Przejdź do zawartości

Michaël Guigou

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michaël Guigou
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Michaël Yves Robert Guigou

Data i miejsce urodzenia

28 stycznia 1982
Apt

Wzrost

180 cm

Pozycja

lewoskrzydłowy

Informacje klubowe
Klub

Montpellier Handball

Numer w klubie

14

Kariera juniorska
Lata Klub
1988–1998 Apt
1998–1999 Avignon
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole
1999– Montpellier Handball
Kariera reprezentacyjna[a]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2002–  Francja 260 (902)
  1. ↑ Aktualne na: 2018-12-10.
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja
Igrzyska olimpijskie
złoto Pekin 2008 piłka ręczna
(turniej mężczyzn)
złoto Londyn 2012 piłka ręczna
(turniej mężczyzn)
złoto Tokio 2020 piłka ręczna
turniej mężczyzn
srebro Rio de Janeiro 2016 piłka ręczna
(turniej mężczyzn)
Mistrzostwa świata
złoto Chorwacja 2009
złoto Szwecja 2011
złoto Katar 2015
złoto Francja 2017
brąz Tunezja 2005
brąz Niemcy/Dania 2019
Mistrzostwa Europy
złoto Szwajcaria 2006
złoto Austria 2010
złoto Dania 2014
brąz Chorwacja 2018
Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Oficer Orderu Narodowego Zasługi (Francja)
Multimedia w Wikimedia Commons

Michaël Yves Robert Guigou (ur. 28 stycznia 1982 w Apt) – francuski piłkarz ręczny, reprezentant kraju. Występuje w klubie Montpellier Handball. Gra na pozycji lewoskrzydłowego.

Jest dwukrotnym mistrzem olimpijskim, zdobył także srebrny medal. Na igrzyskach olimpijskich w Pekinie pokonali w finale reprezentację Islandii 28:23[1]. Dwa lata później w Londynie obronili tytuł mistrzów, pokonując w decydującym meczu reprezentację Szwecji 22:21[2]. Na następnych igrzyskach w Rio de Janeiro ponieśli porażkę w finałowym spotkaniu z reprezentacją Danii 26:28[3].

W dorobku posiada również cztery złote i dwa brązowe medale mistrzostw świata. W tych zawodach zadebiutował podczas mistrzostw świata w 2005 roku w Tunezji, gdzie zdobył brązowy medal, wygrywając w meczu o trzecie miejsce z reprezentacją gospodarzy 26:25. W 2007 roku w Niemczech okazali się słabsi o brązowy medal od Duńczyków, z którymi przegrali 27:34. Na mistrzostwach świata w 2009 roku w Chorwacji pokonali w walce o złoto reprezentację Chorwacji 24:19. Został zarazem ogłoszony najlepszym lewoskrzydłowym turnieju[4]. Dwa lata później na terenie Szwecji obronili tytuł mistrza świata. Tym razem pokonali w finale reprezentację Danii 37:35. Na mistrzostwach świata w 2013 roku w Hiszpanii odpadli w ćwierćfinale po porażce z Chorwatami 23:30[5]. Już na następnych zawodach w Katarze wrócili na zwycięską ścieżkę. w decydującym o złotym medalu pojedynku pokonali reprezentację gospodarzy 25:22[6]. W 2017 roku podczas mistrzostw świata w swojej ojczyźnie okazali się najlepsi, wygrywając w finale z reprezentacją Norwegii 33:26[7]. Dwa lata później na mistrzostwach świata w Niemczech i Danii pokonali w meczu o trzecie miejsce reprezentację Niemiec 26:26, zdobywając brązowe medale.

Posiada też trzy złote i jeden brązowy medal Mistrzostwa Europy w piłce ręcznej mężczyzn. Najlepsi okazali się na mistrzostwach Europy w Szwajcarii w 2006 roku, kiedy pokonali w finale reprezentację Hiszpanii 31:23. Dwa lata później w Norwegii zdobyli brązowy medal po zwycięstwie nad reprezentacją Hiszpanii 36:29. Na mistrzostwach Europy w 2010 roku w Austrii powtórzyli sukces sprzed czterech lat, wygrywając z Chorwatami 25:21. W 2012 roku podczas mistrzostw Europy w Serbii odnieśli klęskę, wygrywając w fazie grupowej zaledwie jeden mecz z reprezentacją Słowenii 28:26. Na następnych zawodach w Danii ponownie sięgnęli po złoto, pokonując w finale reprezentację gospodarzy 41:32[8]. Podczas mistrzostw Europy rozegranych w Polsce w 2016 roku wygrali w meczu o piąte miejsce Duńczyków 29:26. W 2018 roku na mistrzostwach Europy w Chorwacji zdobyli brązowy medal po zwycięstwie nad Duńczykami 32:29.

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie:

Mistrzostwa Świata:

Mistrzostwa Europy:

Klubowe

[edytuj | edytuj kod]

Liga Mistrzów:

  • złoto (2003, 2018)
  • Półfinał (2005)

Puchar EHF:

  • srebro (2014)

Mistrzostwo Francji:

  • złoto (2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012)
  • srebro (2001, 2007, 2015, 2018)

Puchar Francji:

  • złoto (2001, 2002, 2003, 2005, 2006, 2008, 2009, 2010, 2012, 2013, 2016)
  • srebro (2017)

Puchar Ligi:

  • złoto (2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2010, 2011, 2012, 2014, 2016)
  • srebro (2003, 2009)

Nagrody indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ France wins Olympic men's handball gold. China Daily, 2008-08-24. [dostęp 2019-01-01]. (ang.).
  2. ↑ French make history in superb tournament - London 2012 – Handball. Międzynarodowy Komitet Olimpijski, 2012-08-12. [dostęp 2019-01-01]. (ang.).
  3. ↑ Rio Olympics 2016: Denmark beat France to handball gold. BBC, 2016-08-21. [dostęp 2019-01-01]. (ang.).
  4. ↑ France 2009 World Champions. Międzynarodowa Federacja Piłki Ręcznej, 2009-02-01. [dostęp 2019-01-01]. (ang.).
  5. ↑ Defending champions France leave Spain empty-handed. Europejska Federacja Piłki Ręcznej, 2013-01-24. [dostęp 2019-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-03)]. (ang.).
  6. ↑ France: World Champions 2015. Międzynarodowa Federacja Piłki Ręcznej, 2015-02-01. [dostęp 2019-01-01]. (ang.).
  7. ↑ Handball : la France (encore) sacrée championne du monde. Le Monde, 2017-01-29. [dostęp 2019-01-01]. (fr.).
  8. ↑ France beat Denmark to win men’s handball European championship. France 24, 2014-01-26. [dostęp 2019-01-01]. (ang.).
  9. ↑ Décret du 14 novembre 2008 portant promotion et nomination. Légifrance, 2008-11-14. [dostęp 2019-01-02]. (fr.).
  10. ↑ Décret du 14 mai 2013 portant promotion et nomination. Légifrance, 2013-05-14. [dostęp 2019-01-02]. (fr.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michaël_Guigou&oldid=73415403”