Peigné, Guy, Likius, Mackaye, Vignaud & Brunet, 2009^[17] – jedynym przedstawicielem był Howellictis valentini Bonis, Peigné, Guy, Likius, Mackaye, Vignaud & Brunet, 2009
Mellalictis Ginsburg, 1977^[18] – jedynym przedstawicielem był Mellalictis mellalensis Ginsburg, 1977
Moralesictis Valenciano & Baskin, 2022^[19] – jedynym przedstawicielem był Moralesictis intrepida Valenciano & Baskin, 2022
Namibictis Morales, Pickford, Soria & Fraile, 1998^[20] – jedynym przedstawicielem był Namibictis senuti Morales, Pickford, Soria & Fraile, 1998
Promellivora Pilgrim, 1932^[21] – jedynym przedstawicielem był Promellivora punjabiensis (Lydekker, 1884)
Sonitictis Wang Xiaoming, Tseng, Jiangzuo Qigao, Wang Shiqi & Wang Hongjiang, 2022^[22] – jedynym przedstawicielem był Sonitictis moralesi Wang Xiaoming, Tseng, Jiangzuo Qigao, Wang Shiqi & Wang Hongjiang, 2022

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Typ nomenklatoryczny: †Perunium Orlov, 1948 (= †Eomellivora Zdansky, 1924).
↑ Typ nomenklatoryczny: †Eomellivora Zdansky, 1924.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b J.E. Gray. Revision of the genera and species of Mustelidae contained in the British Museum. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1864, s. 103, 1864. (ang.).
↑ J.V. Carus: Handbuch der Zoologie. Cz. 1: Wirbelthiere, Mollusken und Molluscoiden. Leipzig: Wilhelm Engelmann, 1868, s. 129. (niem.).
↑ T.N. Gill. Arrangement of the Families of Mammals; with Analytical Tables. „Smithsonian Miscellaneous collections”. 11, s. 6, 64, 1872. (ang.).
↑ É.L. Trouessart. Catalogue des mammifères vivants et fossiles. Ordre des carnivores. „Bulletin de la Société d’Études scientifiques d’Angers”. Quatorzième année (Supplément a l’année 1884), s. 1–108, 1885. (fr.).
↑ J.A. Orlov. Perunium ursogulo Orlov, a new gigantic extinct mustelid (A contribution to the morphology of the skull and brain and to the phylogeny of Mustelidae). „Acta Zoologica”. 29 (1), s. 64, 1948. DOI: 10.1111/j.1463-6395.1948.tb00028.x. (ang.).
↑ E. Thenius. Säugetierfährten aus dem Rohrbacher Konglomerat (Pliozän) von Niederösterreich. „Annalen des Naturhistorischen Museums in Wien”. 71, s. 374, 1967. JSTOR: 41781640. (niem.).
↑ S.D. Webb. The Burge and Minnechaduza Clarendonian mammalian faunas of north-central Nebraska. „University of California Publications in Geological Sciences”. 78, s. 68, 1969. (ang.).
↑ A. Valenciano & R. Govende. New fossils of Mellivora benfieldi (Mammalia, Carnivora, Mustelidae) from Langebaanweg, ‘E’ Quarry (South Africa, Early Pliocene): re-evaluation of the African Neogene mellivorines. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 40 (4), s. e1817754 (14), 2020. DOI: 10.1080/02724634.2020.1817754. (ang.).
↑ ^a ^b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 450. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-20]. (ang.).
↑ Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 158. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ J.S.J.S. Zijlstra J.S.J.S., Mellivorinae Gray, 1865, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-12-20] (ang.).
↑ L. Ginsburg & J. Morales. Contribution à la connaissance des mustélidés (Carnivora, Mammalia) du Miocène d’Europe Trochictis et Ischyrictis, genres affines et genres nouveaux. „Comptes rendus de l’Académie des sciences”. Série II: Mécanique-physique, Chimie, Sciences de l’univers, Sciences de la Terre. 315 (11), s. 112, 1992. (fr.).
↑ Werdelin 2003 ↓, s. 265.
↑ O. Zdansky. Jungtertiäre carnivoren Chinas. „Palaeontologia Sinica”. Series C. 2 (1), s. 61, 1924. (niem.).
↑ Werdelin 2003 ↓, s. 274.
↑ L. de Bonis, S. Peigné, F. Guy, A. Likius, H.T. Mackaye, P. Vignaud & M. Brunet. A new mellivorine (Carnivora, Mustelidae) from the Late Miocene of Toros Menalla, Chad. „Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie. Abhandlungen”. 252 (1), s. 36, 2009. DOI: 10.1127/0077-7749/2009/0252-0033. (ang.).
↑ L. Ginsburg. Les carnivores du Miocène de Beni Mellal (Maroc). „Géologie méditerranéenne”. 4 (3), s. 226, 1977. DOI: 10.3406/geolm.1977.1005. (fr.).
↑ A. Valenciano & J.A. Baskin. Moralesictis intrepidus gen. et sp. nov., the long journey of a Miocene honey badger´s relative to the New World. „Historical Biology”. 34 (8), s. 1414, 2022. DOI: 10.1080/08912963.2021.2023138. (ang.).
↑ J. Morales, M. Pickford, M.D. Mayor Soria & S. Fraile. New carnivores from the basal Middle Miocene of Arrisdrift, Namibia. „Eclogae geologicae Helvetiae”. 91 (1), s. 32, 1998. DOI: 10.5169/seals-168406. (ang.).
↑ G.E. Pilgrim. The fossil Carnivora of India. „Memoirs of the Geological Survey of India, Palaeontologia Indica”. New series. 18, s. 65, 1932. (ang.).
↑ X. Wang, Z.J. Tseng, Q. Jiangzuo, S. Wang & H. Wang. Sonitictis moralesi, gen. et sp. nov, a new hypercarnivorous and durophagous mustelid from middle Miocene Tunggur Formation, Inner Mongolia, China and its functional morphology. „Historical Biology”. 34 (8), s. 1362, 2022. DOI: 10.1080/08912963.2021.2004594. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

