Przejdź do zawartości

Metropolitalne Wyższe Seminarium Duchowne we Wrocławiu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Metropolitalne Wyższe Seminarium Duchowne we Wrocławiu
Ilustracja
Metropolitalne Wyższe Seminarium Duchowne we Wrocławiu
Data założenia

1947

Państwo

 Polska

Adres

pl. Katedralny 14
50-329 Wrocław

Rektor

ks. prof. dr hab. Włodzimierz Wołyniec

Położenie na mapie Wrocławia
Mapa konturowa Wrocławia, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Metropolitalne Wyższe Seminarium Duchowne we Wrocławiu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Metropolitalne Wyższe Seminarium Duchowne we Wrocławiu”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Metropolitalne Wyższe Seminarium Duchowne we Wrocławiu”
Ziemia51°06′52,9″N 17°02′53,7″E/51,114694 17,048250
Strona internetowa
Neogotycki budynek Seminarium oddany w 1894 – widok z wieży archikatedry
Kaplica w budynku seminarium

Metropolitalne Wyższe Seminarium Duchowne we Wrocławiuseminarium duchowne we Wrocławiu, kształcące księży katolickich dla archidiecezji wrocławskiej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Utworzone przez bpa Kaspra z Łagowa w październiku 1565 w wyniku realizacji uchwał Soboru Trydenckiego. Formowało wówczas powołanych do kapłaństwa od Śląska Cieszyńskiego aż po Brandenburgię. Pierwszym rektorem seminarium był kanonik dr Teodor Lindanus. Pierwsi alumni zamieszkali w jednym z budynków kapitulnych, a na wykłady uczęszczali do kościoła św. Marcina. W 1572 wybudowano dla alumnów specjalny budynek nad Odrą, tzw. Alumnat. W 1575 wrocławski biskup Marcin Gerstmann, chcąc ochronić alumnów przed nadmiernym wpływem protestantyzmu, przeniósł seminarium do Nysy. Seminarium zaczęli prowadzić jezuici z Nysy. W 1656 seminarium powróciło do Wrocławia, a od 1702 klerycy studiowali na powstałej wówczas dwuwydziałowej Akademii Leopoldyńskiej, później zaś na wydziale teologii katolickiej utworzonego w 1811 nowego Uniwersytetu. Aż do 1918 uniwersyteckie studium teologii trwało siedem semestrów, a następnie kandydaci do kapłaństwa wstępowali na rok do Alumnatu wrocławskiego, aby bezpośrednio przygotować się do pracy duszpasterskiej. Studenci teologii mieszkali w konwikcie, od 1895 w nowo zbudowanym Collegium Georgianum przy pl. Katedralnym 14. Klerycy mieszkali w odbudowanym w 1731 Alumnacie na Ostrowie Tumskim, który w związku z wydłużeniem przez Stolicę Apostolską okresu formacji do 6 lat okazał się zbyt mały. W 1935 oddano do użytku nowy Alumnat (Albertinum) na wrocławskich Karłowicach, przy obecnej ul. Przybyszewskiego.

Po wojnie seminarium zainaugurowało swoją działalność 8 października 1947. Na pierwszy rok zgłosiło się 24 alumnów. W okresie powojennym seminarium wykształciło i uformowało 1500 księży pracujących głównie w archidiecezji wrocławskiej, ale także w wielu krajach Europy i poza jej granicami.

W 1968 Stolica Apostolska erygowała Papieski Wydział Teologiczny, pozwalający rozwijać naukowy warsztat seminarium. Od 1990-2019 z inicjatywy ks. kardynała Henryka Gulbinowicza powstało, jako prekursorskie w Polsce, a drugie w Europie, przedsięwzięcie – Annus Propedeuticus, czyli specjalna formacja dla roku pierwszego. Miała ona miejsce w klasztorze pocysterskim w Henrykowie.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]