Miłosz Kotarbiński

Miłosz Kotarbiński
	; Portret Miłosza Kotarbińskiego; pędzla Leona Wyczółkowskiego (1914)
Data i miejsce urodzenia	25 stycznia 1854 ; Czemierniki
Data i miejsce śmierci	27 października 1944 ; Grodzisk Mazowiecki
Narodowość	polska
Alma Mater	Akademia Sztuk Pięknych w Petersburgu
Dziedzina sztuki	malarstwo, literatura, muzyka
Epoka	realizm
	Ważne dzieła
	Pod strażą aniołów; Trytony;
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Miłosz Kotarbiński (ur. 25 stycznia 1854 w Czemiernikach, zm. 27 października 1944 w Grodzisku Mazowieckim) – polski malarz, rysownik, krytyk literacki, poeta, śpiewak i kompozytor. Brat Józefa.

Życiorys

Studia odbył w Warszawie u Wojciecha Gersona i Aleksandra Kamińskiego. Od 1875 studiował na Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu pod kierunkiem Michaiła Clodta i Pawła Czistiakowa. W trakcie studiów trzykrotnie otrzymał srebrny medal (1872, 1878, 1879) oraz złoty medal za obraz Wulkan Prometeusza, przykuty do skał Kaukazu, omywanych falami, w obecności Siły i Władzy (1881). Akademię ukończył w 1882 z tytułem artysty I klasy za obraz Chory kniaź Pożarski przyjmuje posłów moskiewskich. Potem udał się do Rzymu.

Po powrocie do Warszawy w 1883 został nauczycielem rysunku i malarstwa w szkołach warszawskich, później profesorem w Miejskiej Szkole Rysunkowej w Warszawie. W latach (1887–1891) był kierownikiem artystycznym „Tygodnika Illustrowanego”. W 1892 założył prywatną szkołę malarską dla kobiet. W maju 1909 uczestniczył w jury konkursu na pomnik Chopina w Warszawie. W 1905 został profesorem warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych, następnie dyrektorem tej uczelni od 1924 do 1927^[1]. Był pracownikiem Rady Komisji Odbudowy Kraju i Racjonalnego Budownictwa Tymczasowej Rady Stanu^[2].

Okresowo mieszkał w Chrzęsnem. Był mężem Ewy Koskowskiej, pianistki, uczennicy Aleksandra Michałowskiego. Miał czterech synów: Tadeusza, Mieczysława, Janusza oraz Kazimierza.

Twórczość

Początkowo zajmował się malarstwem historycznym, później pejzażowym. Czasami malował też sceny religijne i fantastyczne. Jego wcześniejsze dzieła wykazują wyraźny wpływ Jana Matejki. Obrazy Kotarbińskiego znajdują się w muzeach rosyjskich i galerii w Zagrzebiu, stolicy Chorwacji.

W 1929 roku zaprojektował wzór monety jednozłotowej^[3].

Ważniejsze dzieła

Chory książę Pożarskij przyjmuje moskiewskich posłów (Muzeum m. Omsk, Rosja)
Pod strażą aniołów;
Trytony;
Portret żony Ewy Koskowskiej Kotarbińskiej (1891), obraz zaginiony w 1939.

Odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1938, 10 listopada 1938 „za zasługi na polu sztuki”)^[4]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)^[5]

Przypisy

↑ Poczet Rektorów [online], Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie [dostęp 2021-12-06] (pol.).
↑ Włodzimierz Suleja, Tymczasowa Rada Stanu, Warszawa 1998, s. 223.
↑ Lud Katolicki, 4 sierpnia, s. 4, 1929 r., nr.31.
↑ M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592.
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 25.

Linki zewnętrzne

Miłosz Kotarbiński – nuty, Polona

[Poczet_rektorów-1] Poczet Rektorów [online], Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie [dostęp 2021-12-06] (pol.).

[2] Włodzimierz Suleja, Tymczasowa Rada Stanu, Warszawa 1998, s. 223.

[3] Lud Katolicki, 4 sierpnia, s. 4, 1929 r., nr.31.

[4] M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592.

[5] Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 25.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]