L. Werdelin: Mio-Pliocene Carnivora from Lothagam, Kenya. W: M.G. Leakey & J.M. Harris (redaktorzy): Lothagam: The Dawn of Humanity in Eastern Africa. New York: Columbia University Press, 2003, s. 261–328. ISBN 978-0-231-11870-5. (ang.).

[5] Typ nomenklatoryczny: †Perunium Orlov, 1948 (= †Eomellivora Zdansky, 1924).

[7] Typ nomenklatoryczny: †Eomellivora Zdansky, 1924.

[Gray-1] J.E. Gray. Revision of the genera and species of Mustelidae contained in the British Museum. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1864, s. 103, 1864. (ang.).

[car-2] J.V. Carus: Handbuch der Zoologie. Cz. 1: Wirbelthiere, Mollusken und Molluscoiden. Leipzig: Wilhelm Engelmann, 1868, s. 129. (niem.).

[gill-3] T.N. Gill. Arrangement of the Families of Mammals; with Analytical Tables. „Smithsonian Miscellaneous collections”. 11, s. 6, 64, 1872. (ang.).

[tro-4] É.L. Trouessart. Catalogue des mammifères vivants et fossiles. Ordre des carnivores. „Bulletin de la Société d’Études scientifiques d’Angers”. Quatorzième année (Supplément a l’année 1884), s. 1–108, 1885. (fr.).

[orl-6] J.A. Orlov. Perunium ursogulo Orlov, a new gigantic extinct mustelid (A contribution to the morphology of the skull and brain and to the phylogeny of Mustelidae). „Acta Zoologica”. 29 (1), s. 64, 1948. DOI: 10.1111/j.1463-6395.1948.tb00028.x. (ang.).

