Przejdź do zawartości

Merkury (mitologia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Merkury
Mercurius
bóg handlu, zysku i kupiectwa, złodziei i celników, posłaniec bogów
Ilustracja
Merkury (w centrum) na malowidle z Pompejów
Występowanie

mitologia rzymska

Atrybuty

czapka petasos (często z dołączonymi małymi skrzydełkami), kaduceusz

Teren kultu

starożytny Rzym

Nazwa święta

Merkuralia (15 maja)

Odpowiednik

Turms (etruski)
Hermes (grecki)

Merkury (łac. Mercurius) – rzymski bóg handlu, zysku i kupiectwa; także złodziei i celników, posłaniec bogów. Jego imię pochodzi prawdopodobnie od łacińskiego merx, lub też mercator, co oznacza „kupiec”. Za jego odpowiednika w mitologii greckiej można uznać Hermesa, zaś w panteonie etruskimTurmsa.

Świątynia Merkurego w Circus Maximus, pomiędzy wzgórzami Awentyn i Palatyn została wzniesiona w 495 roku p.n.e. Miejsce nadawało się dobrze jako miejsce kultu boga handlu i szybkości, jako że znajdował się tam jeden z głównych ośrodków handlu, a także tory wyścigowe. Usytuowanie świątyni pomiędzy plebejuszowską twierdzą na Awentynie a patrycjuszowskim centrum na Palatynie, podkreślało również rolę mediatora przypisywaną często Merkuremu.

15 maja obchodzono Merkuralia; kupcy skrapiali sobie głowy wodą ze świętego źródła Merkurego położonego w pobliżu Porta Capena.

Z regulacji prawnych Talmudu wynika, że rzucanie kamieniami w Merkurego (lub jego reprezentację) traktowano jako jego wyznawanie. Ten, kto tak postępował podlegał sankcjom karnym[1][2][3].

Merkury stał się bardzo popularny wśród narodów podbitych przez Imperium Rzymskie. W rzymskim synkretyzmie był przyrównywany do celtyckiego boga Lugusa i germańskiego bóstwa Wotana.

W sztuce klasycznej łatwo rozpoznawalny dzięki charakterystycznej czapce petasos (często z dołączonymi małymi skrzydełkami) oraz lasce (kaduceusz).

Według mitologii Merkury uważany był za wynalazcę instrumentów strunowych i w konsekwencji za jednego z twórców muzyki. Po tym, jak Nil zalał Egipt, a potem cofnął się, Merkury znalazł wśród zatopionych zwierząt skorupę żółwia z wyschniętymi żyłami i tak właśnie powstać miała lira[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mercury [online], www.jewishvirtuallibrary.org, 2008 [dostęp 2023-02-20].
  2. Rabbi Steinsaltz, Avodah Zarah 49a-b – Throwing rocks at Mercury, Shalom Berger (red.), Adin Steinsaltz, The Aleph Society, 2 października 2010 [dostęp 2023-02-20] (ang.).
  3. Por. Traktat Sanhedryn 60b:3 [The Koren Noé Talmud, with commentary by Rabbi Adin Even-Israel Steinsaltz].
  4. L. Mozart Gruntowna szkoła gry skrzypcowej, Poznań, 2007, s. 33

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]