[the-8] E. Thenius. Säugetierfährten aus dem Rohrbacher Konglomerat (Pliozän) von Niederösterreich. „Annalen des Naturhistorischen Museums in Wien”. 71, s. 374, 1967. JSTOR: 41781640. (niem.).

[webb-9] S.D. Webb. The Burge and Minnechaduza Clarendonian mammalian faunas of north-central Nebraska. „University of California Publications in Geological Sciences”. 78, s. 68, 1969. (ang.).

[val&gov-10] A. Valenciano & R. Govende. New fossils of Mellivora benfieldi (Mammalia, Carnivora, Mustelidae) from Langebaanweg, ‘E’ Quarry (South Africa, Early Pliocene): re-evaluation of the African Neogene mellivorines. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 40 (4), s. e1817754 (14), 2020. DOI: 10.1080/02724634.2020.1817754. (ang.).

[Burgin&inni-11] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 450. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).

[mdd-12] N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-20]. (ang.).

[Cichocki&inni-13] Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 158. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[zij-14] J.S.J.S. Zijlstra J.S.J.S., Mellivorinae Gray, 1865, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI: 10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-12-20] (ang.).

[gin&mor-15] L. Ginsburg & J. Morales. Contribution à la connaissance des mustélidés (Carnivora, Mammalia) du Miocène d’Europe Trochictis et Ischyrictis, genres affines et genres nouveaux. „Comptes rendus de l’Académie des sciences”. Série II: Mécanique-physique, Chimie, Sciences de l’univers, Sciences de la Terre. 315 (11), s. 112, 1992. (fr.).

[CITEREFWerdelin2003265-16] Werdelin 2003 ↓, s. 265.

[zda-17] O. Zdansky. Jungtertiäre carnivoren Chinas. „Palaeontologia Sinica”. Series C. 2 (1), s. 61, 1924. (niem.).

[CITEREFWerdelin2003274-18] Werdelin 2003 ↓, s. 274.

[bon&inni-19] L. de Bonis, S. Peigné, F. Guy, A. Likius, H.T. Mackaye, P. Vignaud & M. Brunet. A new mellivorine (Carnivora, Mustelidae) from the Late Miocene of Toros Menalla, Chad. „Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie. Abhandlungen”. 252 (1), s. 36, 2009. DOI: 10.1127/0077-7749/2009/0252-0033. (ang.).

[gin-20] L. Ginsburg. Les carnivores du Miocène de Beni Mellal (Maroc). „Géologie méditerranéenne”. 4 (3), s. 226, 1977. DOI: 10.3406/geolm.1977.1005. (fr.).

[val&bas-21] A. Valenciano & J.A. Baskin. Moralesictis intrepidus gen. et sp. nov., the long journey of a Miocene honey badger´s relative to the New World. „Historical Biology”. 34 (8), s. 1414, 2022. DOI: 10.1080/08912963.2021.2023138. (ang.).

[mor&inni-22] J. Morales, M. Pickford, M.D. Mayor Soria & S. Fraile. New carnivores from the basal Middle Miocene of Arrisdrift, Namibia. „Eclogae geologicae Helvetiae”. 91 (1), s. 32, 1998. DOI: 10.5169/seals-168406. (ang.).

[pil-23] G.E. Pilgrim. The fossil Carnivora of India. „Memoirs of the Geological Survey of India, Palaeontologia Indica”. New series. 18, s. 65, 1932. (ang.).

[wang&inni-24] X. Wang, Z.J. Tseng, Q. Jiangzuo, S. Wang & H. Wang. Sonitictis moralesi, gen. et sp. nov, a new hypercarnivorous and durophagous mustelid from middle Miocene Tunggur Formation, Inner Mongolia, China and its functional morphology. „Historical Biology”. 34 (8), s. 1362, 2022. DOI: 10.1080/08912963.2021.2004594. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[a]

[5]

[b]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]